Μία ομογενής, πρωτοστάτης στον αγώνα για την καθιέρωση αυστηρών ποινών σε δράστες βίαιων επιθέσεων

H Κατερίνα με τον γιόκα της πριν από μερικά χρόνια. Φώτο: Facebook

Η Κατερίνα Πολίτη από την περιοχή Templestowe της Μελβούρνης, δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνο το τηλεφώνημα που έλαβε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2012. «Ο David, το 22χρονο παλικάρι της, που βρισκόταν στο Rye, την παραλιακή κωμόπολη της Βικτώριας για να υποδεχθεί το νέο χρόνο με τους φίλους του, είχε δεχθεί επίθεση από μία ομάδα νεαρών και μεταφερόταν αεροπορικώς στο νοσοκομείο Alfred της Μελβούρνης βαριά τραυματισμένος». Αυτά τα μαντάτα της επιφύλασσε, η φωνή στην άλλη άκρη του τηλεφώνου. Σε λίγη ώρα βρισκόταν στο πλάι του παιδιού της. Εκεί έμαθε ότι ήταν και μετρημένες οι ώρες που θα το είχε κοντά της.

Καθώς ένας καινούριος χρόνος γεμάτος ελπίδες και όνειρα ανέτελλε για όλο τον κόσμο, για την τραγική μητέρα «ανέτελλε» ένας εφιάλτης και ένας πόνος που η ίδια, η οικογένειά της και οι οικείοι του David δεν έχουν ξεπεράσει μέχρι σήμερα.

Ήταν λίγες ώρες μετά απ’ εκείνο το τηλεφώνημα, λίγες ώρες μετά από μία γροθιά στο πρόσωπο του David που οι γιατροί πληροφορούσαν την Κατερίνα ότι το καμάρι της, ήταν κλινικά νεκρό και ότι δεν υπήρχε σωτηρία.

Ο David παρέμεινε ζωντανός άλλες 30 ώρες. Όχι πως οι γιατροί ήλπιζαν ότι θα τον επανέφεραν στη ζωή αλλά επειδή ο ίδιος ο David, όταν έσφυζε από ζωή έλεγε πως ήθελε να γίνει δωρητής οργάνων. Και έτσι έγινε, όπως το ήθελε…

Ήταν μία γροθιά που έστειλε τον David στον άλλο κόσμο. Μία γροθιά που στο χέρι κάποιων επίσης νεαρών παιδιών μεταμορφώθηκε σε θανατηφόρο όπλο.
Εκείνο το μοιραίο βράδυ ο David με τους φίλους του βρισκόταν στο Portsea Hotel. Κάποια στιγμή αποφάσισαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους στο γειτονικό οικισμό του Rosebud. Πήραν το λεωφορείο για το Rosebud αλλά έμαθαν ότι αυτό δεν πήγαινε έως εκεί και σταματούσε στο Rye. Ο David με τους φίλους του κατέβηκαν στο Rye και αποφάσισαν στην συνέχεια να περπατήσουν έως το Rosebud. Σύμφωνα με τα όσα ελέχθησαν στο δικαστήριο εκεί συνάντησαν την παρέα των νεαρών που θεώρησαν, ένας Θεός ξέρει γιατί, κατάλληλο να εμπλακούν σε καβγά με τον David και την παρέα του. Η υπόθεση ανθρωποκτονίας του David δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Σε λίγο καιρό η Δικαιοσύνη θα αποφανθεί για την τύχη του 20χρονου Dylan Closter που κατηγορείται για τον άδικο χαμό του David Cassai. Δύο ακόμα νεαροί από την παρέα του Closter, ο Thomas McCluskey, 25 ετών και ο Tyrone Russell, 21 ετών, αντιμετωπίζουν κατηγορίες βίαιης επίθεσης κατά φίλων του David.

Αν τα όσα εξήγγειλε το Σάββατο ο υπουργός Δικαιοσύνης της Βικτώριας Robert Clark, γίνουν νόμος και η δικαιοσύνη αποφανθεί ότι ο Closter και οι φίλοι του είναι ένοχοι τότε η ελάχιστη ποινή φυλάκισης που τους περιμένει είναι 10 χρόνια.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα κατατεθεί στην πολιτειακή βουλή εντός της εβδομάδας και η ποινή που προβλέπει είναι η αυστηρότερη ποινή που προβλέπεται για «ανθρωποκτονία ακόμα με μία γροθιά» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σ’ αυτό, σε όλη την Αυστραλία.
Και εδώ είναι που η ομογενής Κατερίνα Πολίτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο.
Μπορεί να θρήνησε τον γιόκα της πριν από ένα χρόνο και οκτώ μήνες αλλά το έβαλε σκοπό της ζωής της να κάνει ό,τι μπορούσε για να μη θρηνήσει άλλη μάνα το παιδί της τόσο άδικα, τόσο απροσδόκητα.

Μπορεί να βυθίστηκε στον πόνο αλλά αυτός ο πόνος ίσως ήταν και η κινητήρια δύναμη που την ώθησε μαζί με φίλους του David και μέλη της οικογένειας να ξεκινήσει λίγο καιρό μετά το θάνατό του, την καμπάνια «STOP. One Punch Can Kill-Σταμάτα. Μία γροθιά μπορεί να σκοτώσει». Και οι υποστηρικτές της καμπάνιας της πλήθαιναν και πληθαίνουν μέρα με τη μέρα.

Οργάνωσε πορεία διαμαρτυρίας στην περιοχή του Doncaster, δημιούργησε σελίδα στο Facebook με στόχο να πληροφορήσει, να ευαισθητοποιήσει αλλά και να πιέσει την κυβέρνηση να λάβει αυστηρότερα μέτρα για αυτούς που τολμούν να σηκώσουν την γροθιά τους σε αθώους περαστικούς.
Η καμπάνια της συγκέντρωσε 11.000 υπογραφές, η σελίδα στο Facebook αριθμεί αυτή τη στιγμή 10.000 μέλη. Η Κατερίνα μαζί με τους φίλους του αδικοχαμένου παιδιού της, μαζί με τους γονείς πολλών άλλων παιδιών που χάθηκαν από μία γροθιά κτύπησε την πόρτα της κυβέρνησης και ζήτησε αυτό που κάθε μάνα που της έλαχε αυτή η τραγική μοίρα, θα ζητούσε. «10 χρόνια φυλακή ως ελάχιστη ποινή».

Ο David Cassai, ο Shannon McCormack, ο Ryan Ellis, ο Justin Galligan, ο Beau Lawson, ο Cameron Lowe, ο Nathan Alsop και ο Cain Aguiar ήταν όλοι τους νέα παιδιά από τη Βικτώρια που δεν είναι πλέον μαζί μας. Η απερισκεψία κάποιων συνομηλίκων τους, τους στέρησε τη ζωή πριν ακόμα τη ζήσουν.
Ας ελπίσουμε ότι η οδός που η κυβέρνηση επέλεξε για να καταπολεμήσει το φαινόμενο της βίας στους δρόμους της Μελβούρνης είναι η σωστή.

Η Κατερίνα πάντως το ελπίζει…

ΠΗΓΗ:Neoskosmos.com