Ισόβιος ποιμενάρχης Ωκεανίας ο Στυλιανός

Τέλος στη δόλια φημολογία περί αντικατάστασης του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, κ. Στυλιανού, θέτει προσωπική επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, προς τον προκαθήμενο της Ορθόδοξης Εκκλησίας Αυστραλίας, Υπέρτιμο και Έξαρχο πάσης Ωκεανίας,
Η φημολογία μεθοδεύτηκε από εμπαθείς κύκλους της Αθήνας και της Αμερικής, οι οποίοι εποφθαλμιούν τη θέση του Αυστραλίας, με αφορμή την τρίμηνη αναρρωτική άδεια του Σεβασμιοτάτου.

Αν και γνώστες της μεγάλης δοκιμασίας που πέρασε τα τελευταία χρόνια ο κ. Στυλιανός με την υγεία του, δολίως παρερμήνευσαν το νόμιμο δικαίωμα του ποιμενάρχη της Αυστραλίας να αναρρώσει επί τρεις μήνες, ως τεκμήριο βιολογικής εξάντλησής του και αδυναμίας του, ως εκ τούτου, να ασκήσει τα απαιτητικά καθήκοντά του.
Εκκλησιαστικές πηγές πληροφορούν το «Νέο Κόσμο», ότι η επιστολή-εγκώμιο του Οικουμενικού Πατριάρχη προς τον Αυστραλίας αναγνωρίζει το κολοσσιαίο έργο του από το 1975, που ανέλαβε την ποιμαντορία του ποιμνίου της πέμπτης ηπείρου, και τον αναγορεύει ισόβιο ποιμενάρχη της Αυστραλίας και πάσης Ωκεανίας.
Οι ίδιες πηγές διαβεβαιώνουν, ότι η «η υγεία του κ. Στυλιανού έχει αποκατασταθεί, ο Aρχιεπίσκοπος ασκεί τα καθήκοντά του και η ασύστολη φημολογία περί επικείμενης αντικατάστασής του είναι ευσεβείς πόθοι κάποιων μισαλλόδοξων λαϊκών και κληρικών της Αθήνας και της Αμερικής, που αρνούνται να αναγνωρίσουν την ογκώδη προσφορά του».

Μυθεύματα χαρακτηρίζουν τα περί «αντικατάστασης» του Aρχιεπισκόπου και πολιτικοί κύκλοι της Ελλάδας. Παραπέμπουν, δε, στο ίδιο χαλκείο φημών κατά του Αυστραλίας, «άστεγο επίσκοπο εξ Αυστραλίας, ο οποίος, αν και έκανε πολλούς εχθρούς πριν εγκαταλείψει την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία και, κυρίως δυσαρέστησε το Φανάρι με τα καμώματά του, που εξακολουθεί να οραματίζεται την πανηγυρική επιστροφή του ως αρχιεπίσκοπος».
Να υπενθυμίσουμε, ότι ο κ. Στυλιανός εκλέχτηκε παμψηφεί Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας το 1975 -μόλις 40 ετών- και διακονεί επί τέσσερις δεκαετίες, περίπου, τον ορθόδοξο πληθυσμό της Αυστραλίας και της Ωκεανίας.

Κατά γενική ομολογία, ο οραματιστής Aρχιεπίσκοπος Στυλιανός «νοικοκύρεψε» την Αρχιεπισκοπή και «έθεσε γερά θεμέλια για το μέλλον της ορθοδοξίας και της ελληνομάθειας».

Ίδρυσε τη Θεολογική Σχολή Αποστόλου Ανδρέα, «το καμάρι του», από την οποία αποφοιτούν κληρικοί και θεολόγοι, μονές, Ενορίες και Κοινότητες. Στήριξε με ζέση την ίδρυση ημερήσιων ελληνορθόδοξων κολεγίων για τις νέες γενιές των Ελλήνων της Αυστραλίας και ομόδοξους αλλογενείς (Ρώσους, Σέρβους κ.ά). Στήριξε με την ίδια ζέση τη δημιουργία κέντρων ευγηρίας -γηροκομεία και γηριατρεία- για την περίθαλψη των ηλικιωμένων ομογενών μας σε ελληνορθόδοξο περιβάλλον.
Μερίμνησε για τη δημιουργία κέντρων προνοίας τα οποία παρέχουν υλική και ηθική βοήθεια σε αναξιοπαθούντες ομογενείς καθώς και σε ομογενείς που αντιμετωπίζουν σοβαρά προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα. Σημαντική και η παροχή υπηρεσιών στους νέους μέσω των οργανώσεων νεολαίας της Aρχιεπισκοπής, των ενοριών και των κοινοτήτων που ανήκουν στην κανονική εκκλησία.

Ως κορυφαίος δογματολόγος, συνέγραψε μελέτες για θέματα Δογματικής, Συστηματικής και, γενικά, Θεολογίας, ενώ ήταν Αρχηγός της Πατριαρχικής Αντιπροσωπείας και παμψηφεί εκλεγμένος Συμπρόεδρος του Επισήμου Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας μέχρι το 2002, που υπέβαλε οικειοθελώς την παραίτησή του από το Διάλογο.

Το ογκώδες, πολύμορφο, πολυδιάστατο, πολύτιμο έργο του κ. Στυλιανού εγκωμιάζει ο Oικουμενικός Πατριάρχης στην επιστολή του και δικαίως τον αναγορεύει, μαζί με τους συνοδικούς του οικουμενικού θρόνου, ισόβιο ποιμενάρχη της Ωκεανίας.