Χάθηκε μια ηγετική φυσιογνωμία του απόδημου Ελληνισμού

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η Ομογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής έχασε έναν ευπατρίδη. Απώλεσε μία ηγετική προσωπικότητα με πολύπλευρη προσφορά. Στην Ομογένεια και στην ελληνική πατρίδα. Η απώλεια του Θόδωρου Σπυρόπουλου θα αφήσει, αναμφίβολα, τα σημάδια της στην ιστορική διαδρομή της ελληνικής παροικίας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Η διάθεσή του να προσφέρει στη γενέτειρα, αστείρευτη. Αναζητούσε μορφές και φόρμες. Η Οργάνωσή του «Φύτεψε τις ρίζες σου στην Ελλάδα» είναι μία από τις εκδοχές με τις οποίες οραματίστηκε να συσφίξει τους δεσμούς των Αποδήμων με την μητέρα πατρίδα.

Η ενεργός ανάμειξή του με τα διοικητικά του ΣΑΕ, ήταν  η πολιτική διάσταση του ενδιαφέροντός του για την πρόοδο της ομογένειας. Όπως και η ίδρυση του Εθνικού Συμβουλίου.

Η Παιδεία των ομογενών, ήταν η άλλη, μεγάλη του έγνοια. Η βελτίωση της Εκπαίδευσης, η δημιουργία Ελληνικών Σπουδών στην Αμερική κι η ίδρυση πολιτιστικών Κέντρων όπου υπάρχουν ελληνικές κοινότητες, ήτανε ζητήματα που τον έθελγαν και δημιουργικά τον απασχολούσαν.

Ορματίστηκε να προσφέρει βοήθεια στους νέους μετανάστες, στους ελληνοαμερικανούς που είχαν ανάγκη στήριξης. Η έφεσή του αυτή, του επιδαψίλευσε τίτλους γενναιοδωρίας και φιλανθρωπίας.

Θέλησε να υπάρξει ενισχυτικός παράγοντας στην προσπάθεια ενδυνάμωσης του ελληνικού «λόμπι» για τα εθνικά μας θέματα, το Κυπριακό και το Μακεδονικό.

Ο Σπυρόπουλος, υπήρξε οραματιστής και ακάματος εργάτης της αποδημίας. Με την πολύπλευρη προσφορά του, είχε κερδίσει την ανοχή ακόμη και εκείνων που ανοικτά διαφωνούσαν μαζί του σε ορισμένες από τις θέσεις και επιδιώξεις του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάθε ενεργό μέλος της  ομογένειας, είναι εκ των πραγμάτων «ανοιχτός» στην δημόσια  κριτική, όπως και στον έπαινο.

Ο Σπυρόπουλος, με το ζήλο που διέθετε, είχε επιτύχει οι απόψεις του να γίνονται επίκεντρο διαβουλεύσεων και διεργασιών, ασχέτως αποτελέσματος. Γνώριζε «εκ των έσω»  την Ομογένεια των ΗΠΑ.  Ήξερε τις δυνατότητές της, τις ανάγκες της τα «θέλω» της.

Δεν συναργάστηκε πάντα αρμονικά με όλους τους παράγοντες που ασκούσαν πάνω της επιρροή. Οι αποστάσεις, εξάλλου, που επέλεξε να κρατήσει με την Εκκλησία, περιόρισαν την εμβέλεια της επιρροής του στους απλούς ομογενείς. Δημιούργησαν, όμως, και ένθερμους υποστηρικτές.

Αλλά αυτά είναι προνόμιο δύναμης χαρακτήρος και όχι αδυναμίας.

Κάποιες από τις απόψεις του στα κοινά μπορεί να επιδέχονταν διαφορετική αξιολόγηση, να προκαλούσαν συζητήσεις και αντιτιθέμενα σχόλια. Η πρόθεσή του, όμως, ήτανε πάντα θετική. Διαφορετική ήταν η οπτική γωνία από την οποία προσέγγιζε κάποια από τα ζητήματα αυτά.

Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν συμφωνούσες με κάποιες από τις απόψεις του, πάντως δεν τις αγνοούσες ούτε τις προσπερνούσες.

Σε κάθε περίπτωση, ο εκλιπών είχε τη στόφα του ηγετικού παράγοντα. Η ομογένεια χάνει μια ηγετική προσωπικότητα. Και δεν διαθέτει, πλέον, δυστυχώς, και πάρα πολλές της πρώτης γενιάς μεταναστών!

Ο «δακρυσμένος» σήμερα Παρασκευή Αττικός ουρανός, θα τον συντροφεύει στο αίώνιο ταξίδι ως καλό κατευώδιο στον πατριώτη, τον Έλληνα, τον Άνθρωπο.

Οι μεγάλοι,  σαν φθάνει η ώρα του τέλους του μύθου της ζωής, δεν πεθαίνουν. Αναδεικνύονται αιώνιοι νέοι, δημιουργικοί και αξιόλογοι μέσα από το έργο  που καταλείπουν ως κληρονομιά.

Και το έργο του Θόδωρου Σπυρόπουλου θα αξιολογηθεί από τις επερχόμενες γενιές.

Αιωνία του η Μνήμη.