Η ανατομία της σύσκεψης για το ΣΑΕ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η συνέντευξη του Συντονιστή Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής κ. Νικηφόρου Νικολαΐδη δεν χάϊδεψε αυτιά. Αυτή είναι η αξία της. Για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για ένα νέο, δυναμικό, αξιόπιστο και, πάνω απ΄ όλα, αποδοτικό ΣΑΕ, ανάμεσα στις αράδες της συνεντεύξεως ξεπροβάλει ο τρόπος, η μέθοδος και η οδός για την δημιουργία του.

Με ξεκάθαρες κουβέντες, με στόχευση και με εμπιστοσύνη στο κύτταρο της ομογένειας, τους Συλλόγους και τα Σωματεία, με κριτήριο «όχι τι θέλουμε εμείς, αλλά τι θέλουν οι ομογενείς και οι νέοι» και με αδιαπραγμάτευτη αφοσίωση στην πρώτη πατρίδα, ο Συντονιστής  ετερόκλητων περιφερειών δίνει το μυστικό της επιτυχούς σύζευξης μέσα από την οποία προκύπτει το δέον γενέσθαι. Και που δεν είναι άλλο από την ανοικτή πληροφόρηση και τη δημοκρατικότητα στη λήψη αποφάσεων.

Είναι αξιοσημείωτη η προσκόλλησή του στο σωματείο. Ήδη από την δεκαετία του ’50, ένας άλλος σπουδαίος ομογενής, ο Μπάμπης Μαρκέτος έγραφε στην «Νέα Εστία» εξηγώντας πως μεταξύ του Σταυρού και του σωματείου προκρίνει: «ο σταυρός να ακολουθεί στενά τη σημαία», και εξηγούσε ότι το σωματείο είναι το κύτταρο του ελληνισμού.  Δεν αποτελούσε υποβάθμιση του συμβόλου του Σταυρού απέναντι στη σημαία. Άλλωστε η σημαία έχει δομικό της στοιχείο το Σταυρό. Σήμαινε, όμως, την ανάγκη την πολιτική τέχνη να την ασκούν τα πολιτικά σωματεία και όχι η Εκκλησία.

Ένας άλλος ευπατρίδης της πολιτικής, ο Νικόλαος Μάρτης έγραφε ότι η Ομογένεια «είναι η ατομική δύναμη του ελληνισμού».  Το ζήτημα είναι μια και την ανακαλύψαμε, να την χρησιμοποιούμε κιόλας!

Ο κ. Νικολαϊδης, διέγνωσε στις εργασίες της Επιτροπής έλλειψη συντονισμού, προσωπικές έριδες και στασιμότητα σε σχέση με την προηγούμενη πρώτη σύσκεψη του περασμένου Ιουνίου. “Πάλι όλα από την αρχή” σχολίασε παρά το ότι έκρινε πολύ θετική την εισήγηση του Υφυπουργού κ. Κυριάκου Γεροντόπουλου και την έφεσή του σε συναινετικές διαδικασίες. Επίσης θετική έκρινε την παρουσία εκπροσώπων πολιτικών κομμάτων.

Αντίθετα, βρήκε αντιπαραγωγική την συνύπαρξη 33ων συνέδρων γύρω από ένα τραπέζι και το γεγονός ότι δεν τους είχαν αποστείλει στις Περιφέρειές τους τα πρακτικά της πρώτης σύσκεψης με τις προτάσεις κλπ. ώστε η συζήτηση να μην άρχιζε πάλι, όπως είπε, από το μηδέν.

Ένας προσεκτικός παρατηρητής θα κατέγραφε το δικαιολογημένα «οργισμένο» ύφος της Γραμματέως Όλγας Σαραντοπούλου, για την αντιθεσμική φίμωσή της, το προσχηματικά «αγανακτισμένο» ύφος του Στέφανου Ταμβάκη, που θέλησε να “διαψεύσει” τον Υφυπουργό για κάτι που δεξιά και αριστερά διαρρέει και το σκόπιμα «απόμακρο» ύφος του Θόδωρου Σπυρόπουλου, για να φωτογραφίσει τη στάση του προέδρου της Επιτροπής, κ. Αναστασιάδη. Που δεν διέκοπτε όταν έπρεπε και επέτρεπε όταν δεν έπρεπε…

Δεν θα περνούσε απαρατήρητο και το γεγονός ότι ορισμένα από τα μέλη της Επιτροπής βρίσκονταν εκτός τόπου και χρόνου, αποκομμένοι από την ομογένεια πασχίζοντας να υποδηλώσουν το αντίθετο, με την κατάθεση κάποιων νεφελωδών προτάσεων ή άσχετων παρεμβάσεων.

Ο κ. Νικολαίδης τα είδε και τα σημείωσε όλα αυτά. Και αναφώνησε: Μέχρις εδώ! Δεν νομίζουμε ότι θα επανέλθει στη νέα σύσκεψη την προσδιορισθείσα για τον Ιούνιο (ζωή να έχουμε!)  Ούτε η κυρία Σαραντοπούλου εκτιμάμε ότι θα επιστρέψει. Πιθανόν είναι να μην εμφανισθούν και οι κ. Ταμβάκης και Σπυρόπουλος.

Το ερώτημα είναι, ούτως εξελισσομένων των πραγμάτων, γιατί δεν συμφωνούν τα κόμματα να ψηφίσουν το υφιστάμενο νομοσχέδιο, αφού λάβουν υπόψη τις σημαντικότερες από τις απόψεις που μέχρι σήμερα έχουν κατατεθεί, ώστε μέσα στο καλοκαίρι να έχουμε ένα νέο προεδρείο του ΣΑΕ, διασφαλίζοντας τη συνέχειά του;