Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Ο Κλοντ Γκεάν, ο άνθρωπος που θεωρείτο το δεξί χέρι του πρώην προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, ετέθη υπό κράτηση την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου για να ανακριθεί στο πλαίσιο μιας έρευνας για κατάχρηση δημοσίου χρήματος. Ο Γκεάν, ήταν υπουργός Εσωτερικών ώς το Μάιο του 2012 και εξ απορρήτων του Σαρκοζί.

Την ίδια μέρα, στην Αθήνα, συνελήφθη ο Μιχάλης Λιάπης, πρώην υπουργός Πολιτισμού και Μεταφορών, γιατί κυκλοφορούσε το αυτοκίνητό του, τύπου τζιπ, με πλαστές πινακίδες, χωρίς δίπλωμα κλπ.

Τα δύο αυτά περιστατικά, δεν είναι φυσικά τα μοναδικά “στραβοπατήματα” ανθρώπων της εξουσίας. Είναι απλώς τα πιο πρόσφατα…

Ασχέτως δε της δικαστικής εξέλιξης που θα έχουν, δείχνουν πόσο μικρή είναι η απόσταση που χωρίζει στις μέρες μας τον “έντιμο” από τον “ανέντιμο” βίο ενός  υπεράνω υποψίας ανθρώπου.

Πέφτει κανείς απ’ τα σύννεφα, πράγματι, όταν αναλογισθεί πόσοι άνθρωποι, διεθνώς, που τάχθηκαν να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, βρέθηκαν κατά καιρούς να έχουν δοσοληψίες με το νόμο γιατί ακριβώς σε κάποια φάση της ζωής τους ενήργησαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εναντίον του δημοσίου συμφέροντος, στάθηκαν απέναντι από τους νόμους και πέρασαν στο περιθώριο της ηθικής.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν, συνήθως, υψηλή μόρφωση, είναι γόνοι επωνύμων οικογενειών και γενικά θεωρούνται  στα νιάτα τους “πολλά υποσχόμενοι νέοι”. Αρκετοί δε από αυτούς προέρχονται και από τα λεγόμενα “πολιτικά τζάκια”. Οικογένειες, δηλαδή, που αναδεικνύουν πολιτικούς.

Όσο πιο “βαρύ” είναι το όνομα που κουβαλούν, τόσο περισσότερο ελιανι φυσικό να εντυπωσιάζει η τυχόν απόκλιση από την ευθεία οδό.

Ως διαχειριστές εξουσίας τα άτομα αυτά, συνήθως αποδεικνύονται ό,τι και τα παιδιά διασήμων ηθοποιών, τραγουδιστών κλπ. Προβάλλονται πολύ λόγω του ονόματος, αλλά υστερούν ερμηνευτικά σε σύγκριση με το αρχέτυπο. Διαψεύδοντας συχνά έτσι, το λεγόμενο “το μήλο κάτω απ΄ τη μηλιά θα πέσει”…

Φυσικά κάποτε, απόγονοι σπουδαίων ανθρώπων αποδεικνύονται ισάξιοι ή ακόμη και καλύτεροι από τους προγόνους τους. Το έχουμε ζήσει και αυτό.

Ειδικά, όμως, στην περίπτωση του κ. Λιάπη, υπάρχουν δύο πλευρές που ξεχωρίζουν περισσότερο. Η μία, αρνητική. Η άλλη, θετική.

Η αρνητική πλευρά.  Σύμφωνα με τελευταίες -και λόγω επικαιρότητας!-  ειδήσεις, περίπου άλλοι 4.000 συμπολίτες μας -προφανώς όλων των φύλων- φέρονται να έχουν καταγραφεί ως κυκλοφορούντες τα αυτοκίνητά τους (κατά πλειοψηφία, πολυτελή) με πλαστές πινακίδες, ανασφάλιστα κλπ. Πολύ φοβούμεθα πως μετά το επεισόδιο Λιάπη ο αριθμός αυτός (που έτσι κι αλλιώς μόνον μικρός δεν λογίζεται) θα αυξηθεί υπέρμετρα καθώς πολλοί ίσως σκεφθούν: Αφού αυτό το κάνουν υπουργοί, γιατί να μην το κάνουμε κι εμείς;

Εάν έτσι πράξουν κάποιοι, θα πράξουν λάθος. Το παράδειγμα Λιάπη, είναι παράδειγμα προς αποφυγήν και όχι προς μίμηση.  Όταν υπάρχει αποδεικνυόμενη αδυναμία ικανοποίησης των  προς την Πολιτεία οφειλομένων, υπάρχουν νόμοι και διατάξεις που μπορούν να ρυθμίσουν μια ευνοϊκότερη αντιμετώπιση του οφειλέτη. Όλα τα άλλα είναι “εκ του πονηρού”.

Δεύτερον. Η θετική πλευρά. Ο εντοπισμός και -κυρίως- η σύλληψη και η δικαστική περιπέτεια του κ. Λιάπη. Η ΔΙ.ΑΣ. (Δίκυκλη Αστυνόμευση)  δημιουργήθηκε το Μάρτιο του 2010. Η πολιτική πρωτοβουλία ανήκει στον (και τότε) υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ενώ ο αξιωματικός που ανέλαβε την δημιουργία της και την διοίκησή της ήταν ο Ταξίαρχος Γιώργος Σταύρακας (σήμερα είναι Υποστράτηγος εν αποστρατεία).

Η Ομάδα αυτή έχει συμβάλλει αποφασιστικά τόσο στην πρόληψη, όσο και στην καταστολή κάθε εγκληματικής δραστηριότητας στο Λεκανοπέδιο Αττικής.  Έτσι, μπορούμε πλέον να φθάνουμε και σε αποκαλύψεις τύπου Λιάπη.

Ωστόσο υπάρχει ένα ακόμη θετικό στοιχείο. Σε άλλες εποχές (όχι και πολύ μακρυνές) ο εντοπισμός και η παραβατική συμπεριφορά ενός τόσο προβεβλημένου προσώπου (πρώην υπουργός, πρώτος εξάδελφος Πρωθυπουργού και ανηψιός ενός εκ των κορυφαίων Ελλήνων πολιτικών της μεταπολεμικής Ιστορίας) θα είχε κρατηθεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μάλιστα οι “δράστες” της σύλληψής του ήδη θα είχαν πάρει την οδό προς κάποιον συνοριακό σταθμό…

Το ότι σήμερα αποκαλύπτονται οι τυχόν παραβατικές πράξεις πολιτικών και τιμωρούνται (π.χ. Τσοχατζόπουλος)  οφείλεται εν μέρει στην ελεύθερη ραδιοφωνία-τηλεόραση -Τύπο και Ιντερνετ.   Ο σημαντικότερος παράγοντας, όμως, που δεν διώκονται πλέον οι “αδιάφθοροι” που ξεσκεπάζουν την “επώνυμη” ανομία, είναι πως άλλαξαν, στο μεταξύ, τα ήθη και έθιμα σε γενικότερο πλάνο. Όπως και να το κάνουμε, έχουν πλέον εκσυγχρονιστεί οι αντιλήψεις, έχουν εκδημοκρατισθεί οι θεσμοί, έχουμε αναβαθμισθεί πολύ ως κοινωνία πολιτών, έστω και εάν υστερούμε ακόμη σε συγκεκριμένους τομείς.

Στην ολοκλήρωση της νέας αυτής πραγματικότητας κατατείνει και η (έστω με μεγάλη χρονική καθυστέρηση) προεργασία για την ψήφιση από τη Βουλή ενός  κώδικα “καλής συμπεριφοράς” που θα πρέπει να ακολουθούν οι εκπρόσωποί μας τόσο εντός όσο και εκτός Κοινοβουλίου.

Όπως λέει και ο λαός, “κάλλιο αργά, παρά ποτέ”.