Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του «Googling»

Αν αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα πλάσματα είναι η λογική και η ελεύθερη βούληση, αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο πριν το 1995 από τον σημερινό είναι η πρόσβαση στοGoogle.

Το να έχουμε άμεση πληροφόρηση για οτιδήποτε συμβαίνει ή συνέβη, το να βρίσκουμε μέσα σε δευτερόλεπτα την απάντηση σε οποιοδήποτε ερώτημα, το να αναζητούμε το παρελθόν ανθρώπων που μας ενδιαφέρουν και τόσα άλλα, έχουν οδηγήσει τον καθένα από εμάς να διαπράττει μια σειρά από αμαρτήματα για τα οποία η μόνη τιμωρία μου μας αρμόζει θα είναι το κόψιμο της σύνδεσης.

Απληστία: όταν η δίψα για γνώση οδηγεί σε λάθη
Μπορεί το σύνθημα να λέει «Έσο έτοιμος», αλλά όταν ο ρεπόρτερ του Fortune, Andy Serwer, βγήκε για επαγγελματικό δείπνο με τον CEO της Chevron John Watson νόμιζε ότι είχε μάθει τα πάντα για αυτόν διαβάζοντας το σχετικό λήμμα στη Wikipedia. Τον ρώτησε, λοιπόν, γεμάτος χαρά για το πώς τα πάνε οι San Diego Padres, η ομάδα μπέιζμπολ στην οποία νόμιζε πως είναι μέτοχος. Όμως το λήμμα ήταν λάθος και ένας άλλος Watson ήταν ο μέτοχος στην πραγματικότητα.

Λαιμαργία: όταν γκουγκλάρεις τα πάντα για τους πάντες
Μερικές φορές η περιέργεια μας οδηγεί να αναζητούμε οτιδήποτε. Τους φίλους μας, το αφεντικό μας, τη γυναίκα του αφεντικού μας, τον διπλανό μας, τη φίλη του, την αδελφή της φίλης του, όλους. Κάποιες φορές τα αποτελέσματα είναι εντελώς αναπάντεχα, όπως τότε που ένας ασκούμενος στο Fortune ανακάλυψε πως ο πατέρας του καλύτερού του φίλου ήταν στην αμερικανική λίστα των δραστών σεξουαλικών αδικημάτων.

Λαγνεία: όταν ψάχνουμε το «πρόσωπο» πέρα από τα όρια
Γνωρίζουμε κάποιον/κάποια και το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να «ξεσκονίσουμε» την online παρουσία του/της. Χάρη στο Facebook, το Twitter, το Instagram, το Google+ κ.λπ. ξέρουμε αγαπημένο χρώμα, μουσική, τόπο γέννησης, ταινίες και σειρές που βλέπει, όλα. Στο δεύτερο ραντεβού τι κάνουμε; Προσποιούμαστε ότι ακούμε για πρώτη φορά τα πάντα ή αποκαλύπτουμε ότι τα ψάξαμε ήδη; Ή, ακόμα πιο σατανικό, προσποιούμαστε ότι είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον επειδή, δήθεν, έχουμε τα ίδια γούστα.

Οκνηρία: όταν βαριόμαστε να ψάξουμε μόνοι μας
Τα reviews εστιατορίων και ξενοδοχείων είναι χιλιάδες και αρκετοί είναι εκείνοι που στηρίζονται αποκλειστικά σε αυτά για να επιλέξουν αν θα τα προτιμήσουν ή όχι. Μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων που δεν έχουν ακόμα ικανό αριθμό reviews δεν έχουν καν την ευκαιρία της πρώτης καλής εντύπωσης αφού πολλοί είναι εκείνοι που απλώς δεν πατάνε στο μαγαζί αν πρώτα δεν αποκτήσει τρία και τέσσερα αστέρια.

Οργή: όταν εκνευριζόμαστε με τα αποτελέσματα που μας αφορούν
Ο υπογράφων αυτό το κομμάτι είχε κλείσει μια συνέντευξη με έναν σημαντικό συγγραφέα και επιστημονική διάνοια, σχεδόν ίνδαλμά του. «Σας έψαξα λίγο στο Internet», είπε ο συνεντευξιαζόμενος «και βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με μια γυμνή κυρία». Η επόμενη κίνησή μου ήταν να ζητήσω να «κατεβεί» η συνέντευξη με το μοντέλο που είχα κάνει καιρό πριν για αντρικό περιοδικό.

Φθόνος: όταν ζηλεύουμε τα Google results κάποιου άλλου
Επειδή είναι γνωστό ότι στο Facebook κάνουμε τους ωραίους, στο Twitter τους έξυπνους και στις σελίδες μας τις μεγαλοφυΐες, είναι φυσικό οι αναφορές με το όνομά μας στο Google να είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές. Όμως όσο περισσότερο κοιτάμε τις σελίδες των άλλων τόσο μεγαλύτερη ζήλια νιώθουμε επειδή εκείνοι φαίνονται να περνάνε καλύτερα από εμάς, να έχουν καλύτερες παρέες, ακριβότερα gadgets κ.λπ. Ψυχραιμία, πιθανότατα και οι άλλοι ζηλεύουν εμάς.

Υπερηφάνεια: όταν νομίζεις πως όλοι σε γκουγκλάρουν
Ναι μεν το σύνηθες είναι όλοι να αναζητούν πληροφορίες για όλους, αλλά τι γίνεται στην περίπτωση που βρισκόμαστε με κάποιον και ανακαλύπτουμε πως δεν έχει αναζητήσει τίποτα για εμάς; Οδυνηρό, έτσι;