ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: ‘Αλλα να λες…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Η τέχνη του να λες κάτι όταν τίποτα δεν λες!

Η ικανότητα τίποτα να μην λες όταν νομίζεις πως λες τα πάντα!

Και η δεξιότητα, άλλα να λες και άλλα να εννοείς, πάντα!

Βαφτίζοντας το ψέμα αλήθεια,

σαν τα παραμύθια,

γοητεύει, συναρπάζει

μα στο τέλος σε αδειάζει,

κούφιο από όραμα

άδειο από ιδέες

κουφάρι στην έρημο

της γνώσης, που δεν κατέκτησες

γιατί δεν έκτισες

μονάχα γκρέμισες…

Και μόνο λέξεις κιτρινισμένες,

όλες κλεμμένες

από κάτι παμπάλαια βιβλία

με βούλες και χρυσόβουλα…

Και ΄συ κακόβουλα

πλανιέσαι γιατί σε πλάνεψαν οι βάρβαροι

νομίζουν,

κοιμίζουν

τον κόσμο που τους πίστεψε γιατί δεν ήξερε.

Το πλήθος που τους παίνεψε γιατί πλανήθηκε,

αποπλανήθηκε

σε λέξεις και ιδεογράμματα

σε κούφια γράμματα.

Και τώρα λες όσα δεν λες

σκιαμαχώντας,

Αγκομαχώντας,

στην ανηφόρα

Με δίχως φόρα…

Πες μου τι θες,

Πες μου τι λες;

Πες όσα θέλεις!

Πες όσα είδες

και δεν τα είπες.

Και όσα είπες

κι όμως δεν είδες!

χιλιάδες λόγια για να μπερδεύεις

άλλα να λες

κι άλλα να ξέρεις!

Και σαν πυθία,

δίχως βία,

αλλού το κόμμα

αλλού το πνεύμα!

έτσι ετούτο,

αλλιώς το άλλο!

Έτσι κι αλλιώς

εσύ από πάνω!