Επικίνδυνα παιχνίδια…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Την ώρα που η Ελλάδα αγωνίζεται να σταθεί πάλι στα πόδια της, ακουμπώντας στις διαχρονικές οικονομικές της σταθερές, τον Τουρισμό, τη Ναυτιλία και την Ομογένεια, ενέργειες όπως αυτή που υποχρέωσε σε εκκένωση το Μουσείο της Ακροπόλεως, και, μάλιστα, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ημερίδα για τον τουρισμό με θέμα «Τουρισμός: Μία Αναδυόμενη Αγορά» που διοργάνωσε το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδας και η Πρεσβεία της Γερμανίας στην Αθήνα, εάν ήταν φάρσα, είναι εξωφρενική.

Εάν, αντίθετα, προέρχονταν από κάποια τρομοκρατική ή αναρχική ή αντιεξουσιαστική ομάδα, είναι μαζί εξωφρενική και αντεθνική.

Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε την αποθέωση του παραλόγου. Το Μουσείο – καύχημα της χώρας, στην εύρυθμη λειτουργία του οποίου πολλά επενδύει η χώρα για να δει κάποτε τα Γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέφουν στο χώρο που σμιλεύτηκαν, που δημιουργήθηκαν και που θαυμάστηκαν, δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζεται ως στόχος τρομοκρατίας.

Μέσα εκεί βρίσκονται τα δημιουργήματα του Πολιτισμού, του Πνεύματος της Δημοκρατίας. Υπό τη σκέπη του Μουσείου στεγάζεται η ίδια η Ελλάδα. Η Αρχαία. Η Νεότερη. Και η Σύγχρονη.

Οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν μπορούν και δεν πρέπει να πάνε χαμένες. Διαβήκαμε επικίνδυνες ατραπούς, κατρακυλήσαμε σε τρομακτικές κατηφόρες, ανεβήκαμε απότομες ανηφοριές. Χίλιες φορές φτάσαμε να τσακιστούμε. Να χαθούμε μέσα στην άβυσσο της οικονομικής χρεοκοπίας.

Αρπαχτήκαμε από τα μαλλιά μας για να σωθούμε. Σαν φορτηγό δίχως φρένα πέσαμε πάνω στους βράχους του ΔΝΤ και της Τρόικα.

Ποτέ μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα δεν άλλαξαν τόσα πολλά. Ποτέ άλλοτε δεν βιώσαμε τόσες ανατροπές στην δομή αυτού του Κράτους. Ποτέ δεν φτάσαμε τόσο κοντά στο να έχουμε ένα ευρωπαϊκό Κράτος.

Έχουμε ακόμη δρόμο πολύ μπροστά μας. Αλλά τουλάχιστον βαδίζουμε προς την σωστή κατεύθυνση.

Είναι κατανοητό, εάν ο λαός θελήσει να αλλάξει ρότα, να το πράξει. Αυτό είναι Δημοκρατικό, ασχέτως των όποιων συνεπειών.

Είναι ακατανόητο, όμως, μια κλίκα ανόητων να ναρκοθετεί την πορεία προς την έξοδο από την κρίση.

Ακόμη και εάν περί ενός φαρσέρ επρόκειτο, η ζημιά που έγινε είναι μεγάλη. Και πρέπει πάση θυσία να βρεθεί. Για να μην υπάρξουν και άλλοι μιμητές.

Δεν μπορεί να παίζει κανείς με το μέλλον του τόπου.