Η “Τελική Λύση”,που οδήγησε στο εβραϊκό Ολοκαύτωμα ήταν πάντοτε μέρος της γερμανικής μεθοδολογίας για την εθνοκάθαρση.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΚΚΙΝΑΡΗ

Παιδίατρος- Συγγραφέας

Με το μυθιστόρημά μου “Αγνοούμενος”(Μικρασία 1919-1222),Εκδόσεις Αρμός,Αθήνα 2000,που στην ουσία είναι πολεμικά ενθυμήματα του στρατιώτη Στυλιανού Σαββαϊδη,επιχείρησα να κατανοήσω και να αναλύσω το πολύπλευρο ζήτημα της Μικρασιατικής Καταστροφής,”φορώντας”τη χακί στολή ενός στρατιώτη,που από τη Σμύρνη βρέθηκε στην Πέργαμο,την Προύσσα,πέρασε από το ματωμένο μονοπάτι στα Τσόγκαρα,βρέθηκε στο Εσκή-Σεχήρ,στο Αφιόν Καραχισάρ,πολέμησε στο Σαγγάριο και έζησε τη μεγάλη υποχώρηση μέχρι τα Μικρασιατικά παράλια.
Όταν λοιπόν μελετούσα πηγές και βοηθήματα για το μυθιστόρημα αυτό, κατανόησα για πρώτη φορά πως το Ολοκαύτωμα των Εβραίων,η ναζιστική “Τελική Λύση”για την εθνοκάθαρση της Γερμανίας από τους Εβραίους,αποτελούσε τελικά μέρος της γερμανικής μεθοδολογίας για εθνοκάθαρση,που ήδη είχε εφαρμοστεί με επιτυχία στη διάρκεια του Α’Παγκοσμίου Πολέμου από την  Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Στο εισαγωγικό σημείωμα του μυθιστορήματος σημειώνω:
“Όταν λοιπόν το 1908 επικράτησε το Κίνημα των Νεοτούρκων,το στρατιωτικό κομιτάτο που ανέλαβε να αφυπνίσει την εθνική συνείδηση των τούρκων,αγκιστρώθηκε στο άρμα το γερμανικού επεκτατισμού,που εκείνη ακριβώς την εποχή αναζητούσε “δια ξηράς” επικοινωνία με την Ινδία,καθώς στη θάλασσα κυριαρχούσε η Αγγλία.Έτσι οι γερμανοί σύμβουλοι των τούρκων και κυρίως ο στρατηγός Λίμαν Φον Σάντερς,υποδεικνύουν ήδη από το 1913 στους  Νεοτούρκους την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών από τα μικρασιατικά παράλια του Αιγαίου.Οι διώξεις που συστηματοποιήθηκαν κυρίως μετά την έναρξη του Α’Παγκοσμίου Πολέμου,στηρίχτηκαν στη γερμανική εφευρετικότητα,που θα τη δούμε να ολοκληρώνεται αργότερα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εβραίων στο Β’Παγκόσμιο Πόλεμο. Δείγμα μόνο αυτής της εφευρετικότητας είναι τα “Τάγματα Εργασίας“,τα περίφημα “Αμελέ Ταμπουρού“,όπου στρατολογούνται και θανατώνονται με φρικτό τρόπο χιλιάδες νέοι άνθρωποι από τα μικρασιατικά παράλια.Σ’αυτές τις συστηματικές διώξεις του ελληνικού στοιχείου πρέπει να προσθέσουμε και τους διωγμούς άλλων μειονοτήτων και κυρίως των αρμενίων,ο αφανισμός των οποίων κορυφώνεται το 1915.”
Άρα,κύριοι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου,οποιαδήποτε αναφορά στο εβραϊκό Ολοκαύτωμα,προϋποθέτει και ευθεία αναφορά στις εθνοτικές διώξεις των χριστιανών της Ανατολής.
Οτιδήποτε το διαφορετικό αποτελεί παραχάραξη της ιστορίας και στρέβλωση μιας λυπηρής πραγματικότητας που είτε το θέλουμε είτε όχι έχει συμβεί και συνιστά διαρκές έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας,που δεν παραγράφεται.