Τι φταίει;

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Διάφοροι, επαΐοντες και μη, εντός και εκτός των τειχών, αρθρογραφούν το τελευταίο διάστημα γύρω από την ομογένεια και, ειδικότερα, αναφορικά με το ΣΑΕ και την προσπάθεια ανασύστασής του. Προσδίδουν δε στο θέμα αυτό και διαστάσεις «σύγκρουσης» των αποδήμων με το εθνικό κέντρο…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΣΑΕ στα περίπου 18 χρόνια εφαρμοσμένης ύπαρξής του,  δεν λειτούργησε υπέρ της ενίσχυσης και σύσφιξης των δεσμών της ομογένειας με τη γενέτειρα, όπως θα όφειλε.

Φταίνε οι νομοθετικές ρυθμίσεις; Φταίνε οι θεσμικοί αρμόδιοι ένθεν κακείθεν; Φταίνε όσοι ανέλαβαν να διαχειριστούν για λογαριασμό της ομογένειας τις τύχες του ΣΑΕ; «Ποιος φταίει, ποιος φταίει, κανένα στόμα δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα», λέει ο ποιητής.

Κανονικά, η προσπάθεια ανασύστασης του ΣΑΕ θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει ακριβώς από εκεί. Από την διερεύνηση και την εξακρίβωση του τι έφταιξε και το ΣΑΕ δεν ανταποκρίθηκε, όχι στις προσδοκίες των δημιουργών του, οι οποίες έτσι κι αλλιώς ελέγχονται ως προς την επιδίωξή τους, αλλά στις πραγματικές ανάγκες της ομογένειας.

Αυτός, άλλωστε, θα ήταν ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο η ομογένεια θα αγκάλιαζε και θα στήριζε αποφασιστικά το ΣΑΕ, στο παρελθόν, αλλά και στο …μέλλον!

Ένας δεύτερος λόγος  θα ήτανε η εθνική του αποστολή ως γέφυρα και ως βατήρας συγχρόνως τόσο της διάσπαρτης ομογένειας αναμεταξύ της όσο και των αποδήμων με την γενέτειρα.   Ως γέφυρα, θα ένωνε τις προσπάθειες. Ως βατήρας, θα  αναδείκνυε τα προβλήματα των ομογενών και θα εξασφάλιζε τις αρμόζουσες λύσεις από το μητροπολιτικό κέντρο.

Το ΣΑΕ δεν εκπλήρωσε κανέναν από τους δύο αυτούς σκοπούς του. Από πρωταγωνιστής, έγινε κομπάρσος. Και παρέσυρε σε «δεύτερους» ρόλους και την ομογένεια…

Η προσπάθεια αναστήλωσης συναντά κι αυτή εμπόδια. Δεν είναι δύσκολο μόνο το να συνεννοηθούν η Αθήνα και οι Απόδημοι ως προς το ποια πρέπει να είναι ακριβώς η μορφή, ο ρόλος και το έργο του ΣΑΕ. Δύσκολο είναι να συνεννοηθούν και αναμεταξύ τους οι ομογενείς. Αλλά αυτό είναι φυσικό. Διότι διαφορετικές είναι οι ανάγκες των ομογενών από Ήπειρο σε Ήπειρο, από Κράτος σε Κράτος και από πόλη σε πόλη.

Αλλά, δυστυχώς, ανέφικτο φαίνεται ότι είναι να συνεννοηθούν μεταξύ τους και τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα! Αυτό το τελευταίο, όφειλε να μην ισχύει. Ο Απόδημος ελληνισμός έπρεπε να αντιμετωπίζεται από το μητροπολιτικό κέντρο με υπερκομματικά κριτήρια.  Να μένει έξω από πολιτικές αντιπαραθέσεις, αναταράξεις ακόμη και εναλλαγές κυβερνήσεων ή ανασχηματισμούς.

Ούτως, όμως, εχόντων των πραγμάτων, κάθε φορά που και ένα μικρό βήμα συντελείται, είναι σημαντικό γεγονός. Τώρα έχουμε ένα νομοσχέδιο.  Ο διάλογος με την οργανωμένη ομογένεια συνεχίζεται. Σε λίγες μέρες (3 Ιουλίου 2014) θα έχουμε και νέα σύσκεψη στο ΥΠΕΞ.

Ε, εκεί πρέπει να καταλήξουν. Και να προχωρήσουν οι ενέργειες για να ψηφιστεί ο νέος Νόμος. Εάν θέλουμε ΣΑΕ. Εάν δεν θέλουμε, πάλι ας το τελειώσουμε. Τώρα!  Η κατατριβή, το πήγαινε-έλα και η αναβλητικότητα δεν εξυπηρετεί παρά μονάχα δημοσιεύματα που εμφανίζουν συγκρουσιακές καταστάσεις εκεί όπου ΔΕΝ υπάρχουν.

Μα και που εάν ακόμη υπήρχαν, καθήκον όλων ήταν η εξομάλυνσή τους και όχι η υποδαύλιση και η ενίσχυσή τους προς άγραν εντυπώσεων (ή και ψήφων!).