Στοχασμοί: Η δικιά μου ζωή‏

Μου ζήτησαν να σταματήσω. Ήταν τελεσίγραφο! Αν δεν το έκανα, θα συνέχιζα μόνος. Ε, λοιπόν, συνεχίζω μόνος και ο δρόμος είναι υπέροχος!
Μου γύρισαν την πλάτη, μπας και τους παρακαλέσω με αγωνία αφού θα τρομάξω από την αδιαφορία τους. Τους γύρισα και εγώ τη δικιά μου και τραβάω πλέον χωρίς εκείνους.
Γέλασαν πολύ σαν άκουσαν τα όνειρά μου, και με ειρωνεία μου είπαν: εσύ; Ε, ήταν οι τελευταίες κουβέντες που άκουσαν από το στόμα μου, γιατί τώρα βλέπουν μόνο τα έργα μου.
Ήταν τόσος ο θυμός τους, που μου έκλεισαν την πόρτα. Τους πέταξα και τα κλειδιά απέξω και δεν ξαναπάτησα ποτέ εκεί!
Με απείλησαν, συνέπειες πως θα έχω αν δεν υπακούσω. Ε, λοιπόν δεν υπάκουσα και βρήκα μια πολύ μεγάλη συνέπεια! Τη ζωή που δεν ζούσα πιο πριν!
Και αν θες, άκουσε ένα μυστικό. Ποτέ σου δεν θα μείνεις τόσο μόνος όσο φοβόσουν. Πάντα άνθρωποι γύρω σου θα υπάρχουν. Άλλοι, καινούργιοι, διαφορετικοί. Που σε καταλαβαίνουν όμως.
Πάντα θα φτάνεις σε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Ίσως όχι σε αυτό που ονειρευόσουν, ίσως και ναι, αλλά θα είναι καλύτερο από πριν, από τη στιγμή που θα βαδίζεις για εκεί που θες και όχι για εκεί που σου επιβάλλουν.
Επειδή, μια ζωή την έχεις, ας είναι η δική σου!