Ο κ. Βενιζέλος, οι Εβραίοι και οι οργανώσεις.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, είχε, χθες, Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου, συνάντηση, στο περιθώριο της 69ης Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε., με τους εκπροσώπους των σημαντικότερων αμερικανο-εβραϊκών οργανώσεων (Conference of Presidents of Major American Jewish Organizations, American Jewish Committee, B’nai Brith, World Jewish Congress, Anti-Defamation League, National Coalition Supporting Eurasian Jewry και American Israel Public Affairs Committee).

Ο κ. Βενιζέλος, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, επωφελήθηκε της ευκαιρίας προκειμένου αφενός μεν να αναφερθεί στους ιστορικούς δεσμούς φιλίας μεταξύ του ελληνικού και του εβραϊκού λαού, καθώς και στη σημασία της συνέχισης της συνεργασίας μεταξύ της Ελληνικής Αποδημίας και της Εβραϊκής Διασποράς, ενώ μίλησε για διμερή θέματα, όπως π.χ. της δυνατότητας επανάκτησης της ελληνικής ιθαγένειας από Έλληνες Εβραίους, οι οποίοι ζουν πλέον στο Ισραήλ και των οικονομικών δεσμών που αναπτύσσονται μεταξύ των δύο χωρών.

Εκείνο που δεν γνωρίζουμε -και πολύ θα θέλαμε να πληροφορηθούμε- είναι εάν δόθηκε η δυνατότητα να ρωτήσει ο κ. Αντιπρόεδρος τους Εβραίους “λομπίστες” για τον τρόπο με το οποίο λειτουργούν, δρουν και πολιτεύονται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Εάν είχε την ευκαιρία να μάθει πως τους συμπεριφέρονται το Κράτος και οι Κυβερνήσεις του Ισραήλ κάθε φορά που το επισκέπτονται ή οσάκις τους χρειάζονται (γιατί αμφιβάλουμε αν ποτέ οι οργανώσεις αυτές χρειάζονται την όποια Κυβέρνηση του Ισραήλ).

Τα γράφουμε αυτά όχι ασφαλώς για να υποστηρίξουμε πως τάχα ο Υπουργός των Εξωτερικών δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Το εναντίον. Τα λέμε για να δώσουμε την ευκαιρία σε όσους τυχόν δεν γνωρίζουν,  να  αντιληφθούν πάνω σε ποιές βάσεις, με ποιές προϋποθέσεις και πως λειτουργούν οι μεγάλες οργανώσεις των μειονοτήτων στην αποδημία.

Αλλά και για έναν επιπρόσθετο λόγο: να αναδείξουμε το οργανωτικό “δένδρο”, την δομική ανάπτυξη των οργανώσεων αυτών που καλύπτουν όλο το φάσμα των εξωτερικών ενδιαφερόντων της πατρίδας τους, αλλά και των αναγκών των Ισραηλιτών που ζουν στις ΗΠΑ και παγκοσμίως. Η απλή και μόνον μετάφραση των επωνυμιών των οργανώσεων λέει πολλά: “Διάσκεψη των Προέδρων των Μεγαλύτερων Αμερικανικών Εβραϊκών Οργανώσεων”,  “Παγκόσμιο Εβραϊκό Κογκρέσο”, “Αντι-δυσφημιστική Ομάδα”, “Εθνικός Συνασπισμός Υποστήριξης  Εβραϊσμού  της Ευρασίας και ισραϊλινο-αμερικανική Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων”.

Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι οποιαδήποτε από τις οργανώσεις αυτές “σύρεται από τη μύτη” από τις κυβερνήσεις ή τα πολιτικά κόμματα του Ισραήλ; Ότι “χρηματοδοτείται” από το Κράτος του Ισραήλ; Ή ότι “λογοδοτεί” στην όποια κυβέρνηση ή τον εκάστοτε Υπουργό;  Ασφαλώς οι οργανώσεις ακολουθούν μία στρατηγική εθνική εξωτερική πολιτική, αλλά πιστεύει κανείς ότι δεν διαθέτουν τη δυνατότητα να συνδιαμορφώσουν ή  ακόμη και να αρθρώσουν την αντίθεσή τους, εάν υπάρχει, σε πτυχές ή και σε σημαντικά θέματα ακόμη της εξωτερικής πολιτικής του Ισραήλ;

Ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός, όταν κατηγορήθηκε από κάποιους  “καλοθελητές” ότι κατέφευγε κάποτε σε αντιγραφή, έγραψε: “…δέχομαι ελεύθερα όλα τα ξένα στοιχεία και τα συνταιριάζω με τα δικά μου ώστε να εξελίσσονται τελειότερα”…

Είπε και κάτι άλλο:Εθνικό, ό,τι αληθινό!