ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Στο ρυθμό Μπαλτάκου!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Στο ρυθμό  Μπαλτάκου,

ζύγωσε κι άκου,

η χώρα χορεύει,

μπελάδες γυρεύει!

Της Βουλής κολασμένοι,

απ΄ το χέρι πιασμένοι

αντάμα και χώρια

με μια στενοχώρια!

Ελλάδα, πατρίδα

άλλη δεν είδα

ηρώων μητέρα,

σοφίας αστέρα.

Μήτε και άλλη

στον κόσμο μεγάλη

στην Τέχνη, στην πάλη,

σε Πνεύμα, σε κάλλη!

Μα σαν σε μύθο,

γυρίζεις το λίθο!

Πρόσωπο άλλο,

άμυαλα  λάλο…

Κάστρα γκρεμίζεις,

μίση ανεμίζεις!

Κλωτσάς την καρδάρα,

αρχαία κατάρα

Και μ’ όλα ετούτα

την πένα σου βούτα

σ’ άδειο καυκάδι

Μυαλού απολειφάδι!

Για ένα σου πείσμα,

μεσ΄ απ΄ πρίσμα,

τα πράγματα χύμα,

αλλάζεις το σχήμα,

Σε χίλιες εικόνες,

που τρέμουνε όλες!

Και βρίσκεσαι πάλι

με σκυμμένο κεφάλι…

Το φως του αιθέρα

καθάριου αέρα,

πάνω απ’  το κύμα

και είναι κρίμα!

Για μεγάλα πλασμένη,

να μένεις γερμένη

στα μικρά και στα λίγα,

δόλια πατρίδα!