ΣΑΤΙΡΙΖOΝΤΑΣ: Το πνεύμα οικονομίας και ο Γ. Μπουτάρης
Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας
Το γάιδαρο (μετά συγχωρήσεως) του Χότζα τον έχετε ακουστά; Ε, ο Χότζας αποφάσισε κάποτε να τον μάθει να μην τρώει, ώστε να μην του κοστίζει πια τίποτα…
Άρχισε την πρώτη μέρα, δίνοντας λιγότερο σανό από ό,τι συνήθιζε, στο γάιδαρό του. Αυτός γκάριξε λίγο, αλλά η μέρα πέρασε. Την επομένη ο Χότζας, ενθαρρυμένος και από την “ηρεμία” του γαϊδάρου του, του δίνει ακόμη λιγότερο σανό. Ο γάιδαρος έφαγε, αλλά δεν χόρτασε. Πάλι γκάριξε λίγο, αλλά πάλι σώπασε.
Το ίδιο πράγμα επαναλήφθηκε όλη την εβδομάδα. Ο γάιδαρος κάπου γκάριζε, κάπου λούφαζε, έσερνε τα πόδια του κουβαλώντας ότι τον φόρτωνε ο Χότζας, που σκεφτότανε όλος χαρά πως γρήγορα μαθαίνει ο γάιδαρος να μην τρώει…
Δεύτερη, τρίτη εβδομάδα, με το ξεκίνημα του νέου μήνα ο γάιδαρος έτρωγε μία μόνον χούφτα σανό την ημέρα!
Αδυνατισμένος, ανήμπορος και αδύναμος ο γάιδαρος, αυτή τη φορά ούτε καν έσκουξε! Συνέχισε να σέρνεται όλο και πιο αργά, αλλά πάντως να κινείται.
Α,α, κάνει ο Χότζας. Εδώ είμαστε! Και αποφασίζει να μην ξαναδώσει τροφή στο γάιδαρό του.
-Τώρα θα δουλεύει, και εγώ δεν θα ξοδεύω τα γρόσια μου για να τον ταΐζω, σκέφθηκε ικανοποιημένος που είχε βρει τρόπο να κάνει οικονομία.
Μια μιά-δυό μέρες ο γάιδαρος άντεξε. Την τρίτη μέρα, πήγε ο δόλιος, μπας και βρει τροφή, στον …ουρανό!
Τον βρήκε ψοφισμένο στο στάβλο ο Χότζας κι άρχισε να …χτυπιέται:
-Που να πάρει και να σηκώσει, έλεγε, πάνω που έμαθε ο γάιδαρός μου να μην τρώει, μου ψόφισε ο ακαμάτης!..
Τώρα εγώ δεν θα σας πω ποιός είναι ο γάιδαρος και ποιός ο Χότζας στη δική μας ιστορία. Βάλτε εσείς όποιον θέλετε όπου προτιμάτε…
Θα πω, όμως, το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας:
Καλό είναι το πνεύμα της οικονομίας, αλλά δίχως το γάιδαρο να σου κουβαλάει, κι αν γλυτώσεις το σανό, πάλι άδειο θα μείνει το σακούλι σου…
Σχόλια Facebook