Έφυγε από τη ζωή ο θρυλικός Εουσέμπιο

Ο «Μαύρος Πάνθηρας» της Πορτογαλίας που οδήγησε το 1966 τη χώρα του στην τρίτη θέση του Μουντιάλ «έφυγε» στις 3.30 τα ξημερώματα και σύμφωνα με τις πληροφορίες ο θάνατός του οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς.

Για αρκετό καιρό ο Εουσέμπιο αντιμετώπιζε προβλήματα με την υγεία του. Τόσο το 2011, όσο και το 2012 είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο με καρδιοαναπνευστικά προβλήματα, τα οποία τελικά δεν κατάφερε να ξεπεράσει. Κατά τη διάρκεια του Euro 2012 η έντονη αδιαθεσία του τον οδήγησε σε νοσοκομείο του Πόζναν, με το πρόβλημά του να τραβάει για λίγο τα βλέμματα μακριά από τα αγωνιστικά. O θάνατος τον βρήκε 20 μέρες πριν τα 72α του γενέθλια…

Γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη στις 25 Ιανουαρίου του 1942. Η άτυπη καριέρα του ξεκίνησε από την ομάδα «Οι Βραζιλιάνοι», όπου αυτός και οι φίλοι του είχαν δημιουργήσει προς τιμήν της μεγάλης Βραζιλίας της δεκαετίας του 1950. Έφτιαχναν μπάλες από κάλτσες και εφημερίδες για να προπονηθούν. Η πρώτη προσπάθεια να μπει σε ομάδα, την θυγατρική της Μπενφίκα, Γκρούπο Ντεσπορτίβο δε Λουρένσο ντε Μαρκές, απορρίφθηκε χωρίς καν να δοκιμαστεί. Τελικά πήγε στην Σπόρτινγκ Κλούμπε δε Λουρένσο Μαρκές και ενώ, σύμφωνα με τον ίδιο, είχε προταθεί στη Γιουβέντους, αλλά η μητέρα του δεν ήθελε να αποχωριστεί τον 15χρονο γιο της.

Σε ηλικία 18 ετών πήρε μεταγραφή για την Μπενφίκα, όπου έγραψε τη δική του ιστορία και λατρεύτηκε από τον κόσμο της ομάδας. Ο «πάνθηρας» έτρεχε τα 100 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα και αφού η Σάο Πάουλο τον απέρριψε, η Μπενφίκα δεν έκανε το ίδιο λάθος. Βγήκε νικήτρια στο θρίλερ της διεκδίκησής του με τη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, ενώ τον έστειλε στη Νιγηρία για 12 μέρες, φοβούμενη για απαγωγή του από τους «πράσινους»!

Στην πρώτη εμφάνισή του στις 23 Μαΐου του 1960 έκανε χατ-τρικ και από την επόμενη σεζόν ξεκίνησε να γίνεται γνωστός σε όλο τον κόσμο. Πέτυχε 12 γκολ σε 17 ματς Πρωταθλήματος, καθώς και δύο στον τελικό Κυπέλλου και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, στον οποίο η Μπενφίκα κέρδισε 5-3 τη Ρεάλ Μαδρίτης. Με τον Εουσέμπιο ως πρώτο βιολί, οι «αετοί της Λισαβόνας» έφτασαν το 1963, 1965 και 1968 στον τελικό του Πρωταθλητριών, αλλά δεν κατάφεραν να το κατακτήσουν.

Στην Μπενφίκα έμεινε μέχρι το 1975, πετυχαίνοντας 317 γκολ σε 301 ματς. Κατέκτησε 11 Πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα ένα Ευρωπαϊκό και αμέτρητες προσωπικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων Καλύτερος Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής το 1965, ευρωπαϊκό Χρυσό Παπούτσι το 1968 και το 1973.

Με 41 γκολ σε 64 ματς για την Πορτογαλία ήταν ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής, μέχρι να τον ξεπεράσει ο Παουλέτα το 2005. Ο θρύλος του κορυφώθηκε όμως στο Μουντιάλ του 1966, όπου οδήγησε τους Ίβηρες μέχρι την τρίτη θέση. Η Πορτογαλία αποκλείστηκε από την Αγγλία στα ημιτελικά χάνοντας 2-1, με την εικόνα του «μαύρου Πάνθηρα» να αποχωρεί κλαίγοντας, με τους Άγγλους και τους συμπαίκτες του να τον παρηγορούν, να δίνει στην αναμέτρηση το όνομα «Jogo de Lagrimas» (Το παιχνίδι των δακρύων). Έκλεισε την καριέρα του το 1978-79 στην Αμερική και τους Νιου Τζέρσι Αμέρικανς. Συνολικά, σημείωσε 733 γκολ σε 745 ματς.

Σε ψηφοφορία της Παγκόσμιας Υπηρεσίας Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου αναδείχθηκε όγδοος καλύτερος παίκτης του 20ου αιώνα, ενώ το World Soccer τον ψήφισε δέκατο καλύτερο. Ο Πελέ τον συμπεριέλαβε στη λίστα του με τους 125 καλύτερους εν ζωή ποδοσφαιριστές της ιστορίας το 2004.

Fortunegreece.com