Άλλος δρόμος για τον παράδεισο, δεν υπάρχει!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Αίσθηση προκάλεσε (εκτός από την αδικαιολόγητη απουσία του Άρη Σπηλιωτόπουλου) και η απόφαση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ψηφίσει “όχι σ΄όλα”. Η καθολική άρνηση του Προϋπολογισμού, σε όλες του τις πτυχές μαρτυρεί συντεταγμένη απόφαση – συνέχεια της πολιτικής “όχι σ΄όλα” του κ. Αλέξη Τσίπρα.  Εξ αντανακλάσεως, υποθέτουμε, συντάχθηκαν και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Άγνωστο είναι εάν πρόκειται περί προσωπικής επιλογής του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπαγορευομένης από συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες ή από εσώψυχη παρόρμηση να διαφοροποιείται επί παντός θέματος. Φοβόμαστε, όμως, ότι η μέθοδος αυτή δεν βοηθάει καθόλου να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση.

Και εάν μεν είχε αναπτύξει μέχρι σήμερα ο κ. Τσίπρας κάποιο συγκεκριμένο, ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο στρατηγικό σχέδιο ανάτασης και ανάστασης της ελληνικής οικονομίας, πρόβλημα αυτό δεν θα ήτανε. Το αντίθετο. Θα το χειροκροτούσαμε.

Η εμμονές του, όμως, σε ξεπερασμένες δοξασίες και αντιλήψεις καθώς και σε λαϊκίστικα σλόγκαν “δεν χρωστάμε τίποτα”, “πάρτε το μνημόνιο και μπρος” και άλλα παρόμοια εφευρήματα που ασφαλώς (αν και ευχάριστα για τον καθένα μας) δεν στέκουν στην κοινή λογική, πόσο μάλλον σε οικονομικές αγορές, είναι βέβαιο ότι θα επιδεινώσουν τη διεθνή θέση της Ελλάδος σε περίπτωση τυχόν εκλογικής επιτυχίας του.

Βέβαια, κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει πως “μέχρι να συμβεί η άνοδός του στην εξουσία, έχει καιρό να αλλάξει ή να προσαρμόσει την πολιτική του στα ευρωπαϊκά πλαίσια και στα διεθνώς ισχύοντα σε οικονομικό και νομικό επίπεδο”.

Αν κάτι τέτοιο αποτελεί ενδόμυχη αντίληψη, είναι ακόμη σοβαρότερο “έγκλημα” από το “έγκλημα” που κατελόγησε ο Πρωθυπουργός στον κ. Τσίπρα. Εκείνο της ρητορίας πως κινδυνεύουν με “κούρεμα” οι τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών.

Εδώ δίδεται μάχη από τα θύματα του τροϊκανού μνημονίου, για να ανατραπούν τα ολέθρια αποτελέσματα του ¨κουρέματος” των ομολόγων.  Η Κυβέρνηση, μάλιστα, σε όλα τα επίπεδα έχει δημόσια αναλάβει την ηθική δέσμευση να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχουν υποστεί οι μικρο-ομολογιούχοι.

Και αντί στην κατεύθυνση αυτή να είναι στρατευμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ, πιέζοντας συνεχώς να τηρήσει τα υπεσχημένα η Κυβέρνηση,  ώστε να αποκατασταθεί η οικονομική βλάβη που δίχως ευθύνη τους υπέστησαν 15.000 συμπολίτες μας εντός και εκτός Ελλάδος, ο κ. Τσίπρας μιλά και για νέο “κούρεμα” κάτι που, αν υπήρχε περίπτωση να ισχύσει, ασφαλώς, ως εκ του αποτελέσματος, θα απέτρεπε από του να αρθούν οι συνέπειες του πρώτου…

Ο κ. Τσίπρας προβάλλεται, εν πολλοίς, ως ο “ιατρός” που αναίμακτα θα χειρουργήσει τον πάσχοντα από καθολικό καρκίνο ασθενή και θα τον θεραπεύσει (!) Καθίσταται, έτσι, εν μέσω της κρίσης περίπου ως “από μηχανής Θεός” προσελκύοντας τις ελπίδες των πολιτών να γλιτώσουν ανέξοδα από τα χρέη τους, να σώσουν ανεξόφλητα το υποθηκευμένο σπίτι τους, να αποφύγουν τον βραχνά της εφορίας, να ξαναζήσουν “ημέρες δόξας” γευόμενοι τους καρπούς των δανεικών και των επιδοτήσεων…

Σκέφτεται τάχα τι θα συμβεί αν ο ίδιος καταστεί εξουσία και εκ των πραγμάτων υποχρεωθεί σε “αναδίπλωση”; Εάν, δηλαδή, δεν μπορέσει ή δεν του επιτραπεί από τα ίδια τα πράγματα,  να υλοποιήσει όσα εκ του ασφαλούς σήμερα προσφέρει απλόχερα στους πολίτες;  Τότε, η διάψευση των ελπίδων ενός απελπισμένου λαού, θα ισοδυναμεί με απόγνωση…

Τούτο δε είναι και το πιθανότερο να συμβεί,  διότι είτε το θέλει ο κ. Τσίπρας είτε όχι, η περίοδος της “τεχνητής ευμάρειας” έχει οριστικά λήξει. Τώρα μόνον με σκληρή δουλειά, με αιματηρές θυσίες, με δομικές αλλαγές παντού, και με “αγωγή του πολίτη” από τα νηπιαγωγεία ακόμη, μπορούμε να ελπίσουμε σε καλύτερες μέρες, αν όχι για μας, τουλάχιστον για τα παιδιά μας.

Στο μεταξύ, ας βοηθήσει και ο ίδιος στο να περάσουμε το δυνατόν γρηγορότερα σε Ανάπτυξη, που θα επιτρέψει να αποφευχθούν τα ακόμη χειρότερα. Ας συνδράμει στην εμπέδωση του απαραίτητου επενδυτικού κλίματος και στην εργασιακή ειρήνη, όχι με βλάβη των συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά, αντίθετα, με την εξασφάλιση του μεροκάματου για ΟΛΟΥΣ, μέσα από την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με αξιόλογες επενδύσεις, με την σωστή εκμετάλλευση των φυσικών καλλονών της χώρας και την λελογισμένη αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου.

Άλλος δρόμος για τον παράδεισο, δεν υπάρχει!