ΓΝΩΜΗ: Χείρα βοηθείας

Η οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε να έχει  στρέψει τις εργώδεις  προσπάθειες  της ηγεσίας  προς κάθε κατεύθυνση από την οποία θα μπορούσε να λάβει «χείρα βοηθείας»  η χώρα.

Μία τέτοια «διεύθυνση», είναι αναντίρρητα ο εκτός των τειχών Ελληνισμός. Η Ομογένεια. Η «άλλη» Ελλάδα, όπως εύστοχα αποκαλείται.

Από εκεί μπορούμε να περιμένουμε πολλά πράγματα. Ιστορικά, άλλωστε, ο Απόδημος Ελληνισμός υπήρξε πάντοτε πρωτοστάτης και βασικός μοχλός ανακίνησης κάθε εθνικής προσπάθειας.   

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και τα ταξίδια  του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά, αλλά και πολλών υπουργών της κυβέρνησής του προς την ομογένεια έχουν πολλαπλασιαστεί και μηνυματοφόρες δηλώσεις συχνά ακούγονται.

Το ερώτημα, όμως,  που τίθεται είναι τούτο: Αρκούν αυτά; Είναι αποτελεσματικές κάποιες επαφές της πολιτικής ηγεσίας με ορισμένους επώνυμους ομογενείς προκειμένου να προσλεκύσουμε επενδύσεις και να  εισρρεύσει ομογενειακό χρήμα στη γενέτειρα;

Συχνά, επίσης, γίνεται επίκληση των πατριωτικών αισθημάτων των Αποδήμων Ελλήνων.  Είναι, όμως, επαρκές δέλεαρ αυτό για πεισθεί  ένας ομογενής επιχειρηματίας να επενδύσει το προϊόν του πολύχρονου μόχθου του στην Ελλάδα;

Η συνέντευξη του προέδρου της  Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ν. Αφρικής, κ. Τάσσου Χριστοφόρου, που δημοσιεύεται στην PanhellenicPost,  είναι αποκαλυπτική, ως προς την απάντησην των  πιο πάνω ερωτημάτων. Όχι. Δεν αρκούν όλα αυτά και μόνον αυτά.

Εκείνο που επίσης χρειάζεται, είναι να αντιμετωπισθεί και ο ομογενής  επιχειρηματίας με αυστηρά οικονομικά κριτήρια.  Του ζητάμε να επενδύσει στην Ελλάδα. Γιατί; Για να τονώσουμε το επενδυτικό μας προφίλ. Να προκαλέσουμε Ανάπτυξη. Αυτή η οικονομική συναλλαγή, όμως, έχει δύο σκέλη. Αν το πρώτο είναι ο πατριωτισμός, το δεύτερο οφείλει να είναι το νόμιμο κέρδος που θα αποκομίσει ο ομογενής από την επένδυση.

Αντί αυτού, εμείς τι του προσφέρουμε;

Επιχειρησιακή ανασφάλεια, βαρειά φορολογία  και ατέλειωτη γραφειοκρατία.

Αυτή είναι η αλήθεια.

Όταν το τεχνοκρατικό Υπουργείο Οικονομικών «τυλίγει» σε ένα δυσεύρετο  πιστοποιητικό χιλιάδες ομογενείς και τους  απειλεί με εξοντωτική φορολόγηση. Όταν ενδιαφέρεται αποκλειστικά να «αρμέξει»  και όχι να προστατέψει την περιουσία τους . Όταν τους  «περιμένει στη γωνία» με ένα πνεύμα τιμωρητικό, τότε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική και αποθαρρυντική  για τον Απόδημο επιχειρηματία.  Μαθημένος πια σε μία άλλη οργανωτική δομή, όπου η ανεύρεση του δίκιου του δεν προϋποθέτει «καλό δικαστή και πολύ τύχη»,  δύσκολα  παρακινείται πλέον  –αν και πάντα τον συγκινεί- από το πατριωτικό του συναίσθημα.

Πρέπει να αλλάξει, λοιπόν, η φιλοσοφία αντιμετώπισης των Ομογενών επενδυτών  από το Κράτος. Και προς την κατεύθυνση αυτή η συνέντευξη του κ. Χριστοφόρου δείχνει τη στόχευση:

-Είναι απαραίτητο να προσφερθούν κίνητρα.

-Είναι χρήσιμο να νομιμοποιηθεί και από τους «προοδευτικούς» το κέρδος.

-Είναι βασικό να εμπεδωθεί  κλίμα διαφάνειας, ασφάλειας και σταθερότητας.

-Είναι απαραίτητο να συντομευθούν οι διαδικασίες πάσης φύσεως αδειοδοτήσεων.

Μόνον με νέους κανόνες μπορούμε να  επιτύχουμε την σωτήρια -αυτή την ώρα- δραστηριοποίηση των  ομογενών επιχειρηματιών, ώστε να λάβει «χείρα βοηθείας»  η  Ελλάδα. Και αυτοί, μονάχα με διακομματική συνεννόηση μπορεί να θεσπιστούν.

Ας λάβει την πρωτοβουλία η Κυβέρνηση.