ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Καμιά ιδέα;

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

“Γιατί με ρωτάτε και με ξαναρωτάτε για τα ομόλογα των φυσικών προσώπων;” Ερώτημα-απορία προς τους δημοσιογράφους του κ. Βενιζέλου.

Μήπως επειδή το Κράτος τους τα “κουρέψε” κύριε υπουργέ; Λέω, μήπως;

Μήπως γιατί 15.000 χιλιάδες συμπολίτες μας και οι οικογένειές τους είδαν ξαφνικά τα όνειρά τους να γίνονται συντρίμμια; Λέω, μήπως;

Ή μήπως γιατί αν υποθέσουμε ότι και αυτοί, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες, έχουν κάποια παιδιά, που επειδή “κουρέψατε” τις αποταμιεύσεις των γονιών τους σήμερα στερούνται ακόμη και τα απολύτως απαραίτητα; Λέω, μήπως;

Μήπως επειδή αναμεσά τους υπάρχουν και πολλοί ξενιτεμένοι που “έφαγαν” την ξενιτιά με το κουτάλι για να τους “φάνε”, τα ομόλογα, τους κόπους μιας ζωής; Μήπως γι αυτό;

Τώρα βέβαια καταλαβαίνω και τη δική σας θέση, υπουργέ μου. Βλέπετε τότε  που το Κράτος “κούρευε” μαχόσασταν στην “πρώτη γραμμή”  από το υπουργείο Οικονομικών… Τι να κάνατε; Να ψάχνατε να βρείτε τους πλούσιους για τους φορολογήσετε; Κι αν τους βρίσκατε, θα καθόντουσαν σάματις να τους τα πάρετε; Μα, αν ήταν να πληρώνουν φόρους και έκτακτες εισφορές, θα είχαν γίνει πλούσιοι;

Να αναζητούσατε τους φοροφυγάδες για να τους τα πάρετε; Αλλά και πού να τους βρίσκατε; Σάματις σας έχουν αφήσει διευθύνσεις, τηλέφωνα και ονόματα; Αν τους ξέρατε θα φοροδιάφευγαν;

Είχατε και την Τρόικα στο κεφάλι σας, ε, είπατε και σεις (η Κυβέρνηση συλλογικά εννοώ), “κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι”. Ε, τα “πέντε” τα είχανε οι ομολογιούχοι. Όχι βέβαια στο “χέρι” αλλά σε τίτλους.  Τα υπόλοιπα (σε μισθούς, συντάξεις) όλοι εμείς…

Σήμερα υπόσχεσθε ότι θα τους αποκαταστήσετε.  Μπράβο σας!  Αλλά σας διαφεύγει κάτι κι ας κάνετε συνεχώς, δηλώσεις “την τελευταία σήμερα, την προτελευταία προχθές”, όπως παραπονιέσθε.  Ούτε προχθές ούτε και χθες είπατε, υπουργέ μου, πότε ακριβώς , θα τους αποζημιώσετε! Ε, όσο να πεις, έχει και το πότε τη σημασία του…

Διότι από “θα” κι αν έχουμε χορτάσει σε τούτο τόν τόπο!  Γενιές και γενιές έχουν ενηλικιωθεί και γεράσει, περιμένοντας το “θα” να γίνει “να”. Και να πεις ότι η απόσταση από το “θήτα” στο “νι” είναι μεγάλη! Τέσσερα γράμματα όλα κι όλα τα χωρίζουν…

Γι αυτό σας λέω υπουργέ μου, ό,τι είναι να γίνει κάντε το γρήγορα!  Άλλωστε όπως λέει και η παροιμία “το γοργόν και χάρη έχει”… Ήδη “αυτή η κολώνια βαστάει χρόνια…”  Πατσουλί θα γίνει στο τέλος!..

Εν τέλη, ο Γιωργάκης αφού μας βούλιαξε, έχασε μεν την κυβέρνηση, κάνει, όμως, διαλέξεις σε ξένα πανεπιστήμια και τα ‘κονομάει, υποθέτω…

Ελόγου σου υπουργέ μου τα ‘φτιαξες με τον Αντώνη, και καλά έκανες, και τώρα μας σώνεις…

Ο Αλέξης άρχισε ήδη προπονήσεις σε ξένα πανεπιστήμια προετοιμαζόμενος κι αυτός για το δικό του μέλλον… Μην πεινάσει κι όλας!

Οι μικρο-αποταμιευτές  τι να κάνουν, πέραν από ατελέσφορη “υπομονή”, για να επιβιώσουν;

Καμιά ιδέα;