Η Κυβέρνηση, το ρουσφέτι και η ψήφος

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Διάχυτη είναι η εντύπωση ότι η κυβερνητική σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ «πλήρωσε» στις Ευρωεκλογές την οικονομική κρίση και τον τρόπο που την διαχειρίστηκε.  Αυτό, σε έναν βαθμό, είναι ακριβές.

Όπως αληθές είναι και το γεγονός ότι κυρίως «πλήρωσε» κάτι άλλο. Τις αλλαγές που η ίδια η κυβέρνηση επέλεξε και προώθησε στη Δημόσια Διοίκηση. Αλλαγές που έχουν να κάνουν με την ποιότητα της Δημοκρατίας, την προσήλωση στη διαφάνεια και το σεβασμό στον πολίτη…

Παρά την εντύπωση που προωθούν ορισμένα δημοσιεύματα στον Τύπο πως εξακολουθεί να βασιλεύει το ρουσφέτι, αυτή η Κυβέρνηση έχει κάνει πάρα πολλά βήματα προς την κατάργησή του.  Ζητήματα που άπτονται της διαφάνειας και της αξιοκρατίας, έχουν προχωρήσει πολύ.  Σήμερα μια παρέμβαση «υψηλά ισταμένου» υπέρ ενός αιτήματος κάποιου πολίτη, δεν λύνει το πρόβλημά του.

Παράδειγμα, μια αναπηρία σε ποσοστό 51%, δεν μπορεί πλέον να γίνει 67% μόνο και μόνο επειδή μεσολάβησε ένας υπουργός.  Ούτε μία μοριοδότηση π.χ. 2000 μορίων μπορεί να αυξηθεί αυθαίρετα σε 3000 ή και να μειωθεί π.χ. στα 1500 για να ωφεληθεί κάποιος τρίτος!

Αυτά όλα ελέγχονται πλέον από Επιτροπές με κάθε σχολαστικότητα…

Κι όμως, τα προηγούμενα λίγα χρόνια, αυτά ήταν «θέματα ρουτίνας» για τα βουλευτικά γραφεία. Αρκούσε ένα τηλεφώνημα, ούτε καν από τον ίδιο τον υπουργό, για να  «τελειώσει» το ζήτημα… Το θέμα είχε γίνει σενάριο ταινιών, υλικό γελοιογράφων και ύλη ιστορικών!

Ωστόσο, όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, αυτή την έφεση και αυτήν την προσπάθεια να παταχθεί το ρουσφέτι, να πρυτανεύσει η αξιοκρατία και η διαφάνεια στο δημόσιο τομέα, η Κυβέρνηση αντί να την “εισπράττει”, την πληρώνει με αρνητικά συναισθήματα και αρνητικές ψήφους,  από πλευράς πολιτών και, μάλιστα, από πλευράς και «δικών της» ψηφοφόρων…

Κλασικό παράδειγμα το τηλεφώνημα που δέχθηκε χθες υφυπουργός της Κυβέρνησης από κάποιο «φίλο» του…

Ήθελε να αλλάξει το ποσοστό αναπηρίας δικού του προσώπου. Ο υφυπουργός ευγενικά του είπε πως αυτό δεν περνάει από το χέρι του. Ο ψηφοφόρος, όμως, επέμενε. «Οπωσδήποτε πρέπει να γίνει», είπε για να λάβει την απάντηση πως «να ξέρετε το οπωσδήποτε δεν υπάρχει πια. Δεν μπορεί να αλλάξει το ποσοστό μόνο γιατί θα το ζητήσω. Δεν γίνονται πλέον αυτά τα πράγματα. Αγωνιζόμαστε για την αξιοκρατία, πώς είναι δυνατόν να ζητήσω εγώ κάτι τέτοιο; Με φέρνετε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση»…

Δεν ακούστηκε η απάντηση, αλλά το ύφος του υφυπουργού έδειχνε ότι κάτι σοβαρό είχε λεχθεί.

Αφού έκλεισε το τηλέφωνο μονολόγησε:

-Δεν καταλαβαίνει ο κόσμος ότι έχουμε αλλάξει τα πράγματα. Ότι δεν κυβερνάει πια το ρουσφέτι! Ε, ας μην μας ξαναψηφίσει, τι να κάνουμε; Αφού δεν μπορεί να καταλάβει. Κανένας δεν θέλει να το καταλάβει. Τόσα χρόνια βολεύονταν με το ρουσφέτι που όλοι το καταδίκαζαν και όλοι το ζητούσαν και σήμερα τους λες δεν μπορώ να το κάνω και νομίζουν ότι τους λες ψέματα. Ότι τους κοροϊδεύεις. Ότι δεν θέλεις να τους εξυπηρετήσεις.

Ένας, μάλιστα, πολίτης έφθασε να πει σε βουλευτή: Αν δεν κάνεις ρουσφέτια, τι το θέλεις το Πολιτικό Γραφείο; Κλείσε το!