Στοχασμοί: Περί ευτυχίας

Κυρίως όμως, ένα οφείλεις. Να μην προδώσεις τον προορισμό σου. Και αν ακόμα να τον φτάσεις δεν τα καταφέρεις, το να έχεις μείνει στη διαδρομή, το να μην έχεις εγκαταλείψει, το να έχεις δείξει την πίστη σου και τη θέλησή σου, αυτό είναι το απώτερο!
Την ευτυχία σου να την κλέψουν δεν μπορούν. Σκοπός να ξέρεις δεν είναι το λιμάνι. Αυτό, ίσως να το βρεις, ίσως και να μην το βρεις. Αλλά τα ταξίδια που θα κάνεις για να φτάσεις εκεί, τη δική σου καρδιά θα γεμίσουν και τη δική σου ψυχή θα ευφράνουν. Εκεί θα είσαι ευτυχισμένος.
Μην τάζεις στον εαυτό σου πως για να νοιώσεις τη χαρά, το τέλος του ταξιδιού θα πρέπει να βρεις! Δώσε το καλύτερο που έχεις, τη δύναμή σου, την ψυχή σου, το πείσμα σου και τη θέλησή σου σε αυτή σου την πορεία, και θα δεις ότι στο τέλος το λιμάνι θα σου φανεί φυσιολογική απόληξη της δράσης σου.
Και η ευτυχία σου τότε, είτε το βρεις, είτε όχι, δεν θα είναι γιατί θα έχεις φτάσει, αλλά γιατί θα αναπολείς τη δύναμη που έδειξες στη διαδρομή!
Το λιμάνι, είναι το τρόπαιο. Εκεί, έχει ηρεμία, ξεκούραση, γαλήνη, χάραξη της διαδρομής για το επόμενο λιμάνι, προετοιμασία του πολεμιστή για την επόμενη μάχη.
Η ευτυχία όμως είναι, όταν μπροστά στο θεριό, μπροστά στην προοπτική του χαμού, μπροστά σε αυτήν την αναμέτρηση των ματιών, δεν λυγάς, δεν τραβάς το βλέμμα, αλλά γελώντας σηκώνεις ψηλά την κούπα σου και πίνεις στην υγειά των καπρίτσιων της ζωής. Γιατί οι περισσότεροι, από φόβο έχασαν.