ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ Τα μπαλάκια…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ναι, οι καιροί είναι μοντέρνοι. Τα παιδιά μας είναι της γενιάς που μεγαλώνει από κούνια με τα κομπιούτερς! Είναι καλό αυτό, είναι κακό, ο χρόνος θα δείξει! Συνήθως δε, θα είναι …αργά!

Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι και πολλά πράγματα που μπορούμε να αλλάξουμε…

Ένα από αυτά είναι να στρέψουμε, όσο μπορούμε, το ενδιαφέρον τους και σε πιο «κλασικά» παιχνίδα. Ένα από αυτά είναι το ποδοσφαιράκι!

Διαρκούσης της περιόδου των διακοπών,  τα αγόρια αποφάσισαν και κάθε απόγευμα ή σχεδόν κάθε απόγευμα, κατεβαίνουν στην παραλία του Πόρου όπου ο περιπτεράς έχει εγκαταστήσει ένα ποδοσφαιράκι. Κάθε παιχνίδι κοστίζει ένα ευρώ! (Κάποτε εμείς ρίχναμε στην ειδική σχισμή ένα δίφραγκο…)

Μετράς τα υπέρ και τα κατά. Πέντε-έξι φίλοι από δύο τρία παιχνίδα μας κάνουν δεκαπέντε-δεκαέξι ευρώ! Την ημέρα! Δηλαδή τρία ευρώ το κάθε παιδί.

Πέντε-έξι παιχνίδια, όμως, από  δέκα-δεκαπέντε λεπτά διάρκεια το καθένα μας κάνουν περίπου μιάμιση ώρα κερδισμένη από τον μεγάλο αντίπαλο, το κομπιούτερ!

Αν υπολογίσεις ότι ακολουθεί συνήθως μια βόλτα, κάτι να τσιμπήσουν κλπ. περνάει ένα ολόκληρο απόγευμα μακρυά από το «Λολ» και δίπλα στη θάλασσα!

Τρέχουν, υδρώνουν, αισθάνονται ζωντανά!

Έτσι, λοιπόν, κάθε απόγευμα ή σχεδόν κάθε απόγευμα οι πιστιρικάδες, με την άδεια των γονιών τους,  συγκεντρώνονται γύρω από το ποδοσφαιράκι, που βρίσκεται στο πλάι του  περίπτερου και επιδίδονται σε τιτάνιους αγώνες!

Επειδή τα απρόοπτα δεν λείπουν από τη χώρα του «δήθεν», κάποτε το μηχάνημα «κολλάει» και αντί για επτά μπαλάκια βγάζει λιγότερα!

Κατά σύστημα φέτος αντί για επτά μπαλάκια βγάζει έξι! Οι πιτσιρικάδες πρόσεξαν την «ανωμαλία» και την επεσήμαναν στον περιπτερα…

-Τι να σας κάνω, κάποιοι πέταξαν το ένα μπαλάκι στη θάλασσα, τους δικαιολογήθηκε!

Ένας ευσυνείδητος περιπτεράς, θα φρόντιζε να ενημερώσει την αντιπροσωπεία από την οποία νοικιάζει το παιχνίδι για το συμβάν και θα ζητούσε να του το αντικαταστήσουν…

Στην χώρα του «δήθεν», όμως,  ο περιπτεράς «δήθεν» ενδιαφέρθηκε, η αντιπροσωπία «δήθεν» το άκουσε, τα μπαλάκια εξακολουθούν να παραμένουν … έξι!..

Προχθές οι μικροί έριξαν το ευρώ και αντί για έξι μπαλάκια το μηχάνημα έβγαλε δύο.  Απορροφημένοι από την ένταση του παιχνιδιού οι πιστσιρικάδες δεν έδωσαν σημασία. Όταν, όμως, το αποτέλεσμα έγινε 1-1 και πήγαν να πάρουν νέο μπαλάκι για να συνεχίσουν την …τιτανομαχία, έκπληκτοι είδαν ότι δεν υπήρχε άλλο στην σχετική υποδοχή!

Έσπευσαν στον περιπτερα: Ρίξαμε ένα ευρώ και έβγαλε δύο μπαλάκια μόνο, σχεδόν τσίριξαν.

Αγέροχος ο περιπτεράς τους κατακεραύνωσε: Τι με νοιάζει; Να μου το λέγατε νωρίτερα…

Εννοούσε, ο …καλός επιχειρηματίας ότι οι πιστιρικάδες πήγαιναν να τον …κλέψουν! Δηλαδή, ότι είχαν εξαντλήσει τα έξι μπαλάκια και του είπαν ψέμματα πως έβγαλε μόνο δύο…

Πες εγώ πες εσύ, ένας από τους μικρούς έσπευσε στο κινητό να ειδοποιήσει τον μπαμπά του για το συμβάν!

Αντί του μπαμπά του συγκεκριμένου πιτσιρικά, κατεύθασε η μαμά άλλου νεαρού. Μπροστά στην «δήθεν» συμπεριφορά του περιπτερά επιστράτευσε όλο το διπλωματικό της οπλοστάσιο. Στο τέλος τον έπεισε (ή την …βαρέθηκε;) να κάνει αυτό που κάθε ευσυνείδητος καταστηματάρχης εξ αρχής θα έκανε, χωρίς πολλές κουβέντες και πριν να καταφθάσουν σε ενίσχυση της αδύναμης φωνής των μικρών οι …μεγάλες δυνάμεις!

Τους άνοιξε το μηχάνημα να παίξουν ένα παιχνίδι δωρεάν!

Ευτυχώς, δηλαδή. Γιατί έτσι πεισμωμένα όπως ήτανε τα παιδιά για την «αδικία», μάλλον το κομπιούτερ θα κέρδισε και τα καλοκαιρινά τους απογεύματα!