Χριστουγεννιάτικες γιορτές

Της Μαριάννας Θ. Αποστόλου,

Προέδρου του Επιμορφωτικού & Πολιτιστικού Συλλόγου- «Ε.ΠΟ.Σ.» Κρηνίτσας

Όλες τις γλώσσες των ανθρώπων κι αν μιλώ και των αγγέλων,

μα αν δεν έχω αγάπη, είμαι ένα χάλκινο δοχείο που θορυβεί

ή ένα κύμβαλο που αλαλάζει. Κι αν έχω χάρισμα να προφητεύω

και όλα τα μυστήρια να γνωρίζω κι όλη τη γνώση να κατέχω,

να έχω μέσα μου όλη την πίστη, που και βουνά ακόμα να μετακινώ,

μα αγάπη αν δεν έχω, είμαι ένα τίποτα!

Και αν μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα,

και στη φωτιά κι αν πέσω ακόμα να καώ, χωρίς να έχω αγάπη,

κανένα όφελος δεν έχω. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, γλυκιά,

η αγάπη δεν φθονεί και δεν περηφανεύεται, δεν παραφέρεται

και τίποτα άσχημο δεν κάνει, τίποτα για τον εαυτό της δεν ζητάει,

δεν εξοργίζεται και το κακό ποτέ δεν βάνει ο νους της, δεν χαίρεται

όταν γίνεται αδικία, μα χαίρεται μαζί με κείνους που εφαρμόζουν την αλήθεια.

Πάντα η αγάπη συναινεί, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

Η αγάπη ουδέποτε ξεπέφτει, ακόμα κι αν καταργηθούν οι προφητείες,

ακόμα κι αν οι άνθρωποι πάψουνε να μιλούν, ακόμα κι αν καταργηθεί η γνώση!

Ό, τι μας απομένει τώρα είναι η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη. Μα πιο μεγάλη από όλες είναι η αγάπη !!! (Απ. Παύλου, προς Κορινθίους Επιστολή, ΙΓ. 1-9, 13)

Με τον ύμνο της Αγάπης τέλειωσε η Χριστουγεννιάτικη γιορτή του Επιμορφωτικού & Πολιτιστικού Συλλόγου- «Ε.ΠΟ.Σ.» Κρηνίτσας. Μια γιορτή από τα παιδιά αφιερωμένη στην αγάπη. Μια γιορτή που είχε απ’ όλα. Τραγούδια και κάλαντα, ποιήματα, θεατρικό και φυσικά τον πιο γλυκό Αϊ Βασίλη φορτωμένο με δώρα και γλυκά για όλους.!!! Η γιορτή διοργανώθηκε στο χώρο του Συλλόγου που είναι πια ανακαινισμένος, καθαρός, έτοιμος για κάθε εκδήλωση.

Η γιορτούλα μας άρχισε με τον Αγιασμό και την ευλογία του παπα-Γιώργη και στη συνέχεια τα παιδιά είπαν ποιήματα, χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Τραγούδησαν τα κάλαντα όπως τα τραγουδάνε σήμερα, αλλά έμαθαν από τους παππούδες τους και τα τοπικά κάλαντα όπως τα τραγουδούσαν εκείνοι παλιότερα ….

Αη Βασίλης ερχιτι Γινάρης ξημερώνει

Φέρνει μουλάρια δώδεκα γκαμήλες δεκαπέντε

Φέρνει και παλιομούλαρα καν δυο καν τρεις χιλιάδες

Βασίλη μ΄πούθι έρχισαι κια πούθι κατεβαίνις.

Απού τα ξένα έρχομι και στα δικά μου πάου.

Αν έρχισι απ΄την ξενητειά μας κάνα τραγούδι.

Τραγούδι ιγώ δεν έμαθα τα γράμματα μαθαίνου

Σαν έμαθις τα γράμματα πες μας την αλφαβήτα

Στην πατερίτσα ακούμπησε να πει την αλφαβήτα.

Και η πατερίτσα ήταν χλωριά κι αμόλησε κλωνάρι

Κλουνάρι χρυσουλώναρου χρυσοκουμπουδιμένου

Που το κουμπώδεσε ο Χριστός με του διξί του χέρι

Μι του διξί με του ζιρβί με τ’ Άγιου το βαγγέλι.

Και του χρόνου, χρόνια πολλά

Λίπα – κριάς –λουκάνικα

Όταν η νοικοκυρά τους έδινε λίπα – κριάς –λουκάνικα για το καλό του χρόνου έλεγαν

Αφέντη μου στην τάβλα σου χρυσή καντήλα φέγγει

Φέγγει εσένα φέγγει την κυρά σ κι από τα παραθύρια φέγγει τη γειτονιά σ

Όταν η νοικοκυρά τους δεν έδινε τίποτα για το καλό του χρόνου συνέχιζαν

Του κασιδιάρι τ’ άλογου στη βισινιά διμένου

Τα καλιακιούδια του τσιμπούν κι τούβγαλαν τα μάτια

ή

Αφέντη μου στην τάβλα σου γεμάτη καλιακούδια

Τα μισά γιννούν τα μισά κλουσσούν τα μισά σι βγάζ τα μάτια

Κι τάλλα τα μικρότερα σι κουτσουλάν τα μουστάκια.

Τα παιδιά συνέχισαν με τα ήθη και έθιμα του χωριού μας στα νεανικά χρόνια του παππού και της γιαγιάς. Μας περιέγραψαν τη «γουρνοχαρά» και τις σπαρακτικές κραυγές των γουρουνιών, ζώα που εξασφάλιζαν την τροφή για όλο το χρόνο. Από τα γουρούνια χρησιμοποιούσαν τη λίπα, το κρέας που πάστωναν και τα έντερα για να φτιάξουν τα λουκάνικα. Ακόμα και το δέρμα του γουρουνιού ήταν υλικό που θα έφτιαχναν τα παπούτσια τους τα «γουρνουτσάρουχα».

Μας μετέφεραν σε πιο όμορφα χρόνια τότε που οι σχέσεις της Ελληνικής οικογένειας ήταν αλώβητες από τα ξενόφερτα ήθη και έθιμα. Τότε που το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν γεμάτο με τα δώρα της αγάπης, της πίστης και της ελπίδας. Με τη χριστουγεννιάτικη σούπα από την πιο παχουλή κότα, τις τσιγαρίδες και την πρασοτηγανιά, αλλά και το ζυμωτό χριστόψωμο που μοσχομύριζε σε όλη τη γειτονιά.

Στη συνέχεια μας περιέγραψαν τα υλικά της βασιλόπιτας μια τυρόπιτα, αλλά όπου όλα ήταν περίσσια το τυρί, το κρέας, το λάδι και τι δεν έβαζε μέσα η νοικοκυρά…πολύ μεράκι , νόμισμα, άχυρο, κλήμα, καλαμπόκι και σιτάρι. Έτσι όποιος κέρδιζε το νόμισμα θα είχε τη σακούλα (τα οικονομικά της οικογένειας), αυτός που πετύχαινε το κλήμα θα φρόντιζε το αμπέλι, το άχυρο θα φρόντιζε τα ζώα, και όποιος πετύχαινε το καλαμπόκι και το σιτάρι θα είχε την επιμέλεια των χωραφιών. Όλοι κάτι κέρδιζαν και όλοι ήταν ευχαριστημένοι.

Την ημέρα του Σταυρού όλοι καθάριζαν τα σπίτια και τις αυλές γιατί οι Καλικάντζαροι θα επέστρεφαν στη γη ..θα τους μάζευε ο παπάς με την αγιαστούρα του. Οι νοικοκυρές ετοίμαζαν τις κουλούρες και τους σταυρούς για την ημέρα των Φώτων. Το απόγευμα οι άνδρες ντύνονταν «καρκατζάλια» (βάφανε το πρόσωπο με γάνες από το τζάκι) και με κουδούνες γύριζαν σε όλο το χωριό και μάζευαν κρέας – λίπα –λουκάνικα για να γλεντήσουν όλοι μαζί το βράδυ. Τα Φώτα πήγαιναν όλοι στην εκκλησία και έφερναν αγίασμα στο σπίτι για να ραντίσουν τα ζώα, τα αμπέλια και τα χωράφια. Στη συνέχεια έστειλαν ένα μήνυμα ανθρωπιάς με το θεατρικό που έπαιξαν «Το μοιρασμένο φλουρί» που τέλειωσε με τα εξής λόγια … Ξέρετε τι σκέφτομαι: Τάχα εγώ μοιράζω το φλουρί με τον φτωχό ή ο φτωχός μοιράζεται τα λεφτά του με εμένα;

Τα παιδιά διάβασαν και έθιμα χριστουγεννιάτικα από άλλες χώρες κάποια τα είχαμε και εμείς άλλα δεν τα έχουμε.

Όταν τέλειωσε η γιορτή ο Αι Βασίλης μοίρασε τα δώρα σε όλα τα παιδιά και γλυκά σε όλους τους εκλεκτούς φίλους που μας τίμησαν με την παρουσία τους. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τις 28 Δεκέμβρη για να κάνουμε τον ετήσιο απολογισμό του Συλλόγου μας. Για την επιτυχία της γιορτής μας βοήθησαν ο Πέτρος Νταραράς που έβαψε την αίθουσα , η Λίτσα Τάσιου που αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο της για τις πρόβες της χορωδίας και του θεατρικού, η μπισκοτοποιία «Δερμίσης», τα ζαχαροπλαστεία «Μέλισσα» και «Βλαχάβας» για τα γλυκά και η Εταιρεία «Κλιάφα» για τους χυμούς. Όλο το Δ.Σ. του Συλλόγου τους ευχαρίστησε όλους και τους ευχήθηκε

Χρόνια Πολλά, Υγεία και Αγάπη για το 2015!!!