Αγνόησαν το αληθινό σενάριο για την εκστρατεία των ΑΝΖΑΚ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ο σάλος που προκλήθηκε στην ελληνική ομογένεια της Αυστραλίας για την νέα ταινία του Ράσελ Κρόου στην οποία οι γηγενείς Έλληνες και Αρμένιοι, απεικονίζονται ως βάρβαροι κι αιμοβόροι κατακτητές, κι όχι ως αμυνόμενοι στην αιματηρή εκστρατεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1914, όπως και ήταν, προκάλεσε αίσθηση στην Αθήνα, αλλά και παρέμβαση του συνεργάτη της  Panhellenic Post  και γνωστού Παιδίατρου και συγγραφέα Μιχάλη Κοκκινάρη.

Ο κ. Κοκκινάρης, συγγραφέας πολλών βιβλίων, είναι και συγγραφέας σεναρίων. Ένα από τα σενάρια τα οποία έχει συγγράψει ο κ. Κοκκινάρης,  έχει θέμα την εκστρατεία της Καλλίπολης δίνοντας τα πραγματικά περιστατικά και τις ακριβείς ιστορικές διαστάσεις, σε αντίθεση με το σενάριο του ομογενή  ‘Αντριου Αναστάσιος, πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Ράσελ Κρόου Water Diviner και για την οποία  ο Δρ. Παναγιώτης Διαμαντής, Καθηγητής Ιστορίας (ειδικευόμενος στις γενοκτονίες) στο πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ καταγγέλλει ότι <τα «γεγονότα» που παρουσιάζει είναι διαστρεβλωμένα>.

Παραθέτουμε αυτούσια την επιστολή του κ. Κοκκινάρη με τις πολύ σημαντικές παρατηρήσεις  και την αποκαλυπτική επισήμανση ότι “Ο κινηματογράφος είναι ο πιο απλός αλλά και ο πιο σκληρός τρόπος για να πεις αλήθειες ή να κρύψεις αλήθειες από τους θεατές”.

“Αγαπητέ κύριε Μαλασπίνα,

Eρμηνεύοντας με την πολύτιμη Panhellenic post, την ψυχή των αποδήμων Ελλήνων, όπως κάνατε και ως Διευθυντής του γραφείου της Αθήνας του “Εθνικού Κήρυκα της Νέας Υόρκης”, στο σημερινό πρωτοσέλιδο άρθρο της διαδυκτιακής εφημερίδας θίγετε το θέμα της δυσαρέσκειας ή άλλως της οργής των ομογενών της Αυστραλίας για την ταινία του γνωστού ηθοποιού Ράσελ Κρόου
“The Water Diviner”που αναφέρεται στην εκστρατεία των ΑΝΖΑΚ (ακρωνύμιο του εκστρατευτικού σώματος Αυστραλών και Νεοζηλανδών) στην Καλλίπολη,και  παρουσιάζει τους Έλληνες ως βάρβαρους και αιμοβόρους κατακτητές.
Προσωπικά θλίβομαι βαθύτατα γι’αυτήν την εξέλιξη, επειδή επί τουλάχιστον 15 χρόνια, με εφόδιο τις ειδικές πανεπιστημιακές μου σπουδές, συνέλεξα και αποτύπωσα σε σενάρια και μυθιστορήματα, όλο εκείνο το ιστορικό υλικό που θα μού επέτρεπε να διηγηθώ ιστορίες ανθρώπων που έζησαν στην Ανατολή στην κρίσιμη περίοδο του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου και στα γεγονότα που ακολούθησαν μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή.
Όταν λοιπόν αποφάσισα να τιμήσω τη γενναιότητα των ANZAC’S και αφηγηθώ κινηματογραφικά τη θυσία τους στην Καλλίπολη της Τουρκίας ήξερα και το θέμα και τις προεκτάσεις του,ιστορικές και στρατιωτικές,αλλά και τη θεμελιώδη υποχρέωσή μου απέναντι στην Ιστορία της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας.
Το προφανές των προθέσεών μου αποτυπώθηκε στη συνέντευξη που έδωσα σε Αυστριανό διαδικτυακό μέσο (http://adelaidescreenwriter.blogspot.com.au/2014/02/interview-with-michael-kokkinaris.html) προκειμένου να αναζητήσω κινηματογραφικό παραγωγό για το σενάριο “All is Fate”,που αποτυπώνει με σκληρό τρόπο τα ασυγχώρητα λάθη της στρωτιωτικής ηγεσίας και ιδιαίτερα του Winston Churchill, που οδήγησαν γενναίους άνδρες στη σφαγή της Καλλίπολης.
Το σενάριο μεθοδικά στήνει το κάδρο όλων των γεγονότων του Α΄Παγκοσμίου στην Ανατολή από το 1915 έως το 1918, αφηγούμενο την ιστορία τριών ανθρώπων,ενός Τούρκου λοχία, ενός Νεοζηλανδού Ταγματάρχη και μιας μικρής αρμένισσας που κλείνεται σε ένα πορνείο στην Κωνσταντινούπολη,”λάφυρο” από την περιοχή του Βαν καθώς εκδιώκονται από την περιοχή με βίαιο τρόπο οι αρμενικοί πληθυσμοί.
Φυσικά ομογενειακοί παράγοντες της Αυστραλίας που σήμερα δικαίως οργίζονται αγνόησαν παντελώς το σενάριο αυτό, μηδέ εξαιρουμένου και ομογενούς βουλευτού, καταγόμενου από τη Λήμνο, που προσέφερε τα μέγιστα στο εκστρατευτικό σώμα των Αυστραλών και των Νεοζηλανδών κατά την εκστρατεία της Καλλίπολης.
Ο αξιότιμος κ.Κρόου, αν τουλάχιστον αγνοούσε την ιστορία του Μικρασιατικού Ελληνισμού, τους διωγμούς και την εξόντωση από τους Νεοτούρκους των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζει την ιστορία των προγόνων του και να στεκόταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των αιχμαλώτων πολέμου, όπου πέθαναν πολλοί περισσότεροι από τους “γιούς”του ανιστόρητου σεναρίου που βασίστηκε η ταινία του.
Ο κινηματογράφος είναι ο πιο απλός αλλά και ο πιο σκληρός τρόπος για να πεις αλήθειες ή να κρύψεις αλήθειες από τους θεατές.
Αν όμως ζεις στην άγνοιά σου και φτιάχνεις κατά τα άλλα κινηματογράφο τότε πρωτίστως κάνεις κακό στον εαυτό σου, γιατί τα ασυγχώρητα λάθη σου έχουν αποτυπωθεί σε εικόνες!
Τέλος πάντων, αν ποτέ το σενάριό μου γίνει ταινία, θα έχω τουλάχιστον την πίστη πως υπηρέτησα την αλήθεια κι αυτό είναι η μεγαλύτερη δικαίωση για ένα συγγραφέα.

Μιχάλης Κοκκινάρης

Παιδίατρος-Συγγραφέας”.
\