ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Εμπορικό είναι, Επιμελητήριο είναι;

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Μία απλή μεταφορά έδρας της εταιρίας του ήθελε να κάνει από την Αθήνα στον Πειραιά. Πήγε, Μάιο μήνα, στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθήνας. Με το νέο βελτιωμένο σύστημα, το ΓΕΜΗ, όλα έχουν απλουστευθεί και συντομευθεί. Στα χαρτιά. Γιατί η πραγματικότητα στην Ελλάδα βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση με τους σχεδιασμούς…

Υπέβαλε όλα τα δικαιολογητικά. Πλήρωσε το παράβολο 141 ευρω και κάτι ψιλά για να δημοσιευθεί στο ΦΕΚ, όπου σημαίνει “Φύλλο Εφημερίδας Κυβερνήσεως”, ξόφλησε και τη συνδρομή (75 ευρώ το α΄εξάμηνο!) και έφυγε βέβαιος ότι όλα ρυθμίστηκαν. Στην Ελλάδα, όμως, η βεβαιότητα είναι πάντα σχετική… Όπως και η προσωρινότητα. Εσχάτως και η μονιμότητα!

Νοέμβρη μήνα του ίδιου έτους, 2013.  Ο ίδιος επιχειρηματίας ήθελε τώρα να λύσει την ίδια εταιρία, μιά μονοπρόσωπη ΕΠΕ. Πήγε, τη φορά αυτή, στο αντίστοιχο Επιμελητήριο του Πειραιά. Εκεί έκπληκτος έμαθε ότι επτά μήνες από όταν είχε ζητήσει τη μεταφορά της έδρας από το Επιμελητήριο της Αθήνας, ο “φυσικός φάκελος” δεν είχε φθάσει ακόμη!

-Με το γαϊδούρι τον στέλνουν; ρωτάει την υπάλληλο, μιά συμπαθητική κοπέλα η οποία σε τίποτε δεν έφταιγε.  -Τι να σας κάνω, του λέει. Πήγαιντε στην Αθήνα και ζητείστε να σας δώσουν στο χέρι το φάκελο να μας τον φέρετε…

Η λύση ακούστηκε ικανοποιητική. Μιά και δυό πάει πάλι ο έρημος στην Αθήνα. Εξηγεί τα καθέκαστα: Βρε παιδιά, και με χελώνα να τον είχατε στείλει το φάκελλο, επτά μήνες θα είχε φθάσει στην Καπερναούμ, όχι στον Πειραιά!

Συνωφρυώθηκε η κοπελιά. Σας παρακαλώ, έκανε να πει. Νά τα μας… σκέφτεται ο ατυχής. Θα μας την πει κιόλας! Κάνει, όμως, υπομονή. Να τελειώνει θέλει, όχι να μπλέξει περισσότερο!

Κάθησε η κοπελιά μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Έβαλε τον αριθμό πρωτοκόλλου και ω του θαύματος! Ο φάκελος ενεφανίσθη. «Τον είχαμε αρχειοθετήσει λάθος, αντί για μεταφορά έδρας στις υποθέσεις που έχουν μεταβολή στη λειτουργία τους… είπε. Είναι στην ντουλάπα!  -Ε, και λοιπόν; ρώτησε ο επιχειρηματίας. Γιατί να τον αρχειοθετήσετε λάθος;

-Συμβαίνουν αυτά κύριε, τον αποστόμωσε η νεαρά. Δε λέτε πάλι καλά που τον βρήκαμε στην ντουλάπα; Α, ναι, είναι κι αυτό. θα μπορούσαν να τον είχα πετάξει στα σκουπίδια!!!

– Δεν έχει δημοσιευθεί ούτε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, του είπε με ένα τόνο σαν να τον μάλωνε κι από πάνω!

Ξεκίνησε από την αρχή η όλη διαδικασία.  Τελειώσαμε; Ρώτησε. Όχι, πήρε την απάντηση. Θα μας φέρετε τη Δευτέρα το …

Επέστρεψε τη Δευτέρα με ό,τι του είχε ζητήσει. Του έβγαλε τα σχετικά χαρτιά. -Πηγαίνετε τώρα στον Πειραιά. Εμείς στέλνουμε το φάκελλο με “κούριερ”. Θα είναι εκεί αύριο!

Θες να ευχαριστήσεις, αλλά διάβολε, επτά ολόκληρους μήνες σε ταλαιπώρησαν, πώς να ξεστομίσεις το ευχαριστώ;

Φεύγεις. Την άλλη μέρα πας χαρούμενος στο Επιμελητήριο του Πειραιά. ‘Ηλθε ο φάκελος; ρωτάς. -Ποιός φάκελος; Σου απαντούν. Τους εξηγείς. Πετάγετε ο προϊστάμενος από το εσωτερικό γραφείο:  Σας είπαν τον στείλανε; Ναι, απαντάς, Με κούριερ, χθες…

-Α, καλά, σου ανταπαντά. Θα φθάσει εδώ σε δυό χρόνια! Άκουσε με που σου λέω…

Τρελαίνεσαι. Άρχίζεις να τα παίρνεις στο κρανίο.  Μα…

Σε διακόπτει: -Πήγαινε και πες τους να σου τον δώσουν στο χέρι… -Αλλά μου είπανε που να τους κοπεί το δικό τους, φάκελο στο χέρι δεν δίνουν!

Με τα πολλά, δέχεται ο προϊστάμενος να υποβάλεις όλα τα χαρτιά για τη λύση και να τα επεξεργασθούν μέχρι να φθάσει ο φάκελος από την Αθήνα…

Του εξηγείς το λόγο για τον οποίο βιάζεσαι… Δύσκολο να σε πιστέψει. Μπα, μάλλον θές να τελειώνεις, σου λέει βέβαιος ότι σε έπιασε στα πράσσα…

Ξανά μανά πληρώνεις παράβολα, πληρώνεις εγγραφή για να διαγαφείς (!)  πληρώνεις και μέρος του β΄εξαμήνου… Τελειώσαμε; ρωτάς. Όχι σου απαντούν. Θα έρθετε σε μια βδομάδα να πάρετε την οριστική διαγραφή…

-Θα σας φέρω και ένα κουτί σοκολατάκια, τους λες μπας και τους καλοπιάσεις…

Δεν δίνουν σημασία. Μάλλον θα βρίσκονται σε περίοδο δίαιτας.

Εσύ, πάλι, μάλλον βρίσκεσαι σε λάθος τόπο την λάθος ώρα!  Στην Ελλάδα κάνεις διακοπές, κάνεις τουρισμό, κανεις  εφέ, επιχειρήσεις, όμως, δεν κάνεις!