ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Ο Χαζομσόχαζος!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

“Α, ρε να μην έχει άδεια, υπουργός πράγμα”! Ατάκα επίκαιρη και άκρως επιθεωρησιακή! Καλά, νόμισα πως έγραψα εκατό!..

Μέχρι που ακούστηκε η απάντηση του φίλου μου, σπουδαίου πολιτικού παράγοντα της αλλοδαπής παρεπιδημούντος εις Αθήνας:

-Ρε συ Μαλασπίνα, γιατί δεν ρωτάς α, ρε να μην έχει μυαλό και ρωτάς να μην έχει άδεια; Γιατί αν είχε μυαλό, θα είχε ΚΑΙ άδεια”!..

-Μα καλά, αν δεν είχε μυαλό, πως έγινε υπουργός, τον “τάπωσα” εγώ…

-Α, γι αυτό πρέπει να ανάβει καντήλια και λαμπάδες σε κάθε εκκλησιά που συναντά μπροστά του, ευχαριστώντας το Θεό που ο …θείος του γεννήθηκε πριν απ΄αυτόν!

-Δηλαδή χάρη του έκαναν;

-Καλά, και σε είχα και για ξύπνιο, είδες πουθενά να γράφουν “ζητείται άνθρωπος μυαλωμένος για να γίνει υπουργός”; Με μυαλωμένους υπουργούς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Όχι γιατί, αν εδώ μας έφεραν οι μυαλωμένοι, τότε να κάνουμε υπουργούς τους άμυαλους μπας και δούμε καμμιά άσπρη μέρα…

-Ναι, πρόεδρε, αλλά τώρα λέει θέλει να πληρώσει…

– Ναι. ναι, πολλούς τους έχει βαρέσει στο κεφάλι η τσιφλικομανία, αυτόν τον βάρεσε κατακούτελα! Και, όπως θα έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, “αυτός, μάτια μου, είναι Χαζομσόχαζος”!  Κανονικά τέλη δεν πλήρωνε, τώρα θέλει να πληρώσει ΚΑΙ το μάρμαρο! Έτσι κάνουν όσοι πάσχουν από τσιφλικομανία!

-Λέει τον ακούμπησε η κρίση…

-Αυτό σίγουρα. Ποιά κρίση, όμως, δεν μας λέει… Της ηλικίας ή του πανικού;

-Προφανώς η οικονομική…

-Ναί, σε λίγο θα κάνουμε πανελλήνιο έρανο για να τον σιτήσουμε!..

-Ε όσο νά ΄ναι, συνταξιούχος είναι, λέει. Και ως γνωστόν τους συνταξιούχους τους …κούρεψαν…

-Και τους υπουργούς;

-Δεν ξέρω, αλλά όταν τον ρώτησαν γιατί  πλαστογράφησε τις πινακίδες του, το μόνο πράγμα που είπε ήταν πως είναι συναταξιούχος, δεν είναι μισθωτός!

-Α, γιατί οι μισθωτοί είναι προνομιούχοι έτσι; Ενώ αυτός…

-Μπορεί κάτι να ήθελε να μας πει. Μπορεί έτσι να έκανε ο χριστιανός τη δική του βουβή αντίσταση…

-Α, γειά σου! Οπότε, σαν πρώην υπουργός  θέλει ο άνθρωπος να στείλει μήνυμα σε όλους τους συνταξιούχους να φερθούν ανάλογα! Σε λίγο,  αντί για μάννα, θα βρέχει πλαστές πινακίδες!

-Έλα μου όμως, πρόεδρε, που έκανε τη βρωμοδουλειά, ούτε να κρυφτεί δεν ήξερε!  Έβαλε τον ίδιο αριθμό στις πλαστές!

-Γι αυτό σου λέω ότι έχει δίκιο η γιαγιά μου έστω και από τον άλλο κόσμο: Χαζομσόχαζος είναι! Αντί να κλαίει το γομάρι, κλαίει το σαμάρι!

-Μα, είπε ότι ήταν η κακιά ώρα…

-Ναι, σίγουρα. Δεν μας είπε, όμως, ποιά ακριβώς ώρα ήτανε η κακιά.  Όταν κατέθεσε τις πινακίδες; Όταν σκέφτηκε να κάνει πλαστές; Όταν τις παρήγγειλε;  Όταν τις παρέλαβε; Όταν τις βίδωσε στο Τζίπ;  Όταν οδήγησε το Τζιπ; Όταν πέρασε το Στοπ;  Όταν τον σταμάτησαν η ΔΙ.ΑΣ;  Ή όταν τον κάναμε υπουργό;  Αυτός δεν είναι άνθρωπος, περιφερόμενη “κακιά ώρα” είναι!..

-Ε, καλά τώρα πρόεδρε, μην είμαστε και τόσο σκληροί. Στον καθένα μπορεί να τύχει η κακιά ώρα…

-Ναι, ας πούμε κακιά ώρα ήτανε όταν τσάκωσε η συμβία το σύζυγό της στα “πράσσα” με τη λεγάμενη. Έφριξε! Εκεί μπροστά της, αυτός κι αυτή, επάνω στο κρεβάτι της!  Βρε αχαϊρευτε, ούρλιαξε. Κι αυτός, την κοίταξε και με ύφος σοβαρό της είπε: “Δεν είμαι εγώ αυτός”! Τι λες βρέ; Τσίριξε η …κερασοφόρος σύζυγος. Απτόητος αυτός συνέχισε: “Αυτή είναι η θέση μου και δεν την αλλάζω!..” Θα είχε θητεύσει, φαίνεται, κάπου, κάποτε σε κάποιο υπουργικό θώκο…

-Ε, όσο νά ναι, εύκολα συντηρείς μια τέτοια τζιπάρα; Με φιμέ κρύσταλλα για να μην σε βλέπουν οι απέξω;

– Ναι, άλλη χαζομσοχαζιά αυτή! Με τα φιμέ τζάμια αυτός μας έβλεπε, εμείς δεν τον βλέπαμε… Ούτε, όμως, και οι αστυνομικοί!  Κανείς δεν τον έβλεπε για να κάνει πέρα να διαβεί πάνω στα κατάμαυρα άτια του πλαστού Τζιπ!

Γιατί, αν τον έβλεπαν, που ξέρεις;  Μπορεί και μιά στις χίλιες να την γλύτωνε!