Ως πότε μοναδικοί στην περιοχή χωρίς εθνικό δόγμα;

Του Στέλιου Παπαθεμελή
Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης

Αν οι συνέλληνες που χάρισαν στην Κοντσίτα Βούρστ το 12άρι της Ελλάδας στη Γιουροβίζιον είναι το αντιπροσωπευτικό δείγμα του εκλογικού μας σώματος τότε φτάσαμε στα έσχατα του finis Greciae. Εξίσου απελπιστικούς συλλογισμούς βέβαια για το ευρωπαϊκό αύριο γεννά ο ολοκληρωτικός πανευρωπαϊκός θρίαμβος της αυστριακής αοιδού.

Άσχετο πολιτικά το θέμα, αλλά ευτελές το δείγμα γραφής του και σχετικό με τον βαθμό ευθυκρισίας και τις πνευματικές ευαισθησίες Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτών.

Ευχή, ελπίδα και απαίτηση κοινής λογικής είναι να λειτουργήσουν εδώ και τώρα οι πολίτες κριτικά και όπου επιβάλλεται τιμωρητικά.

Χρέος τους να περιφρονήσουν όλα τα παιχνίδια εντυπώσεων που παίζονται σε βάρος τους και να απορρίψουν τους απατηλούς εξωραϊσμούς που επιχειρεί το σύστημα για να τους εγκλωβίσει για άλλη μια φορά.

Οδεύουμε προς το έτος 5 της εξαθλίωσής μας. Μετρούμε 5.000 νεκρούς (αυτοκτονίες) και αμέτρητες χιλιάδες νεόπτωχων. Από το 2010 οι κυβερνώντες ψήφισαν ούτε 1, ούτε 2, ούτε 10 αλλά 80 νέους φορολογικούς νόμους και εξέδωσαν (φρίξον ήλιε!) 800 ερμηνευτικές εγκυκλίους! Αφαίμαξαν και την τελευταία ρανίδα του οικονομικού – και όχι μόνον – αίματος των πολιτών. Αδίστακτοι κλεπτοκράτες.

Απορρύθμιση, απελευθέρωση (της ασυδοσίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου) και ιδιωτικοποίηση του εθνικού πλούτου. Μεθοδός τους η κοινωνικοποίηση των ζημιών (με την μετακύλισή τους στις πλάτες του λαού) και η ιδιωτικοποίηση (=σφετερισμός) των κερδών.

Η άρχουσα ευρωπαϊκή πολιτική αντί να αναδιαρθρώσει το σύνολο σύστημα επέβαλε σκληρές αναδιαρθρώσεις σε βάρος των απλών ανθρώπων.

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε προϊούσα αποσύνθεση. Επείγει η άμεση ανάσχεση της κατρακύλας που νομοτελειακά οδηγεί στο γκρεμό.

Τα κόμματα του Μνημονίου ζυγίσθηκαν, μετρήθηκαν, βρέθηκαν κραυγαλέα ελλειποβαρή.

Αηδιασμένος και βαθιά απογοητευμένος ο κόσμος πρέπει να αναζητήσει νηφάλια στο αντιμνημονιακό πεδίο εκείνους που πείθουν ότι δεν θα είναι «αφωνότεροι ιχθύος και απραγέστεροι βατράχου» στην έκφραση του ιερού Χρυσοστόμου στο πολύ δύσκολο μεταβατικό στάδιο από την ανθρωπιστική καταστροφή στην ανάρρωση και την Έξοδο από το κακό.

Αυτοί που θα εργασθούν ανιδιοτελώς για το γενικό καλό, για το εθνικό και το κοινό συμφέρον, δικαιούνται να αξιωθούν την προτίμηση του πολίτη. Όποιοι, χωρίς φανφάρες και με τον σκληρό προσωπικό τους μόχθο αισθάνονται ότι μπορούν να κάνουν το κράτος να ξαναδουλέψει, να δουλέψει έστω στοιχειωδώς καλύτερα, όποιοι, νιώθουν αποφασισμένοι να συγκρουσθούν με συμφέροντα μιντιακά, εθνοεργολαβικά, να αναμετρηθούν με την αιμομικτική σχέση χρήματος και πολιτικής, επί το ελληνικότερον διαπλοκή, αξίζουν την ψήφο μας.

Το Ευαγγέλιο αποδοκιμάζει τη συσσώρευση πλούτου στα χέρια των ολίγων εις βάρος των πολλών. Η συσσώρευση πλούτου πέρα από τα αναγκαία για τη ζωή είναι κόντρα στο θέλημα του Θεού.

Σήμερα οι χώρες του Βορρά καταληστεύουν τους πόρους των χωρών του Νότου. Χρησιμοποιούν το χρήμα ως οικονομικό όπλο μαζικής καταστροφής.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η παγκόσμια και οι επιχώριες εξουσίες περιήλθαν στα χέρια των αγορών. Αυτές με τον καταλυτικό έλεγχο που ασκούν στις κυβερνήσεις επιβάλλουν την απόλυτη ελευθερία των δράσεών τους ποδοπατώντας ταυτόχρονα την ελευθερία του προσώπου. Δηλαδή την ελευθερία των λαών.

Το χρέος γονάτισε την κοινωνία και αγκύλωσε τη χώρα. Είναι μη βιώσιμο. Αν ο ΓΑΠ το 2010 αξίωνε την αναδιάρθρωσή του, αντί να την απορρίψει, θα δανειζόμασταν έως 30δισ € (το επιβεβαιώνει και ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν) και το χρέος θα ήταν βιώσιμο. Έκτοτε δανεισθήκαμε 110δισ και γίναμε βαρέλι δίχως πάτο…

Τα κοράκια της διεθνούς τοκογλυφίας με την ισχυρότατη όσφρησή τους αφού προηγουμένως καταστήσουν ψοφίμι τις οικονομίες – θύματά τους εφορμούν επάνω τους ως δήθεν επενδυτές. Παράδειγμα ο περιβόητος Πόλσον. Αφού κερδοσκόπησε στοιχηματίζοντας τον Φεβρουάριο του 2012 στη χρεοκοπία της Ελλάδος τώρα ως μέτοχος Alpha Bank / Πειραιώς ΕΥΔΑΠ κερδοσκοπεί στην … ανάκαμψη της Ελλάδος. Μονά – ζυγά όλα δικά του!

Η εισβολή στη χώρα ξένων κερδοσκοπικών κεφαλαίων δεν συνιστά επένδυση αλλά καταλήστευση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μετοχές αύξησης του κεφαλαίου της Eurobank. Τις προμηθεύτηκε ο Πόλσον και χωρίς να τις πληρώσει τις πούλησε αποκομίζοντας 200.000.000 €. Επενδύσεις με κοπανιστόν αέρα και αστρονομικά κέρδη. Στο μεταξύ το πολιτικό προσωπικό προσηλωμένο στο «γαιώδες και υλικόν φρόνημα» των εκλογών και αναλισκόμενο στο καθημερινό success και anti-success story προσπερνά αδιάφορο την απίστευτη γεωπολιτική υπερκινητικότητα τον τελευταίο καιρό στον περίγυρό μας.

Στην Αθήνα π.χ. προχθές ο Ισραηλινός ΥφΥΠΕΞ Ζεέβ Ελκίν μεταξύ τυρού και αχλαδίου επιβεβαίωνε ότι τα ξαναβρήκαν, με την Άγκυρα. Άρα η ενεργειακή συμφωνία Ισραήλ-Ελλάδος-Κύπρου ακυρώνεται και η διαδρομή πάει από Τουρκία στην οποία προσδένουν την Κύπρο. Έτσι και καταδικάζουν τη Μεγαλόνησο και αφήνουν ξεκρέμαστη την Ελλάδα.

Ουδείς ανησυχεί. Καμία διπλωματική πρωτοβουλία, ενώ η Ε.Ε πρωτοστατεί υπέρ των τουρκικών ενεργειακών θέσεων. Ηλίθιον επιχείρημα: «Οι εταιρείες αποφασίζουν τα μονοπάτια του φυσικού αερίου»!

Είμαστε η μόνη χώρα στην περιοχή χωρίς εθνικό δόγμα.

Μπορούν οι ενεργοί πολίτες να πειθαναγκάσουν τώρα με την ψήφο τους τις ηγεσίες που την διεκδικούν να καταπιαστούν σοβαρά μ’ αυτό το αίτημα;