Επίκαιρη αναφορά

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η επανεκτύπωση και η διανομή από το Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη και την εφημερίδα “Τα Νέα” του βιβλίου του Μπάμπη Μαρκέτου “Οι Ελληνοαμερικανοί”, φέρνουν στο προσκήνιο τους αγώνες, τα επιτεύγματα και την δυναμική της ελληνικής ομογένειας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και, κατ’ επέκταση, του εκτός συνόρων ελληνισμού.

Αναδεικνύει, όμως, και μία σειρά άλλων, επίσης σημαντικών παραμέτρων της παρουσίας των Ελλήνων Ομογενών στην Νέα Χώρα, πάντα επίκαιρων και διδακτικών καθώς αφορούν στο μέγα (και σήμερα) θέμα της μετανάστευσης, στο σπουδαίο ζήτημα της συνεκτικότητας του απανταχού ελληνισμού και την διαχρονικότητα του ελληνικού πνεύματος.

Ο Μπάμπης Μαρκέτος, εκδότης-διευθυντής (1947-1977) της εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ της Νέας Υόρκης, σημαντική προσωπικότητα της ομογένειας στις ΗΠΑ, συνέλλεξε στοιχεία, κατέγραψε μαρτυρίες και εξέθεσε προσωπικές του εμπειρίες, συμβάλλοντας και με τον τρόπο αυτόν στην καταγραφή της ιστορίας των Ελλήνων της Αμερικής, για την οποία η βιβλιογραφία δεν είναι, δυστυχώς, ιδιαίτερα πλούσια.

Πενιχρή έως ανύπαρκτη είναι και η προσπάθεια του ελληνικού Κράτους να απογράψει τον ελληνισμό του εξωτερικού (και όχι της “διασποράς”, όπως ανιστόρητα επιμένουν ορισμένοι να τον αποκαλούν).

Είναι και επίκαιρη η προσφορά των “Νέων” καθώς τιμάται τις μέρες αυτές η επέτειος του Πολυτεχνείου, που γυρίζει τη σκέψη στα χρόνια της ανελεύθερης επταετίας  (1967-1974) της τελευταίας “ανωμαλίας” από τις πολλές που είχε, στο παρελθόν βιώσει η χώρα μας.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρουσιάζεται η πραγματική στάση των ελληνοαμερικανών απέναντι στη δικτατορία, ανατρέποντας μύθους και εικασίες που μέχρι και πρόσφατα “εμπλουτίζουν” την πολιτική μας ζωή προσδίδοντας στο είδωλο διαστάσεις δυσανάλογες ή παραμορφωτικές του αυθεντικού πρωτοτύπου.

Ωστόσο, η ιστορία των Ελλήνων της Αμερικής, είναι η ιστορία των Ελλήνων της Αυστραλίας, της Γερμανίας, του Καναδά και όλων των άλλων Κρατών στα οποία χιλιάδες συμπατριώτες μας “ακούμπησαν” τα όνειρά τους, δημιούργησαν οικογένειες και περιουσίες, έζησαν και ζουν στο μέλλον τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους.

Συνηθίζεται να λέμε και να γράφουμε για τους απόδημους Έλληνες ότι “βρήκαν φιλόξενο έδαφος” εκεί όπου η αναζήτηση καλύτερης τύχης τους πήγε.  Σε “φιλόξενο” τον μετέτρεψαν με τα χρόνια οι ίδιοι, με την εργατικότητά τους, τη φιλονομία τους και την προοδευτικότητά τους. Είναι εφιαλτικές οι εικόνες με τις οποίες  στο βιβλίο του Μπ. Μαρκέτου περιγράφονται οι κακουχίες και η σκληρότητα που οι πρώτοι μετανάστες αντιμετώπισαν και στην Αμερική. Και όχι μόνον οι πρώτοι, αλλά και οι κατοπινοί μέχρι και την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1940).

Στο βιβλίο του Μπ. Μαρκέτου αποθεώνεται και ο ρόλος της Ελληνίδας Συζύγου, Μητέρας και Γιαγιάς,  δίχως την οποία κανένα από τα θαυμαστά σήμερα επιτεύγματα των ξενιτεμένων μας δεν θα μπορούσαν να έχουν συντελεστεί.

Εν κατακλείδι, η σειρά των “Νέων” “Έλληνες της Διασποράς” ολοκληρούμενη μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μιάς αναγκαίας προσπάθειας από πλευράς ελληνικού Κράτους για την καταγραφή του Απόδημου Ελληνισμού.