Ο Ανασχηματισμός και η Ομογένεια

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ο Ανασχηματισμός, ο δεύτερος της συγκυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, είναι γεγονός.  Κάποια νέα πρόσωπα μπήκαν στην κυβέρνηση, κάποιοι πολιτικοί από το παρελθόν επανήλθαν στο προσκήνιο και κάποιοι άλλοι βρέθηκαν εκτός.

Στο ερώτημα εάν ήταν αναγκαίος ο ανασχηματισμός, η απάντηση είναι «ναι»! Κατά την άποψή μας ήταν απαραίτητο να υπάρξει νέα κυβερνητική σύνθεση για δύο λόγους:

1. Για να σηματοδοτηθεί η νέα εποχή. Η μετάβαση από το καθεστώς των Μνημονίων στην νέα φάση της Ανάπτυξης και της αποκατάστασης των όποιων αδικιών. Και,
2. Για να διορθωθούν κάποιες «παραφωνίες» στην λειτουργία της Κυβέρνησης.

Το πρώτο, θα αξιολογηθεί από το έργο των οικονομικών υπουργείων που θα παραχθεί στους προσεχείς μήνες. Καιρός για χάσιμο δεν υπάρχει. Ούτε περιθώρια 100 και βάλε ημερών. Εδώ και τώρα πρέπει να τεθούν τα θεμέλια για την νέα φάση της ανάπτυξης της ελληνικής Οικονομίας.

Στο δεύτερο, ελπίζουμε οι αντικαταστάτες να συγχρονίσουν τα βήματά τους με των υπολοίπων μελών της κυβέρνησης, ώστε να δουλέψει καλύτερα και αποδοτικότερα η κυβερνητική μηχανή.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν και καλά ότι επιλέχθηκαν οι καλύτεροι. Πάντα η υπουργοποίηση ενός πολιτικού περνά από πολλές παραμέτρους, όπως είναι ασφαλώς οι ικανότητές του, αλλά και η πολιτική ανθρωπογεωγραφία καθώς και η πολιτική αριθμητική.

Κάποιος θα πει: Ο Ανασχηματισμός έγινε για να διασκεδαστεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Να ικανοποιηθεί σε ένα βαθμό η απαίτηση των ψηφοφόρων για αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. Ή για να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις στον τομέα της Υγείας ή της Δημόσιας Διοίκησης, όπου οι αλλαγές ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστες, αν και αναγκαίες.

Στο βαθμό που η ασκηθείσα πολιτική απηχούσε τις προβλέψεις των μνημονίων και βρισκότανε συντεταγμένη στην γενικότερη κυβερνητική πολιτική, οι προσωπικοί χειρισμοί μικρή μόνον σημασία είχαν. Άλλωστε, όταν έχεις να πραγματοποιήσεις βαθιές τομές σε τομείς όπως της Υγείας, το νυστέρι πονάει, όπως και εάν το χειριστείς. Το δε καλό της επέμβασης μόνον μακροπρόθεσμα μπορεί να εμφανισθεί.

Σε κάθε περίπτωση, εάν υπάρχει κάποιο σαφές μήνυμα από το εκλογικό αποτέλεσμα, αυτό, κατά τη γνώμη μας, δεν ήταν η ανάγκη ενός ανασχηματισμού, αλλά η απαίτηση των ψηφοφόρων να υπάρξει εθνική συνεννόηση και συνεργασία.

Μόνον εάν ανακαλύψουμε και στην Ελλάδα την ομαδική εργασία, την συνεργασία στη βάση προγραμματικών συμφωνιών και συγκλίσεων και μόνον εάν αποδεχθούμε τους βασικούς κανόνες της δημοκρατίας, μπορούμε να έχουμε θετικά αποτελέσματα. Και ένας θεμελιώδης κανόνας είναι η κάθε Κυβέρνηση να εξαντλεί την τετραετία για την οποία εκλέχθηκε, βοηθούμενη και από τις προτάσεις της αντιπολίτευσης.

Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι μικρότερης αξίας: όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες της ΡΗΡ, πρόσφατα είχαμε αρθρογραφήσει για την ίδρυση ενός υπουργείου Απόδημου Ελληνισμού. Αυτό δεν έγινε στην παρούσα φάση.

Καλά γνωρίζαμε –και το γράψαμε- πως ακόμη και εάν ενστερνίζονταν ο Πρωθυπουργός την ιδέα και αποδέχονταν την πρόταση, οι μέρες δεν αρκούσαν και οι περιστάσεις δεν ευνοούσαν για την νομοθετική ρύθμιση.

Ωστόσο, εκείνο που θέλαμε, και το πέτυχαμε, ήταν να καταγράψουμε το αίτημα της ομογένειας και να το φέρουμε υπόψη της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης ώστε να ξεκινήσουν οι συζητήσεις -γιατί όχι και οι διεργασίες;- που θα επιτρέψουν να υλοποιηθεί το αίτημα, κάποτε στο μέλλον.

Ίσως σε έναν άλλον ανασχηματισμό της Συγκυβέρνησης Αντ. Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου…