Για ένα καρβέλι ψωμί!

ΤΟΤ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η επιστολή του συντονιστικού των τριών ενώσεων αποστράτων (ΕΑΑΣ, ΕΑΑΑ και ΕΑΑΝ) προς τον Πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, με την οποία ζητούν από τους δύο πολιτικούς αρχηγούς δέσμευση για την επιστροφή των περικοπών συντάξεων που τους έγιναν, εξαρτώντας από αυτήν, μάλιστα, την ψήφο των αποστράτων και των οικογενειών τους (!) είναι επιεικώς απαράδεκτη.

Πρώτον, διότι δίνει την εντύπωση ότι οι απόστρατοι αξιωματικοί εξαρτούν την άσκηση του δημοκρατικού τους δικαιώματος (της ψήφου) από την …τσέπη τους και, μάλιστα, με τρόπο διλημματικό για να μην πούμε εκβιαστικό.

Δεύτερον, διότι δημιουργεί το αίσθημα ότι άτομα που έφθασαν ακόμη και στις υψηλότερες ηγετικές βαθμίδες της Ιεραρχίας του ελληνικού στρατεύματος, είναι “πειθήνια” όργανα στις εντολές του όποιου “συντονιστικού”.

Τρίτον, διότι δείχνουν να αγνοούν πως εκτός από την περικοπή των δικών τους (όχι ευκαταφρόνητων ) συντάξεων, έχουν περικοπεί δραματικά και οι πενιχρές συντάξεις εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών, που δεν διαθέτουν “συντονιστικό” για να διεκδικήσουν την επιστροφή τους.

Τέταρτον, διότι εμφανίζονται να αγνοούν την τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα έχοντας ακόμη εμπρός της το φάσμα μιας πιθανής χρεοκοπίας, παρά τις αιματηρές θυσίες του λαού και την επώδυνη πρόοδο που έχει σημειωθεί.

Πέμπτον, διότι εκ της επιστολής αυτής τεκμαίρεται πως και οι απόστρατοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει την αιτία της οικονομικής κατάρρευσης της πατρίδας μας. Εκτιμούν, προφανώς πως για όλα “φταίνε οι πολιτικοί”. Όχι ΚΑΙ οι πολίτες. Ανάμεσά τους και πολλοί από το στρατιωτικό προσωπικό το οποίο συνδικαλίστηκε για να διεκδικεί άκριτα, ωσάν οι προς την πατρίδα υπηρεσίες να είναι αποκλειστικά μισθολογικό ζήτημα.

Έκτο, διότι ακολουθούν την “πεπατημένη” που μας έφερε έως εδώ. Επισημοποιούν το “δούναι και λαβείν” ψηφοφόρων και πολιτικών που είναι μία από τις βασικές αιτίες της διαφθοράς στην οποία είναι, δυστυχώς, εν πολλοίς  βυθισμένη η χώρα, χρόνια τώρα.

Ασφαλώς η Πολιτεία πρέπει να συμμορφωθεί με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με ΟΛΕΣ τις δικαστικές αποφάσεις επιστροφής περικοπών, θα λέγαμε εμείς. Μόλις, όμως, το επιτρέψουν οι δημοσιονομικές συνθήκες. Μόλις διασφαλισθεί η σωτηρία της πατρίδος.

Η σωτηρία της πατρίδος, άλλωστε, δεν αποτελεί μόνον υπερήφανο δόγμα για το στράτευμα.  Συνιστά και αυτονόητο λογικό προαπαιτούμενο: Ποιά αξία θα έχουν οι όποιες χρηματικές επιστροφές, εάν η χώρα τελικώς οδηγηθεί σε χρεοκοπία;  Θα τις καταθέσουν όλες για ένα καρβέλι ψωμί! Αυτό διεκδικούν;