ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Η αβεβαιότητα της …σιγουριάς!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

«Κατέβασέ το …τιμημένο, δεν μπορώ, να περιμένω»! Το θυμάστε το σύνθημα με το οποίο «υποδέχθηκαν» το αεροσκάφος που μετέφερε τους Πρωταθλητές Ευρώπης, στην πατρίδα, το 2004; Πόσα χρόνια μας χωρίζουν; Μόλις δέκα! Ε, καμία σχέση!

Τότε το πήραμε. Τώρα το αποχαιρετήσαμε! Το όνειρο. Όχι της κατάκτησης, της διεκδίκησης που κι αυτή μιά ξεχωριστή επιτυχία είναι!

Θα καταλάβατε γιατί πράγμα μιλάμε. Ναι, για την Εθνική μας Ομάδα Ποδοσφαίρου, που κλώτσησε την καρδάρα και έχυσε το γάλα που μάζευε δέκα χρόνια!

Καλά, ομαδάρα!  Πετούσανε! Όχι εμείς καλέ, οι …άλλοι. Οι …ερασιτέχνες!  Τα Νησιά Φερόε…

Ναι, αυτοί που τους θεωρούσαμε δεδομένους! Στο τσεπάκι μας λέγαμε ότι τους είχαμε! Και λογαριάζαμε πόσους βαθμούς θέλουμε ώστε να πιάσουμε τουλάχιστον την Τρίτη θέση γιατί την πρώτη…

Μπήκαμε στο γήπεδο με τη σιγουριά των βαθμών που τους είχαμε στην …τσέπη! Ε, αφού τους είχαμε σίγουρους, γιατί να το παλαίψουμε το μάτς; Περιμέναμε κοντά στο τέλος του αγώνα να βάλουν εκείνοι ένα αυτογκόλ για να πάρουμε εμείς τους βαθμούς!

Ε, έτσι ακριβώς και έγινε! Έβαλαν το γκόλ!

Μόνο που ερασιτέχνες όπως είναι …μπέρδεψαν τα τέρματα κι αντί να το βάλουν στο δικό τους το έβαλαν στο δικό μας τέρμα!..

Έτσι, αντί να πάρουμε εμείς τους τρεις βαθμούς τους πήραν αυτοί και μείναμε στον …άσσο!

Αλλά άμα παίζεις με ερασιτέχνες τι περιμένεις; Σε τρώει η αβεβαιότητα της …σιγουριάς!

Είπα σιγουριά και θυμήθηκα τις δηλώσεις του Αλέξη από την Ισπανία! Και μ’ έπιασε κάτι σαν χτυποκάρδι…

Πρόσεξε, Αλέξη, μην πάθεις το ίδιο και συ! Διότι παλικάρι μου πολύ το χαιρόμουνα που ήθελες να σώσεις την Ελλάδα και τους Έλληνες από τα ελλείμματα, τα μνημόνια και τους δανειστές. Τώρα τι σου ‘ρθε να θέλεις να σώσεις και ΟΛΗ την Ευρώπη;  Σαν πολλοί δε μαζευόμαστε;

Όχι τίποτε άλλο, αλλά μετά μπορεί να ζητήσεις και καμμία μεταγραφή σε κανέναν Ισπανικό σύλλογο και να σε χάσουμε! Και τότε  τι θα γίνουμε χωρίς Αλέξη;

Γι αυτό σου λέω. Όπου φτάνουν τα πόδια σου να τ’ απλώνεις!  Σώσε την Ελλάδα και φτάνει. Άλλωστε, τόσο εάν κάνεις, λίγο δεν θα ΄ναι. Εκεί αν φτάσεις, μεγάλη η δόξα!

Διότι Αλέξη μου, και με το συμπάθειο, αλλά άμα πάρουν αέρα τα μυαλά, έρχεται ο πάσα ένας τυχάρπαστος ερασιτέχνης, σου κάνει τρίπλα, σου βάζει γκολ και μετά εσύ ψάχνεσαι!

Πως το ΄πε ο Χριστοδουλόπουλος, Α, ναι:  έπρεπε να χάσουμε, λέει, για να πέσουνε τ΄ αυτιά μας!

Η μύτη μας θα ΄θελε να πει, γιατί παραγίναμε ψηλομύτες από το 2004 μετά,  αλλά ο άνθρωπος ΩΡΥΛΑ δεν είναι, μπέρδεψε τα όργανα!

Είναι η αβεβαιότητα της …σιγουριάς που λέγαμε!