Ομόλογα, ομολογιούχοι και πολιτικοί

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Όταν τον Φεβρουάριο του 2012 ξεκινήσαμε την περιπέτεια της ηλεκτρονικής έκδοσης της Panhellenic Post, είχαμε θέσει στον εαυτό μας ορισμένες αρχές τις οποίες απαρέγκλιτα θα τηρούσαμε. Μία από τις αρχές αυτές ήταν πως για κανένα λόγο δεν θα λογοκρίναμε επιστολές αναγνωστών που θα έφθαναν στην ΡΗΡ για να δημοσιευθούν. Αρκεί να τηρούσαν τους όρους της ευπρέπειας και, φυσικά, των νόμων.

Πιστοί στην αρχή αυτή, δημοσιεύουμε σήμερα την επιστολή του αναγνώστη μας Κ.Τ. που λάβαμε με e mail χθες, 3 Φεβρουαρίου.

Εμπεριέχει τις θέσεις του επιστολογράφου για το θέμα των μικρό-ομολογιούχων του Ελληνικού Δημοσίου, που είδαν τις οικονομίες μιας ζωής να χάνονται μέσα σε λίγα λεπτά.

Κατανοητή η θέση τους. Απόλυτα σεβαστή η αγανάκτησή τους. Έχουμε ανοχή απέναντι ακόμη και στις σκληρές εκφράσεις που κάποτε χρησιμοποιούν για να εξωτερικεύσουν την πίκρα, την αγωνία και το θυμό τους για ό,τι τους συνέβη. Και για το οποίο οι ίδιοι δεν ευθύνονται.

Η κυβέρνηση σε διάφορα επίπεδα έχει αναγνωρίσει το δίκιο τους. Στην υψηλότατη πολιτικά βαθμίδα του Αντιπροέδρου, έχει υποσχεθεί ότι αμέσως μόλις είναι δυνατόν θα αποκαταστήσει την αδικία αυτή.

Αυτό είναι θετικό. Αρκεί να υλοποιηθεί. Και η υλοποίησή του να μην καθυστερήσει πέραν ενός εύλογου χρονικού διαστήματος, που θα επιτρέψει στους μικρό-ομολογιούχους να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια τους και την ανεμπόδιστη  διαβίωση των ιδίων και των οικογενειών τους.

Φοβόμαστε, όμως, πως το «εύλογο» διάστημα έχει ήδη παρέλθει. Και πως όσο θα συνεχίσει να περνά ο καιρός χωρίς να υλοποιείται η κυβερνητική υπόσχεση-δέσμευση, θα σωρεύονται γεγονότα και εξελίξεις που θα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο την αποκατάσταση της συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας.

Δείτε για παράδειγμα τις αποφάσεις του ΣτΕ για τις περικοπές μισθών συγκεκριμένων κατηγοριών, όπως ένστολοι κλπ. Υποχρεώνει το Κράτος να τους επιστρέψει όσα τους αφαίρεσε για να ισοσκελίσει τα χρέη. Σε λίγο, ενδέχεται να υπάρξουν παρόμοιες  αποφάσεις και για άλλες επαγγελματικές ομάδες, για συνταξιούχους κλπ.

Επομένως, διαρκώς και δυσκολότερο θα γίνεται το θέμα της  επιστροφής των «κουρεμένων» ομολόγων.

Ώστε μάλλον θα πρέπει η Κυβέρνηση να πάρει βαθειά ανάσα και να αποδώσει όσα  θα αποδώσει στους μικρό-ομολογιούχους «εδώ και τώρα». Όπου  θα βρει κονδύλια για την επιστροφή στους ένστολους, να βρει και για την τήρηση αυτής της δέσμευσής της.

Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, χαρακτηρισμοί ότι όλοι «είναι κλέφτες» κλπ. δεν είναι σωστοί και παίρνουμε αποστάσεις από αυτούς. Κάποιοι πολιτικοί, ναι, αποδείχθηκαν επιλήσμονες του χρέους και της τιμής. Αυτοί, ήδη δίνουν λογαριασμό στη Δικαιοσύνη. Αν υπάρχουν και άλλοι, θα ακολουθήσουν και αυτοί την ίδια οδό…

Είναι άδικο και –πάντως- όχι σωστό να ισοπεδώνουμε υπολείψεις, αγώνες και ιστορίες. Οι πολιτικοί μας μπορεί να κάνουν λάθη, δεν είναι όμως όλοι ούτε «διεφθαρμένοι» ούτε «φαύλοι».

Αντίθετα, μπορεί ο αγώνας για την ανόρθωση της οικονομίας να είναι άχαρος, επίπονος και οδυνηρός για το λαό, είναι όμως αγώνας που απαιτεί  πατριωτισμό, υψηλό αίσθημα ευθύνης και ανιδιοτέλεια για να αναληφθεί.

Ίσως και αίσθηση του σύνδρομου της «Ιφιγένειας»…