ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Πασχαλινά…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Πάει, “φάγαμε” και την Αυστραλία! Κάνουμε πια  Πάσχα με χειμωνιάτικο καιρό και Χριστούγεννα με καλοκαιρία! Κοντεύει να φύγει ο Απρίλης, τα μποφόρ και η ψύχρα, όμως, επανήλθαν! Μαζί και τα “μπουρίνια”!  Διαφορετικά, όμως, αυτά, πολιτικά!

Αυτά δεν είναι ευρωψηφοδέλτια, συλλογή αναστενάρηδων είναι! Άρον-άρον Σταύρωσον αυτόν. Επίκαιρο και συμβολικό!..

Γκρίνια στον ΣΥΡΙΖΑ, καημοί στη Συγγρού. Τι να σου κάνουν και οι αρχηγοί πια; Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος, δηλαδή βολεμένος!  Όλοι κάποιους απ’  τους απέξω θέλουν να βάλουν μέσα και κάποιους από τους μέσα να τους στείλουν σπίτια τους…

Ευρωεξασφάλιση είναι αυτή… Και δη, σε παρατεταμένη περίοδο οικονομικής κρίσης!

Μάλιστα, οι φελλοί εξακολουθούν να επιπλέουν και στα ψηφοδέλτια, αν αυτή ήτανε η απορία σας. Τη δική μου, πάντως, την κάλυψε πλήρως και …εκτενώς ο Κυριάκος: Όχι ο Μητσοτάκης. Ο άλλος, ο καθ’ ημάς αεικίνητος  Γεροντόπουλος. Μέχρι και στον Πανάγιο Τάφο έφτασε η χάρη του! Μεταφέρει, λέει, το Άγιον Φως! Να το κάνουμε τί; Να φωτίσει ποιους;  Σάματις κάθε χρόνο δεν το φέρνουμε; Και μάλιστα …αεροπορικώς;

Τώρα θα πείτε, Πάσχα χωρίς Άγιο φως γίνεται; Δεν γίνεται… Ούτε και Πάσχα χωρίς μαγειρίτσα γίνεται, αλλά τέλοσπάντων.  Χιλιάδες άστεγοι και φέτος, θα υποχρεωθούν να κάνουν Πάσχα πάνω στα κρύα παγκάκια της Αθήνας, με άδειο στομάχι…

Να δούμε γι αυτούς πότε θα ‘ρθει  ο “ωραίος Μεσίας”!

Μην ακούτε, η θλίψη της ημέρας μου βγαίνει. Ακόμη και στη σάτιρα!

Μεγάλε Κρις! Θαυματοποιός η τρόικα!  Ξεμεσιασμένους, λέει, έγιανε, τυφλούς τους έκανε να δουν, κουτσούς να περπατήσουν, μοναχά πεθαμένους που δεν ανέστησαν! Αυτή καλέ δεν ήτανε  χώρα, ένα απέραντο ΚΑΤ είχε καταντήσει! Ο Καραμανλής το έλεγε φρενοκομείο!  Τότε. Ήτανε νωρίς ακόμα. Με τα χρόνια εξελίχθηκε σε ένα πελώριο ΚΑΠΗ όπου οι συνταξιούχοι και οι επιδοματοξιούχοι (!)  αποτελούσαν τη βασική μορφή  εισοδήματος σε κάθε μία, από τις δύο, οικογένειες!

Εμ, γι αυτό κάθε τέλος του κάθε μήνα ουρές σχηματίζονται έξω από τις Τράπεζες! Δεν είναι καταθέτες, συνταξιο-επιδοματο-εισοδηματίες είναι!..

Μάλλον πενταρο-εισπράκτορες, έτσι όπως κουτσούρεψαν τις συντάξεις…

Είδες η τρόικα; Εκτός από θαυματοποιός είναι και …χασάπης!  Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει. Κάθε δέκα ευρώ σύνταξης κόβει το …μηδενικό! Ε, είναι τώρα να γίνεται λόγος για το μηδενικό; Μηδέν από μηδέ, μηδέν! Άρα, πάλι στα θαύματα επιστρέφουμε αφού και κόβει και δεν κόβει…

Αχ, Χριστέ μου! Εσύ τουλάχιστον έδινες. Έδινες αγάπη, έδινες ελπίδα, έδινες ζωή. Θα μου πεις τώρα, και που απλόχερα τα έδινες όλα αυτά και άλλα πολλά, τι κέρδισες; Στο Σταυρό κατέληξες! Ναι,  αλλά εκεί πάνω στο Σταυρό Σου, ήλθε καμιά Τράπεζα να σου ζητάει τα δανεικά; Δεν ήλθε!

Γιατί Εσύ, βλέπεις, δεν δανειζόσουν. Ήσουν ο ίδιος η Πηγή!

Άλλωστε τα είχες ξεκαθαρίσει αυτά: Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι τα του Θεού τω Θεώ!

Εμείς πως τα μπλέξαμε έτσι πάλι, Χριστέ μου; Μάλλον θα παρεξηγήσαμε εκείνη την παραβολή Σου με τα πουλιά που δεν εργάζονται κι όμως τρέφονται…

Θα φταίει και το “Μάνα”!  Όχι που το έριξες , που …σου στέρεψε!

“Αχ τι λέει το πικρό μου το στόμα,

τριάντα χρόνια παιδί μου

και δεν σ΄έμαθα ακόμα”. (Βάρναλης).