Η άλλη όψη του Ντουμπάι δεν είναι καθόλου φανταχτερή…

Oποιος έχει επισκεφθεί το Ντουμπάι το περιγράφει σαν τη Γη της Επαγγελίας: Χλιδή πέρα από κάθε φαντασία, πολυτέλεια παντού, χαρούμενοι άνθρωποι.

Ωστόσο, για να χτιστεί αυτή η… Νέα Υόρκη της Ανατολής, στη μέση του πουθενά, εκεί όπου πριν από 30 χρόνια υπήρχε απλά μια… ατελείωτη έρημος, αλλά και για να συντηρηθεί, η ζωή χιλιάδων ανθρώπων έχει μετατραπεί σε κόλαση.

Ενας Ιρανός μπήκε στα άδυτα του χωριού των εργατών του Ντουμπάι, του χωριού-στρατοπέδου εργασίας Σοναπούρ (που σημαίνει «πόλη του χρυσού» στα Χίντι) όπου κάτω από άθλιες συνθήκες μένουν 150.000 εργαζόμενοι, ως επί το πλείστον από την Ινδία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και την Κίνα.

Η εικόνα στο Σοναπούρ απέχει χιλιόμετρα από αυτήν του κέντρου του Ντουμπάι, με τους εντυπωσιακούς ουρανοξύστες και τα ντιζαϊνάτα κτίρια. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού,  στοιβαγμένοι έξι-έξι σε δωμάτια που δεν ξεπερνούν τα 9 τετραγωνικά, βιώνουν την απόλυτη εξαθλίωση, αφού ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες και εργάζονται για ψίχουλα επί 14 ώρες την ήμερα σε συνθήκες ασφυκτικές και σε θερμοκρασίες που το καλοκαίρι ξεπερνούν ακόμη και τους 50 βαθμούς.

Ολα αυτά για ένα μηνιάτικο που δεν ξεπερνά τα 170 ευρώ και ενώ την ίδια ώρα οι μισθοί των εργαζομένων σε επιχειρήσεις στο Ντουμπάι ξεπερνούν τις 10.000 και τις 15.000 ευρώ.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια περίπτωση σύγχρονων σκλάβων, αφού τα διαβατήρια των περισσότερων εργατών κατασχέθηκαν από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο Ντουμπάι από τους εργοδότες τους για να μην μπορούν να φύγουν.