Η διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Όσο άχαρο είναι να υπερασπίζεσαι εκείνον που παίρνει δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα, βυθίζοντας το λαό στην απόγνωση, άλλο τόσο είναι αντιπαθητικό να συνηγορείς με την ισοπεδωτική αντίληψη «μην περιμένουν υπογραφή ντροπής από εμάς».

Τα μέτρα τα επιβάλλουν οι δανειστές. Δεν τα παίρνει κανείς από δική του πρωτοβουλία, αν και ορισμένα από αυτά όφειλαν από καιρό να έχουν καταστεί αντικείμενο μιας σοβαρής και υπεύθυνης οικονομικής πολιτικής στη χώρα μας, ακριβώς για να αποφεύγαμε την κρίση.

Η κυβέρνηση Σαμαρά, διαχειρίζεται μία κρίση την οποία δεν προκάλεσε. Αγωνίζεται να στηρίξει την προσπάθεια ανασυγκρότησης της οικονομίας την ώρα που ο λαός, που πλήττεται από τα μέτρα, διαμαρτύρεται.

Έχει απέναντί της  την τεχνοκρατική τρόικα. Η διαπραγμάτευση είναι σκληρή, επίπονη και άνιση, αφού οι δανειστές κρατούν και το μαχαίρι και το καρπούζι. Βλέπουν ελλείμματα, ζητούν εισπράξεις. Μετρούν καθυστερήσεις, θέλουν επιτάχυνση. Καταγράφουν υπαναχωρήσεις πιέζουν για δεσμεύσεις.

Είναι βέβαιο πως η ελληνική άμυνα θα μπορούσε να είναι  αποτελεσματικότερη εάν είχαμε ενιαίο εσωτερικό μέτωπο.  Εάν, δηλαδή, τα κόμματα της Βουλής μπορούσαν να συμφωνήσουν σε μία μίνιμουμ κοινή «γραμμή» έναντι των δανειστών, αλλά και απέναντι στους διαμαρτυρόμενους πολίτες.

Δυστυχώς, αντί αυτού, έχουμε μία αξιωματική αντιπολίτευση –αλλά και τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης- να απορρίπτουν, να καταγγέλλουν και να απειλούν.

Να απορρίπτουν συλλήβδην όλους τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Να καταγγέλλουν «υποχώρηση στις ορέξεις των δανειστών». Και να απειλούν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να θεωρήσει δεδομένα «τα μέτρα που χαλκεύουν αυτή τη στιγμή κυβέρνηση και τρόικα».

Ποιό είναι το αντίδοτο που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ; «Ο δρόμος της αντίστασης, της ανατροπής, της ρήξης, της αλλαγής, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βγάλει τη χώρα και τους ανθρώπους από το φαύλο κύκλο της απόγνωσης».

Ωραία! Με «αντίσταση» θα αυξήσουμε την παραγωγικότητα, με «ανατροπή» θα συμπληρώσουμε τα ελλείμματα, με «ρήξη» θα  ξοφλήσουμε τους δανειστές και με «αλλαγή» θα πετύχουμε την άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου…

Μόνο που όλα αυτά είναι «λόγια του κάρρου». Όλα αυτά οδηγούν το άρμα Ελλάς εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά και εκτός ΑΓΟΡΩΝ γενικώς!

Ας μην αυταπατάται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: Αν αθετήσει τις υποχρεώσεις της η χώρα απέναντι στην ΕΕ, δεν πρόκειται ΚΑΜΜΙΑ αγορά, Ρώσικη, Κινέζικη ή όποιας άλλης εθνικότητας να εμπιστευθεί ξανά την Ελλάδα. Επομένως θα κλείσουν ΟΛΕΣ την στρόφιγκα της χρηματοδότησης…

Το θέμα δεν είναι μόνον ηθικό. Είναι, κυρίως, οικονομικό.  Δεν είναι ζήτημα καλής ή κακής διαπραγμάτευσης. Είναι οι δανειστές που επιβάλλουν τους όρους τους!  Μπορείς να τους αρνηθείς, αλλά δεν μπορείς να δανειστείς! Τόσο απλό είναι το θέμα.

Το κάνουν περίπλοκο δηλώσεις του τύπου “θέλω να κάνω όσο γίνεται πιο καθαρή τη θέση μας: Τέτοια υπογραφή ντροπής, ας μην την περιμένουν από μας”.

Πέραν του ότι αυτά μας τα ξανάπαν κι άλλοι, πρέπει να επισημάνει κανείς στον κ. Τσίπρα ότι μόλις προχθές τα στελέχη του δεν μπόρεσαν να πείσουν το Λονδίνο για το οικονομικό τους “σχέδιο”. Περιμένουν να γίνει αποδεκτό αυτό από την Γερμανία, την τρόικα και το ΔΝΤ;

Σε ό,τι, τέλος, αφορά τους πολίτες, εμείς θα το ξαναγράψουμε: Η ώρα της αυτοκριτικής και επίκαιρη είναι και αναγκαία. Μπορεί να αποβεί και σωτήρια!