ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Μιας βροχής ποτάμι…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

΄Έχει έναν τρόπο να σχολιάζει την επικαιρότητα, μοναδικό! Και …ολιγόλογο! Η κουβέντα για το φίλο μου, γνωστό ομογενειακό πολιτικό παράγοντα που βρίσκεται τον καιρό αυτόν στην Αθήνα. Ευτυχώς που πάει κι έρχεται  αποφεύγοντας τις αερογραμμές της Μαλαισίας!

Καλοί κι αυτοί! Δεν φτάνει που το χάσανε το αεροσκάφος, δεν το βρίσκουν κιόλας!

Περίεργο δε σας φαίνεται που στήνονται ατέλειωτες τηλεοπτικές εκπομπές, τι έγινε, που πήγε, έπεσε δεν έπεσε και κανείς, μα κανείς δεν μιλάει για την τύχη των άμοιρων 239 ανθρώπων που κουβαλούσε και τους δύστυχους τους συγγενείς τους; Σαν να μην υπήρχαν! Λες και ήταν άδειο!..

Πίσω στο φίλο μου, τώρα, αφού μ΄ αυτόν ξεκινήσαμε… Με πήρε τηλέφωνο πρωί – πρωί. Θα με έβλεπε στον ύπνο του φαίνεται! Κατ΄ όναρ δύο κατηγορίες ανθρώπων συνήθως βλέπουμε: Εκείνους που δεν συμπαθούμε. Και εκείνους που δεν μας συμπαθούν! Τους πρώτους τους βρίζουμε! Οι δεύτεροι μας βρίζουν!..

Στην περίπτωση, δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλή σύμπτωση!..

-Έλα, μου είπε. Κάτι η άθλια σύνδεση, κάτι το πρωϊνό ξύπνημα, εκείνο το έλα, για …ελιά εγώ το άκουσα!

Μπα, σκέφτηκα, θα διάβασε το σατιρικό που έγραψα για την «φύση στην πολιτική» και ένιωσα έτσι κάτι σαν να τσιτώνεται μέσα μου από περηφάνεια…

Πριν προλάβω, όμως, να χαρώ την …διασημότητά μου, ήλθε η ατάκα του και μ΄ έβγαλε από την ψευδαίσθηση…

-Γράψε το, γράψε το… όπως στο λέω… μιας βροχής ποτάμι είναι….

-Ποια βροχή και ποιο ποτάμι, τον αποπήρα… Όνειρο έβλεπες;

-Όχι, όνειρα κάνουν άλλοι που νομίζουν ότι το ρυάκι έγινε ποτάμι επειδή έβρεξε πολύ… και το φούσκωσε! Ε, καμιά δυο μέρες βαστάει η …κατεβασιά και μετά ξαναγίνεται αυτό που αρχικά ήτανε… ρυάκι…

-Ναι, οι ευφάνταστοι! Άρχισαν μάλιστα να τραγουδάνε και το …μας πήρε το ποτάμι μας πήρε ο ποταμός!…

-Ποιός ποταμός, βρε, ξεροπόταμος!

-Ναι, ναι και στην άκρη του παπάκι… Είπα εγώ, έτσι για να του κάνω τον ξύπνιο…

-Όχι, όχι, σχεδόν φώναξε από το τηλέφωνο. Όχι, αυτό που βλέπεις δεν είναι παπάκι… Είναι …κότα!

-Μπα, έκανα εγώ. Και τι κάνει η κότα στην άκρη του ξεροπόταμου;

-Κάνει την …πάπια!

Σωστά, γιατί αν μιλούσε θα τους έλεγε ότι δεν είναι ποταμός… Ας είναι, άκρη δε βρίσκω, ρυάκι ή ποτάμι, κότα ή πάπια, Ελιά ή Κώτσο βασιλιά, πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή από μια αγάπη που δε ζει…  Αυτό δεν είναι πια πολιτική σκηνή, τσίρκο είναι!

-Πες μου, τι βλέπεις να γίνεται, τον ρωτάω. Ο μεγάλος μίλησε για φως στην άκρη του τούνελ…

-Συγγνώμη, βλέπεις …τούνελ;

-Α, γιατί κάτι έλεγε χθες ότι βγαίνουμε από την κρίση…

-Γιατί, βλέπεις κρίση;

-Εσύ δεν βλέπεις;

-Πως, βέβαια, μια κρίση ηλικίας όσο να ΄ναι όλοι την περνάμε…

-Καλά, είπα. Κλείσε γιατί η γραμμή κάνει διακοπές….

Πάντα οι διακοπές σε βγάζουν απ΄το αδιέξοδο…