Σημαίνοντες ομογενείς και ελληνικό Κράτος II

Στο χθεσινό, πρώτο της σειράς σημείωμα, τελειώναμε με τη φράση:  “Ώστε το ερώτημα δεν είναι εάν διαθέτουμε ή όχι ομογενειακές προσωπικότητες με πολιτικό και οικονομικο-πνευματικό εκτόπισμα. Το θέμα είναι εάν και πότε το ελληνικό Κράτος θα αποφασίσει να αξιοποιήσει τις ομογενειακές προσωπικότητες και όχι να τις χρησιμοποιήσει…”

Αξιοποιώ, χρησιμοποιώ. Δύο ρήματα που σηματοδοτούν δύο εντελώς διαφορετικές φιλοσοφίες. Δύο πολιτικές επιλογές που κατατείνουν στην παραγωγή ενός αποτελέσματος που να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, το πρώτο και το κομματικό, το δεύτερο…

Αξιοποίηση της ομογένειας υπέρ του δημοσίου συμφέροντος προϋποθέτει την ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΩΦΕΛΕΙΑ. Όπου αυτή, βεβαίως, δεν μεταφράζεται πάντα σε κάποιο χειροπιαστό υλικό αγαθό. Συχνά έχει και την έννοια της ευόδωσης ενός εθνικού θέματος ή της αναπτυξιακής επιτυχίας της χώρας μέσα από την οποία επωφελούνται γενικώς οι εντός και εκτός των τειχών πολίτες της…

Όταν οι Έλληνες νικούσαν στα Βουνά της Πίνδου, οι ομογενείς στην Αμερική και παντού έβλεπαν να αλλάζει με μαγικό τρόπο η αντιμετώπισή τους από τους ντόπιους, γεγονός που τους επέτρεψε να βελτιώσουν σταδιακά το βιωτικό τους επίπεδο. Ήταν αυτό η ηθική απολαβή τους από την ενθουσιώδη εθελοντική προσωπική και υλική συνεισφορά τους στον εθνικό Αγώνα!

Η ομογένεια είναι ως εκ της φύσης της πάντα πρόσφορη να αξιοποιηθεί από το ελληνικό Κράτος. Με ποιό τρόπο; Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή καθώς οι δυνατότητες και οι περιπτώσεις είναι αμέτρητες. Μόνον δεδομένη καλή πρόθεση χρειάζεται από μέρους  της γενέτειρας. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, γιατί στο μεταξύ, με αστοχίες του εθνικού κέντρου, η εμπιστοσύνη των ομογενών προς αυτό έχει τρωθεί…

Η ομογένεια διαθέτει προσωπικότητες, οργανώσεις και πατριωτισμό. Η λεπτή διαχωριστική γραμμή είναι αν θα κληθούν να προσφέρουν (αξιοποίηση) ή ένα θα συρθούν να συγκαλύψουν (χρησιμοποίηση).

Η προσφορά σημαίνει, επιστράτευση.  Αξιοποιείς κάποιον όταν ζητάς τα φώτα, τις γνώσεις, την εμπειρία του. Όταν κάνεις σωστή χρήση όλων αυτών  ενσωματώντάς τα στις κρατικές επιδιώξεις, προκειμένου να επιτύχεις έναν εθνικό, κοινωνικό ή ανθρωπιστικό στόχο.

Επιστρατεύεις έναν ή περισσότερους ομογενείς, μία ή περισσότερες οργανώσεις, το σύνολο της ομογένειας, ανάλογα με την περίσταση, υπέρ ενός σκοπού στην σχηματοποίηση του οποίου και η ομογένεια έχει συμβάλει, συμφωνεί και υποστηρίζει.

Την ομογένεια (υπό την ευρεία της έννοια) δεν την  παροπλίζεις μετά την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου. Την κρατάς σε διαρκή ενημέρωση ώστε σε περίπτωση που χρειασθεί νέα παρέμβαση στο ίδιο ή σε άλλο ζήτημα, να είναι ενήμεροι οι βασικοί της εκφραστές και «ετοιμοπόλεμοι».

‘Αλλη μορφή αξιοποίησης του ομογενειακού παράγοντα είναι η ανάθεση σε ένα ή και περισσότερα ικανά της στελέχη –με διοικητική εμπειρία- μέρους του κυβερνητικού έργου.

Επίσης, η συγκροτημένη προβολή και υπεράσπιση ελληνικών θέσεων –ακόμη και προϊόντων-  στο εξωτερικό από κατάλληλα οργανωμένες ομάδες ομογενειακών παραγόντων ή ομογενειακών οργανώσεων,  αποτελεί μορφή θετικής αξιοποίησής τους…

Η ψήφος του ετεροδημότη  Απόδημου Έλληνα, τοποθετείται ομοίως στην θετική πλευρά της πλάστιγγας.

Η καταγραφή των ομογενών επιστημόνων, επιχειρηματιών, εμπόρων κλπ. μπορεί  σαφώς να συντελέσει επίσης στην αξιοποίησή τους υπέρ εθνικών σκοπών ή ακόμη και υπέρ της ίδιας της ομογένειας.

Στην πραγματικότητα, με την απογραφή,  το Κράτος δημιουργεί άτυπα δίκτυα απόδημων ειδικών που τους στρατεύει κατά περιπτώσεις υπέρ εθνικών, κοινωνικών και ανθρωπιστικών στόχων για το γενικότερο καλό.

Θα εγερθεί το ερώτημα, γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Υπάρχουν πολιτικοί ή δημόσιοι λειτουργοί που δεν τα γνωρίζουν; Ευτυχώς όχι. Υπάρχουν πολιτικοί ή δημόσιοι λειτουργοί που δεν τα εφαρμόζουν; Δυστυχώς, ναι!..

Από το παρελθόν  έχουν βιώσει οι ομογενείς διάφορες καταστάσεις στις σχέσεις τους με τη γενέτειρα. Από την άδολη αξιοποίηση μέχρι την δόλια χρησιμοποίησή τους κατά περιπτώσεις και έχουν αποκομίσει, όχι πάντα ευχάριστες αναμνήσεις.

Περί αυτών, όμως, θα γράψουμε αύριο.