Στοχασμοί: Χαιρετισμός

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Συγγραφέας

Για την ΡΗΡ

Σε χαιρετώ συνοδοιπόρε.
Επέτρεψέ μου που σου μιλώ, συμβουλές και διδαχές δεν έχω να σου δώσω.
Ότι στην πορεία μου έχω αποκομίσει, είναι για μένα. Προσωπικό είναι το βίωμα, το δικό μου το κορμί ένοιωσε τον πόνο, η δική μου η καρδιά πόνεσε, η δική μου η ψυχή διευρύνθηκε στη χαρά. Δεν έχω τίποτα να σου δώσω.
Μόνο να προσκυνήσω θέλω τη μεγαλοσύνη σου.
Και ας μην τη βλέπεις εσύ. Ίσως και να μην τη νοιώθεις ακόμα. Αλλά υπάρχει. Την έχω δει, την έχω αισθανθεί. Σε κείνο το διαπεραστικό βλέμμα σου, στο ζεστό σου χαμόγελο, στα παιδικά σου όνειρα, στη λύπη που βαραίνουν τα βλέφαρά σου.
Προσκυνώ τη διαδρομή σου, γιατί είναι δρόμος αβέβαιος, γεμάτος με πίκρα, αλλά που τον γλυκαίνεις τόσο εσύ, κρατώντας βήμα σταθερό, και με εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.
Προσκυνώ τις άπειρες δυνατότητές σου, και χαμογελώ κάθε φορά που ενώ θεωρείς ότι εδώ τελείωσες, βρίσκεις την πηγή σου και τροφοδοτείσαι πάλι από την αρχή.
Σε χαιρετώ συνοδοιπόρε.
Δεν έχω τίποτα να σου δώσω. Επειδή τίποτα δεν είναι δικό μου. Τα δικά σου μπορώ μόνο να σε διευκολύνω να τα δεις. Και αυτά, όχι μέσα από τα λόγια μου. Επειδή αυτό που είμαι, φωνάζει πολύ περισσότερο από αυτό που λέω ότι είμαι.
Προσκυνώ τη μεγαλοσύνη σου, γιατί από την ύπαρξή σου μαθαίνω κάθε μέρα τη δική μου. Και αν σήμερα με αγαπώ, είναι γιατί υπάρχεις.