Η αμετροέπεια του κ. Τσίπρα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

«Δεν ξέρω αν η κ. Μέρκελ θα λυπηθεί τον κ. Σαμαρά ξέρω όμως ότι είναι αξιοθρήνητος» Η φράση αυτή αποδίδεται στον αρχηγό της αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα. Φέρετε να την εκστόμισε κατά  τη συνάντηση που είχε , νωρίτερα σήμερα, με εκπροσώπους του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου.

Εάν πράγματι η φράση αυτή μεταφέρθηκε ως ελέχθη, εάν, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας αποκάλεσε τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος “αξιοθρήνητο” και, μάλιστα, την ώρα που ο τελευταίος βρίσκεται σε ξένο έδαφος διαπραγματευόμενος και προωθώντας τα συμφέροντα της Ελλάδος μέσα “στο στόμα του λύκου”, τότε μόνο θλίψη μπορεί να νοιώσει κανείς για την πολιτική απρέπεια και την αμετροέπεια των λόγων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δεν έχει σημασία ποιός έχει δίκιο και ποιός έχει άδικο.  Πασιφανώς άδικο έχει ο κ. Τσίπρας. Είναι αδιανόητο, όμως, για κάθε εχέφρονα πολιτικό και δη για τον αρχηγό του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, να μην μπορεί να διακρίνει που αρχίζει και που τελειώνει η πολιτική ανοχή. Που ξεκινά ο πολιτικός κατήφορος. Και που ο ίδιος  ως υπεύθυνος πολιτειακός παράγοντας πρέπει να σταματάει.

Δεν προκαλεί έκπληξη η αδυναμία του κ. Τσίπρα να πολιτικολογεί και να προσπαθεί να αποκτήσει μικροκομματικά οφέλη σε κάθε ευκαιρία και εις πάσαν περίπτωση, αδιαφορώντας αν αυτό έχει και ποιό κόστος για τη γενέτειρα. Προκαλεί απορία, όμως, και εμβάλει σε βαθειές σκέψεις καθώς προαλοίφεται και για Πρωθυπουργός (!) η “άγνοια κινδύνου” που επιδεικνύει κατηγορώντας τον Πρωθυπουργό της χώρας ως “αξιοθρήνητο” που στην περίπτωση και μόνον μπορεί να σημαίνει ότι ο κ. Τσίπρας δεν πιστεύει όσα ο Πρωθυπουργός παρουσίασε στην Γερμανίδα Καγκελάριο και, επομένως, αφού δεν κατόρθωσε να έχει “έργο” μεταφραζόμενο σε θετικά στοιχεία για τα οποία θα ήτο υπερήφανος,  είναι “αξιοθρήνητος”. Πάει στο εξωτερικό όχι να πείσει με τα έργα, αλλά να ικετεύσει με τα λόγια…

Δηλαδή, ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να στείλει μήνυμα στην κυρία Μέρκελ ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν λέει αλήθειες… Ότι οι Έλληνες με τις θυσίες τους, δεν πέτυχαν αυτά που ο υπεύθιυνος Πρωθυπουργός λέει ότι πέτυχαν. Πρωτογενές πλεόνασμα κλπ. Κατά λογική συνέπεια, η κυρία Μέρκελ και η Τρόϊκα πρέπει να συλλάβουν το μήνυμα ότι αφού η Ελλάδα δεν ανταποκρίθηκε σε όσα είχε υποχρέωση να πράξει, δεν πρέπει να λάβει την επόμενη δόση.  Αλλά, εάν αυτό δεν συνιστά υπονόμευση της  αξιοπιστίας και της διαπραγματευτικής ισχύος της χώρας, τότε τι είναι;

Είναι δικαίωμα του κ. Τσίπρα να πιστεύει ή να μην πιστεύει τα κυβερνητικά στοιχεία.  Φτάνει που τα  αποδέχονται και τα τιμούν οι ξένοι.  Είναι, όμως, και υποχρέωσή του, αφού εγείρει τέτοιο ζήτημα,  να βρει και τα αποδεικτικά στοιχεία των ισχυρισμών του και να τα παρουσιάσει στον ελληνικό (όχι στον …γερμανικό!) λαό.

Μέχρι τότε και μέχρι ο ελληνικός λαός να αποφασίσει τι θα κάνει μαζί του, αν θα τον στείλει στην εξουσία ή θα τον θέσει στα πολιτικά αζήτητα, οφείλει να είναι προσεκτικότερος και, σε κάθε περίπτωση, να υπερισχύει η αγάπη του για την πατρίδα της επιθυμίας του να καρπωθεί την εξουσία.