Ο εχθρός βρίσκεται “εκτός” και ελλοχεύει…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Όσο και αν είναι παρακινδυνευμένο το να επιχειρήσει κανείς να  προδικάσει το αποτέλεσμα της τρίτης και καθοριστικής ψηφοφορίας, για την ανάδειξη νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, εντούτοις η δυναμική που αναπτύχθηκε στην β’ ψηφοφορία, επιτρέπει κάποια πρώτα συμπεράσματα.

Η «εκτίναξη» από το συν πέντε της πρώτης ψηφοφορίας (155 της συγκυβέρνησης +5 ανεξάρτητοι = 160) στο συν δεκατρία (155 +5 +8 =168) μπορεί να απέχει ακόμη από το ζητούμενο 180 κατά 12 ψήφους, πλην, όμως πρέπει να θεωρείται επιτυχία πολλά υποσχόμενη” για την Κυβέρνηση.

Ιδιαίτερα δε, αν ληφθούν υπόψην οι «εν αμφιθεάτρω» δημόσιες κατηγορίες των κ.κ. Καμμένου και Χαϊκάλη περί  δήθεν επιχείρησης «εξαγοράς» της ψήφου του τελευταίου, αλλά και κάποιες …συμπληρωματικές “άσφαιρες βολές” συλλογικής -δήθεν- εξαγοράς ανεξαρτήτων βουλευτών!..

Οι πρώτες, υιοθετήθηκαν βιαστικά και άκριτα από την μείζονα και, εν μέρει, από την ελάσσονα αντιπολίτευση. Κατέληξαν ωστόσο άδοξα εκεί όπου εξ αρχής για κάθε ψύχραιμο παρατηρητή προεξοφλείτο ότι θα κατέληγαν. Στο Αρχείο της Εισαγγελίας.

Ο Εισαγγελέας κ. Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, που ερεύνησε την υπόθεση, έκρινε ότι δεν υπήρξαν οι επαρκείς ενδείξεις που απαιτεί ο νόμος γα την άσκηση ποινικής δίωξης δωροδοκίας βουλευτή. «…καθόσον δεν προέκυψε κανένα στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος ούτε προέκυψε η βασιμότητα της καταγγελίας».

Οι δεύτερες, αποκηρύχθηκαν από του ίδιους τους εμπνευστές τους, άμα τη δημοσία κατακραυγή!

Ωστόσο, αξιοσημείωτο είναι πως οι ανεξάρτητοι βουλευτές δεν πτωήθηκαν από το κλίμα τεχνητής πόλωσης που προς στιγμήν πήγε να δημιουργηθεί,  ως αποτέλεσμα των όσων  δημοσίως και σε υψηλούς τόνους επί τρεις ημέρες υποστήριζαν συνεντευξιακά, τηλεοπτικά ή από τους εξώστες, οι «εγκαλούντες» την κυβέρνηση και οι προθύμως προστρέξαντες συν- κατήγοροι!

Με την λογική παραδοχή ότι τουλάχιστον και οι υπόλοιποι ανεξάρτητοι βουλευτές (σήμερα ανεξαρτοποιήθηκαν ένας ή δύο ακόμη από την ΔΗΜ.ΑΡ.) δεν θα ψηφίσουν στην καθοριστική τρίτη ψηφοφορία «παρών»,  ούτε  θα είναι “απόντες””, αφού πλέον  κάθε μη θετική ψήφος θα ισοδυναμεί με κάλπες,  ο «μαγικός» αριθμός 180 φαντάζει πλέον αν όχι επιτεύξιμος τουλάχιστον όχι απρόσιτος στόχος.

Κάποιοι αρχηγοί δε,  ίσως  διαπιστώσουν στις 29 Δεκεμβρίου ότι η προοπτική νομής της εξουσίας δεν υπερτερεί κατ΄ανάγκην του πατριωτικού καθήκοντος.

Και πως η συνείδηση του κάθε βουλευτή δεν είναι απλά “συνταγματική επιταγή”, αλλά βίωμα αξιοπρέπειας και αυτογνωσίας.

Σε κάθε περίπτωση, η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσμη καμπή. Η Πρωτοχρονιά, με Πρόεδρο ή με κάλπες, θα πρέπει να βρει τον Ελληνισμό χωρίς νικητές και ηττημένους, αλλά με πολίτες αποφασισμένους να δώσουν τον αγώνα για τις απόψεις τους χωρίς ακρότητες και ανευθυνότητες.

Ο εχθρός βρίσκεται “εκτός” και ελλοχεύει…