Σημαίνοντες ομογενείς και ελληνικό Κράτος IIΙ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

“Από το παρελθόν  έχουν βιώσει οι ομογενείς διάφορες καταστάσεις στις σχέσεις τους με τη γενέτειρα. Από την άδολη αξιοποίηση μέχρι την δόλια χρησιμοποίησή τους κατά περιπτώσεις και έχουν αποκομίσει, όχι πάντα ευχάριστες αναμνήσεις”. 

Με αυτές τις γραμμές κλείναμε χθές το δεύτερο άρθρο της σειράς με τον γενικό τίτλο “Σημαίνοντες ομογενείς και ελληνικό Κράτος II” (https://www.panhellenicpost.com/archives/100317).

Πριν προλάβουμε να αναρτήσουμε αυτό το δεύτερο μέρος  της σειράς, λάβαμε το ακόλουθο e-mail από την Καλιφόρνια, από φίλο ομογενειακό παράγοντα:

“Χρήστο,

Καλό άρθρο.  Παρέλειψες όμως να πείς ωμά (ισως απο σκοπιμότητα) οτι σωστοί και σοβαροί επιχειρηματίες/ ηγέτες απο ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται ουτε έχουν χρόνο να ασχοληθούν με την λαμογιά του Ελληνικού κατεστημένου.  Βέβαια όλοι καταλαβαίνουν τα υπονοούμενα, αλλα καμια φορά πρέπει να λέγονται καθαρά και ξάστερα”.

Τι είναι αυτό που προκάλεσε τη συσσώρευση παρόμοιων αρνητικών συναισθημάτων σε έναν κατά πάντα καλό πατριώτη;  Μα ακριβώς αυτό που στην κατακλείδα του δεύτερου άρθου μας σημειώναμε: “…η δόλια  χρησιμοποίησή τους”!

Όταν τον Ιανουάριο του 1993 ο Γερουσιαστής του ΝΗ Κρις Σπύρου αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή του σε κείμενο που προωθούσε –μέσω γνωστού λομπίστα στην Ουάσιγκτον- η τότε ελληνική κυβέρνηση,  το έκανε γιατί με την πολιτική οξυδέρκεια που διέθετε διέκρινε -μόνος αυτός- την εν μέσω ενός εθνικιστικού υμνολογίου …τρικλοποδιά που έβαζε η γενέτειρα στους ανυποχώρητους για το όνομα “Μακεδονία”, ομογενείς.  Τους καλούσε,ουσιαστικά, να «πιέσουν» τον νεοεκλεγμένο τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον ΝΑ ΜΗΝ επιμείνει στην προεκλογική γραπτή του δέσμευση προς την Ομογένεια ότι η Αμερική δεν θα αναγνώριζε Κράτος με την ονομασία <Μακεδονία>.

Δεν το αντελήφθησαν αυτό άλλοι ομογενειακοί παράγοντες, που με εμπιστοσύνη στην ελληνική κυβέρνηση έσπευσαν να δώσουν από το τηλέφωνο την συγκατάθεσή τους στο κείμενο εκείνο που μεταξύ των αράδων προωθούσε ακριβώς το αντίθετο από αυτό για το οποίο τόσα χρόνια με αυταπάρνηση αγωνιζόντουσαν!

Παρέδιδε, ουσιαστικά, το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια!  “Χρησιμοποίησε” την ελληνοαμερικανική παροικία εν ψυχρώ η τότε κυβέρνηση, για να περάσει την πολιτική της!  Ονομασία στα Σκοπια με τη λέξη Μακεδονία!

Απογοήτευση, θυμός,  και δυσάρεστες αναμνήσεις. Αυτά ήταν τα συναισθήματα των μελών του Ύπατου προεδρείου της Παμμακεδονικής Αμερικής-Καναδά, όταν το καλοκαίρι του 2005 ο τότε Αντιπρόεδρος της Βουλής κυριολεκτικά τους “οδήγησε” στην έξοδο από το Κοινοβούλιο, που τον είχαν επισκεφθεί, με τη φράση “την εξωτερική πολιτική την ασκεί η κυβέρνηση (σ.σ. άλλη από την προηγούμενη) όχι εσείς”…

Την άνοιξη του 1999 το Χρηματιστήριο Αθηνών οδηγήθηκε σε μια ξέφρενη άνοδο,  με αποτέλεσμα στη συνέχεια να καταρρεύσει και πολλοί μικροεπενδυτές, ανάμεσά τους και πολλοί ομογενείς,  στους οποίους είχε διαφημιστεί το «ασφαλές» των τιμών των μετοχών, να χάσουν τα λεφτά τους.

Το ίδιο επαναλήφθηκε και πρόσφατα όταν τα ελληνικά ομόλογα “κουρεύτηκαν” με αποτέλεσμα και πάλι πολλοί ομογενείς που είχαν ξανα-εμπιστευθεί το ελληνικό Κράτος να πάθουν σημαντική οικονομική ζημιά.

Με την οικονομική κρίση, το Υπουργείο Οικονομικών και οι εφορίες ανακάλυψαν το “παγκόσμιο εισόδημα” και με πρόσχημα ότι πολλοί ομογενείς αναχωρώντας από την πατρίδα δεν είχαν δηλώσει αλλαγή φορολογικής κατοικίας, έπεσαν πάνω τους προκειμένου να τους φορολογήσουν αναδρομικά…

Αν στα λιγοστά και εντελώς δειγματοληπτικά αυτά παραδείγματα που προτάξαμε, προσθέσει κανείς:

*την περιπέτεια που ακούει στο όνομα “συντάξεις ομογενών”,

*την αναλγησία που θέλει τον ομογενή να φορολογείται στην Ελλάδα από το πρώτο ευρώ εισόδημα,

*την προσπάθεια να ποδηγετηθεί η ομογένεια μέσω του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) και,

*την αδυναμία του Κράτους να προστατέψει τους Απόδημους από τις πάσης φύσεως υπερβολές της γραφειοκρατίας,

έχετε τον καμβά αφενός της “χρησιμοποιήσεως” των ομογενών και, αφετέρου την αιτία δημιουργίας “ψυχολογικής” αποστάσεως ανάμεσα σ΄αυτούς και τη γενέτειρα.

Το ερώτημα είναι τι μπορεί και τι πρέπει να γίνει. Περί αυτών, όμως, αύριο.