Η εκλογή Κωνσταντινίδη και η Ομογένεια

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Πανηγυρίζει η Ομογένεια της Νέας Υόρκης την εκλογή, για πρώτη φορά, Ελληνοαμερικανού δημοτικού συμβούλου στην Αστόρια.  Και πράττει λαμπρά.

Όχι μόνον διότι ο εκλεγής Κώστας Κωνσταντινίδης είναι κατά κοινή ομολογία καλός νέος και καλός πατριώτης. Αλλά και γιατί  το κατόρθωμα να «σπάσει» την παράδοση δεκαετιών που είχε η ιταλική οικογένεια Βαλόνε στην συγκεκριμένη θέση, είναι επίσης σημαντικό.

Δυστυχώς, μόλις πρόσφατα η ομογένεια της Νέας Υόρκης δεν κατάφερε να εξασφαλίσει το χρίσμα του υποψηφίου Δημάρχου της πόλης, για τον Γιάννη Κατσιματίδη,  με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Παλαιότερα (1988) είχε αποτύχει να βοηθήσει στην εκλογή του Κυβερνήτη της Μασσαχουσέτης, Μάικ Δουκάκη,  ως Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Νικήθηκε από τον Τζορτζ Μπους, πατέρα.

Τον άθλο, είχε όλα τα φόντα να επιτύχει λίγα χρόνια αργότερα ένας άλλος επίσης σπουδαίος ομογενής πολιτικός,  ο Πωλ Τσόγκας,   πρώην γερουσιαστής και διεκδικητής του χρίσματος των Δημοκρατικών το 1992 για την προεδρία των ΗΠΑ. Δυστυχώς, η μοίρα δεν του το επέτρεψε. Χτυπημένος από τον καρκίνο υποχρεώθηκε να αποσυρθεί από την κούρσα για να πεθάνει τελικά τον Ιανουάριο του 1997.

Βέβαια η ομογένεια των ΗΠΑ διαθέτει και άλλους πολύ αξιόλογους πολιτικούς, με ιδιαίτερα σημαντική παρουσία και δράση στα Σώματα τοπικών Κοινοβουλίων σε πολλές Πολιτείες της Αμερικής, αλλά και στην Ομοσπονδιακή Βουλή και Γερουσία. Θα αποφύγουμε την ονοματολογία διότι μπορεί να ξεχάσουμε ή να μην γνωρίζουμε  κάποιον και να αδικήσουμε την προσφορά του.

Μαζί με τον Γερουσιαστή της Πολιτείας Νέας Υόρκης, Μάικλ Γιάνναρη και την πρόεδρο της Συνέλευσης Αραβέλλα Σιμώτα, δημιουργούν  μια μοναδική ομάδα καθώς για πρώτη φορά και οι τρεις ηγέτες της Αστόρια μοιράζονται ελληνοαμερικανική κληρονομιά.

Το έχουμε ξαναγράψει και θα συνεχίζουμε να το λέμε σε κάθε ευκαιρία. Εάν οι ομογενείς των Ηνωμένων πολιτειών είχαν όλοι εγγραφεί στους τοπικούς εκλογικούς καταλόγους και εάν όλοι ασκούσαν μαζικά και συστηματικά το εκλογικό τους δικαίωμα, αξιώματα σαν αυτό του δημοτικού συμβούλου θα το είχαμε «ψωμοτύρι».

Δυστυχώς, φαίνεται ότι ακόμη δεν έχει καταστεί συνείδηση σε όλους τους ομογενείς μας ότι πρέπει να σπεύσουν να εγγραφούν στους τοπικούς εκλογικούς καταλόγους και να ασκούν μαζικά το εκλογικό τους δικαίωμα.

Καλό είναι να αξιώνουν από την ελληνική πατρίδα την επιστολική ψήφο για να συμμετάσχουν στις εθνικές εκλογές, καλύτερο είναι, όμως, να σκούν, παράληλα, το εκλογικό τους δικαίωμα και στο τόπο όπου ζούν, εργάζονται και προοδεύουν.

Ο Συνδυασμός αυτός δεν ολοκληρώνει, άλλωστε, την ομογενειακή υπόσταση στο εξωτερικό;

Διότι σε τι θα οφελεί την ομογένεια εάν εκλέγει έναν ή περισσότερους βουλευτές στην ελληνική Βουλή και στον τόπο όπου έχει τα ζωτικά της συμφέροντα αφήνει αλλοεθνείς να αποφασίζουν και να ρυθμίζουν τα καθέκαστα, που άμεσα την αφορούν;