« Έχω ένα όνειρο να δω αστροναύτη με την ελληνική σημαία στο δεξί του χέρι»

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

« Έχω ένα όνειρο να δω αστροναύτη με την ελληνική σημαία στο δεξί του χέρι». Αυτό το όνειρο του Θεόδωρου Γιουρτίχιν – Γραμματικόπουλου, όπως το περιγράφει στην PanhellenicPost.com,  εάν δεν είναι ελληνικότητα, τότε ίσως ελληνική ψυχή να σημαίνει να παίρνεις μαζί σου στο διαστημικό ταξίδι την ελληνική σημαία και όταν επιστρέφεις, να την παραδίδεις στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας! Ή να ζητάς μία Φότα (μέρος στολής Πόντιας γυναίκας, ποδιά) και να την επιστρέφεις στο ποντιακό Μουσείο “βαπτισμένη” στο διάστημα.  Και αυτό έκανε ο Ομογενής Έλληνοπόντιος, από τη Ρωσία, Κοσμοναύτης-Μηχανολόγος Μηχανικός. 

Τον συναντήσαμε στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, στην Αθήνα, όπου βρέθηκε για να παραλάβει την τιμητική διάκριση που από φέτος απονέμεται από την Ένωση σε Διαπρεπείς  Έλληνες της Διασποράς από τα χέρια του επίσης ομογενή προέδρου της, κ. Κρις Σπύρου, ενώ παράλληλα ο πρόεδρος του Hellenic American University κ. Λεωνίδας Κόσκος ανακοίνωσε πως θα εισηγηθεί στην έδρα του πανεπιστημίου στην Ουάσιγκτον να αναγορευτεί ο Θεόδωρος Γιουρτίχιν – Γραμματικόπουλος επίτιμος καθηγητής του HAU.

Κατάμεστο το αμφιθέατρο της Ένωσης. Βροχή τα χειροκροτήματα για τον Θόδωρο. Με εξαιρετική διάθεση ο ίδιος, μέχρι και Ποντιακά ανέκδοτα είπε. Τον ξεμοναχιάσαμε, λίγο μετά  την τελετή της βράβευσης, για να μας πει δύο λόγια για τους αναγνώστες της Panhellenic Post.

Αριστερά, ο Θεόδωρος Γιουρτσίχιν-Γραμματικόπουλος και ο εκδότης της Panhellenic Post Χρήστος Μαλασπίνας. Φωτογραφία Κ.Σ.

Το ερώτημα τι ήτανε αυτό που τον ώθησε στο να γίνει αστροναύτης, μας φάνηκε απλοϊκό αλλά απαραίτητο για την αρχή της συνέντευξης. Η απάντηση λίγο-πολύ αναμενόμενη «Ο…Γκαγκάριν, είπε. «Ο Γκαγκάριν δεν ήτανε Σοβιετικός κοσμοναύτης. Ήταν ο αστροναύτης του πλανήτη γη. Ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε στο διάστημα.   Ο δεύτερος σπουδαιότερος άνθρωπος της ανθρωπότητας ήταν ο Νιλ Αμστρονγκ. Και ο Αμστρονγκ είπε την καλύτερη κουβέντα για τον Γιούρι Γκαγκάριν: “Αυτός, είπε,  φώναξε να πάμε στο διάστημα. Και εγώ με τη σειρά μου λέω το ίδιο. Αυτός με κάλεσε να πάω στο διάστημα».

Μικρά παιδιά παίζανε στην αυλή και βάζανε στοίχημα όποιος νικήσει, αυτός θα είναι ο Γκαγκάριν. “Για μένα ο Γκαγκάριν συμβόλιζε τον πρωταθλητή”!

 Στην αυλή του ζούσαν γείτονες διαφόρων εθνικοτήτων. “Για αυτό, μεγαλώνοντας σ αυτήν την ατμόσφαιρα σέβομαι και αγαπάω όλους τους λαούς του κόσμου”. Σ΄ αυτά τα παιδικά χρόνια απέκτησε ένα όνειρο: “να πετάξω στο διάστημα… Αυτό το όνειρο πραγματοποιήθηκε. Και συνεχίζεται».

Ρωτήσαμε αν υπήρξαν φορές εκεί ψηλά στο διάστημα που φοβήθηκε ότι δεν θα ξαναγύριζε στη γη. «Όλες οι αποστολές στο διάστημα όσο και να έχει συσσωρευτεί εμπειρία, η κάθε πτήση είναι δοκιμαστική. Γι αυτό σε όλες τις πτήσεις σχεδόν υπάρχουν καταστάσεις που θα μπορούμε να τις ονομάσουμε έκτακτες. Το 2007 υπήρχε ένα περιστατικό που στο Σταθμό, κλείσανε ξαφνικά όλα τα κομπιούτερ. Εκείνη τη στιγμή τέθηκε δίλημμα διακοπής της πτήσης και επιστροφής στη γη. Και οι τρεις-τέσσερις μέρες που προσπαθούσαμε να επαναλειτουργήσουμε τα κομπιουτερς ήταν μέρες μεγάλης δοκιμασίας για όλο το πλήρωμα. Επίσης το 2007 προέκυψε άλλο τεχνικό πρόβλημα το οποίο μας ανάγκασε να προσγειωθούμε με τη μέθοδο της βαλλιστικής.  Η υπερφόρτωση ξεπερνούσε τα 9 G. Αλλά, όπως βλέπετε, μετά από αυτό έκανα άλλες δύο πτήσεις στο διάστημα και τώρα είμαι εδώ και σας μιλάω”.

Μετά από 4 διαστημικές αποστολές, μετά από 8 διαστημικούς περιπάτους και μετά από 500 μέρες παραμονής στο διάστημα, ο Θεόδωρος λέει πως “ακόμα δεν  σκέφτομαι να ολοκληρώσω την διαστημική μου καριέρα”.

 Πώς βλέπει το μέλλον των διαστημικών πτήσεων, τον ρωτήσαμε και έαν πιστεύει ότι θα φτάσουμε σε άλλους πλανήτες …  Η απάντηση μάλλον απογοητευτική τουλάχιστον ως προς το χρόνο: “Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει  ατό το όνειρο της ανθρωπότητας να πετάξει σε άλλους πλανήτες. Αλλά τα προβλήματα και η ανακάλυψη των πραγμάτων που είναι κοντά, γύρω  και μέσα στον πλανήτη Γη, χρειάζονται ακόμα πολύ μεγάλη έρευνα. Από τις έρευνες κοντά στο πλανήτη Γη μπορώ να σας μεταφέρω τώρα τρεις με τις οποίες εμείς συνεχώς ασχολούμαστε.  Τα ερευνητικά προγράμματα  αφορούν την εξεύρεση φαρμάκων για τον καρκίνο, για το Έιτζ και Ηπατίτιδα”.  

 Στην ερώτηση αν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής στο διάστημα ο Θεόδωρος Γιουρτίχιν – Γραμματικόπουλος τονίζει ότι η αστροναυτική είναι τόσο ευρεία  έννοια “ώστε κάθε λαός μπορεί να βρει το αντικείμενό του  με το οποίο μπορεί να ασχοληθεί χωρίς ανταγωνισμό”.

 Σε ό,τι αφορά το κόστος των διαστημικών αποστολών ο Έλληνας Κοσμοναύτης  αντιστρέφει την ερώτηση. “Οι δάσκαλοι, λέει,  δεν φέρνουν κέρδη στα σχολεία. Μήπως πρέπει να τους καταργήσουμε;”  Αν τους βάλουμε να μαζεύουν σιτάρι, θα φέρνουν χρήμα μήπως λοιπόν, τονίζει, θα πρέπει να βάλουμε τους δασκάλους στα χωράφια; Γιατί να πληρώνουμε για παράδειγμα τους αστρονόμους που ψάχνουν να βρουν κάποιο καινούργιο πλανήτη; Από αυτό θα ζήσουμε καλύτερα; Όλες οι επιστημονικές εφευρέσεις και τα πειράματα που κάνουν οι αστροναύτες έχουν ήδη εφαρμογές και στην παραγωγή και στην οικονομία. Μιλάμε για χιλιάδες πειράματα που έχουν πραγματοποιήσει οι αστροναύτες και τα οποία υπηρετούνε την επιστήμη. Σήμερα η αστροναυτική είναι πολύ πιο χρήσιμη στην ανθρωπότητα παρά στα πρώτα της βήματα  που απλά πηγαίναμε μπουσουλώντας να βγούμε στο διάστημα».

Αναμφισβήτητα ο Γιουρτίχιν – Γραμματικόπουλος είναι ένας από τους Έλληνες που ασχολούνται με επιτυχία στην αστροναυτική. Υπάρχουν και άλλοι Έλληνες, όπως ο Σταμάτης Κριμιζής και ο Θανάσης Οικονόμου, αλλά και η 25χρονη, Ελένη Αντωνιάδου, που επίσης διαπρέπουν στην ΝΑΣΑ κλπ. η ελληνική εθνικότητα είναι απλώς σύμπτωση;

Ο Θεόδωρος Γιουρτσίχιν-Γραμματικόπουλος με στολή …εργασίας και ιδιόχειρη αφιέρωση.

«Για να γίνεις αστροναύτης ή  να ασχολείσαι με την αστροναυτική επιστήμη δεν φτάνει να ανήκεις σε μια εθνική οικογένεια. Πρέπει να έχεις γνώσεις, να έχεις θέληση να έχεις όλες τις απαραίτητες συνθήκες», λέει.

Το επόμενο ερώτημα είχε προσωπική χροιά. Στα διαστημικά σας ταξίδια ποια προσωπικά σας αντικείμενα παίρνεται μαζί «Παίρνω μαζί μου φωτογραφίες της οικογένειάς μου, της μητέρα και του πατέρα. Κάθε φορά που πηγαίνω ζητάω από τις κόρες μου κάποιο μικρό αντικείμενο για να το πάρω μαζί μου».

Οι κόρες του είναι 20 και 16 χρονών. Τον ρωτήσαμε πώς νιώθουν για τον αστροναύτη πατέρα τους. «Γι αυτές είμαι πατέρας. Όπως και για τη γυναίκα μου είναι ο άντρας της και ο πατέρας των παιδιών μας. Άλλωστε,  μόλις στο τρίτο ταξίδι μου έμαθαν οι κόρες μου ότι ο πατέρας τους ταξίδευε στο διάστημα, ότι ήτανε αστροναύτης!»

Δεν αποφύγαμε τον πειρασμό. Τον ρωτήσαμε εάν θα πάντρευε τις κόρες του με … αστροναύτη. Η απάντηση ήταν έμμεση. «Πιστεύω ότι οι κόρες μου δεν θα διαλέξουν επάγγελμα, αλλά άντρα να τον αγαπήσουν.  Μπορεί να τύχει να είναι και αστροναύτης…»

Πιστεύει πως η Ελλάδα που γέννησε τις επιστήμες δεν μπορεί να μένει κολλημένη στη γη, πρέπει να βγει στο διάστημα. Στην ερώτηση έαν  ο ίδιος θα δεχότανε να είναι αρχηγός σε μία πιθανή διαστημική αποστολή της Ελλάδος είπε πως «θα δεχόμουν να πάω ακόμη και ως απλός μέλος της αποστολής. Έχω ένα μικρό όνειρο. Κάποτε να δω αστροναύτη που να έχει στο δεξί του χέρι την ελληνική σημαία…»

Η τελευταία ερώτηση αφορούσε τα μελλοντικά του σχέδια. «Όταν θα γυρίσω στη Ρωσία, γιατί πάω πρώτα Θεσσαλονίκη να δω τους δικούς μου, θα περάσω από ιατρικές εξετάσεις να δούμε εάν εξακολουθώ να είμαι ικανός να ταξιδέψω στο διάστημα.  Μετά από αυτό θα δούμε τι θα ακολουθήσει. Πάντως, αν οι γιατροί πουν «εντάξει» και έαν σκεφθώ τι θα είναι το επόμενο μικρο αντικείμενο που θα πάρω μαζί μου στο διάστημα, θα πω στην υπηρεσία, μάλιστα, είμαι στη διάθεσή σας να ξαναπετάξω»…