Εκεί όπου τα ελληνικά δεν είναι απλώς μια γλώσσα, είναι κουλτούρα και πολιτιστική ταυτότητα…”.

Η Claire Fassoulidis αγωνίστηκε σκληρά για να σπουδάσει Ελληνικά στις δύο τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου. Εξαιτίας της μη συμπλήρωσης του απαιτούμενου αριθμού μαθητών για το μάθημα, το κοινοτικό σχολείο στο οποίο φοιτούσε αντιμετώπιζε το πρόβλημα ενδεχόμενης διακοπής του μαθήματος. Ωστόσο, αυτό δεν επρόκειτο να σταθεί εμπόδιο στo εγχείρημα της Claire. Όχι μόνο το επεδίωξε, αλλά τελικά κατόρθωσε να παρακολουθήσει μαθήματα νέων Ελληνικών και πέτυχε τη μέγιστη βαθμολογία, 100%. Συν τοις άλλοις, κατέλαβε την πρώτη θέση στις σπουδές των νέων Ελληνικών σε ολόκληρο το New South Wales. Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου μάλιστα, δέχτηκε ακόμη ένα χτύπημα, το θάνατο της γιαγιάς της. Η γιαγιά της Claire –η οποία διέμενε στην Ελλάδα– ήταν το μόνο συγγενικό πρόσωπο με το οποίο μπορούσε να μιλήσει για να εξασκήσει τη γλώσσα.

“Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα” η Claire εξομολογείται στο “Νέο Κόσμο”, “έπρεπε να μελετάω την ίδια στιγμή που θρηνούσα; η γιαγιά μου πάντοτε με υποστήριζε στις σπουδές μου στα Ελληνικά”.

Η μόνη επίδραση που είχαν στο νεαρό κορίτσι όλες οι προκλήσεις, οι μάχες και οι αντιξοότητες που αντιμετώπισε ήταν να την κάνουν ακόμη πιο αποφασισμένη όχι μόνο να επιτύχει, αλλά πολύ περισσότερο να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις και τον αγώνα της στους συμμαθητές της. Αφότου ολοκλήρωσε τις τελικές σχολικές της εξετάσεις, η Claire επιδόθηκε στην προσπάθεια να βοηθήσει άλλους μαθητές που δεν μπορούσαν να μιλήσουν Ελληνικά. Πολλοί από τους γονείς αυτών γεννήθηκαν στην Αυστραλία, ως Έλληνες δεύτερης γενιάς.

Κάποτε με πλησίασε ένας μαθητής που δεν μπορούσε να πει κάτι παραπάνω από γεια σου τι κάνεις – πλέον μπορούμε να συζητάμε με άνεση για το σχολείο και τη δουλειά” λέει η Claire αναφερόμενη στη δουλειά που κάνει ως δασκάλα.

Ορισμένοι από τους μαθητές που συναντά η Claire δεν έχουν τίποτα να τους συνδέει με την κουλτούρα, ωστόσο, όπως λέει, η γλώσσα λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος.
“Μαθαίνοντας τη γλώσσα, δεν αποστηθίζουν απλώς σύνταξη και γραμματική; περισσότερο μάλλον ανακαλύπτουν στοιχεία της Ελληνικής τους κουλτούρας – προβάλλουν δηλαδή την πολιτιστική τους ταυτότητα”.

Η Claire Fassoulidis (αριστερά) με μαθήτριά της

Η δουλειά της ως δασκάλα, όπως λέει, την κάνει να αισθάνεται σαν “νεαρή πρέσβειρα” της ελληνικής γλώσσας και κουλτούρας, και ότι αυτό συνιστά μια “ηθική υποχρέωσή της απέναντι στους μαθητές της περιοχής της”.

Κάποιες από τις ανησυχίες των μαθητών της έχουν να κάνουν με την αυτοπεποίθηση τους κατά την προφορική εξέταση.
“Η δουλειά μου είναι να βοηθάω τους μαθητές να σκέφτονται αυθόρμητα ώστε να αισθάνονται μεγαλύτερη σιγουριά και να μαθαίνουν πώς να μεταδίδουν το νόημα όσων λένε στον εξεταστή, τον τρόπο να εξωτερικεύει κανείς ιδέες, ανεξάρτητα από το πόσο αγχωμένος είναι εκείνη την στιγμή,” λέει η Claire.
Ακόμη προσθέτει ότι έχοντας μόλις ολοκληρώσει τις τελικές εξετάσεις στο σχολείο, και ούσα ακόμη φοιτήτρια πανεπιστημίου –η Claire σπουδάζει Φυσιοθεραπεία– έχει την ικανότητα να συμπάσχει με τους μαθητές της, και αυτοί από τη μεριά τους μπορούν να αισθανθούν μεγαλύτερη οικειότητα μαζί της, γεγονός που της δίνει προβάδισμα απέναντι σε επαγγελματίες δάσκαλους.

“Θέλω να αποδείξω ότι εάν κανείς προσπαθήσει αρκετά σκληρά θα φτάσει στο σημείο όπου η σκληρή δουλειά όντως αποδίδει” λέει και προσθέτει: “Τα αποτελέσματα δεν δίνονται έτοιμα, παρά κερδίζονται”.

Πηγή:Neoskosmos.com