Εργαζόμενοι της ΕΡΤ, ο Σωκράτης και ο ΣΥΡΙΖΑ
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Ποτέ δεν αποτελεί ευχάριστη είδηση η επέμβαση των ΜΑΤ εναντίον εργαζομένων. Αλλά, από την άλλη πλευρά, και ποτέ δεν πρέπει να είναι ανεκτή η καταστρατήγηση των νόμων είτε από εργαζόμενους είτε από όποιους συνδικαλιστικούς φορείς ή μεμονωμένους πολίτες. Αυτά, φυσικά, σε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία…
Δυστυχώς, στην Ελλάδα του 2013, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης δεν έχουν απομείνει, φαίνεται, πολλές σταθερές.
Από τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, η Κυβέρνηση, περνώντας η ίδια “δια πυρός και σιδήρου”, αφού έχασε τον έναν της εταίρο, πέτυχε να θέσει τέλος σε ένα συγκεκριμένο καθεστώς στην δημόσια ραδιοτηλεόραση και να κάνει κάποια βήματα προς την κατεύθυνση της εξυγίανσης του χώρου, υποσχόμενη παράλληλη αναβάθμιση του προσφερόμενου τηλεοπτικού έργου.
Μένει να κριθεί δια του αποτελέσματος.
Όσο και εάν η απώλεια εργασίας χιλιάδων ανθρώπων “πονάει” και ανάλογο προηγούμενο υπήρχε και πολλοί από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ είχαν την ευκαιρία να διασώσουν, εάν το επιθυμούσαν, τις θέσεις εργασίας τους στο νέο υπό δημιουργία κρατικό φορέα.
Το προηγούμενο, αφορούσε την τύχη περίπου 900 εργαζομένων οι οποίοι τον Απρίλιο του 2010 υποχρεώθηκαν να χάσουν τις δουλειές τους στην ΕΡΤ καθώς απομακρύνθηκαν ως συμβασιούχοι των οποίων οι συμβάσεις δεν ανανεώθηκαν…
Τότε, όμως, οι “μόνιμοι” υπάλληλοι της ΕΡΤ δεν είχαν συγκινηθεί… Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε άλλο κόμμα. Ούτε οι “αγανακτισμένοι”. Ούτε άλλοι πολίτες…
Κοντά χίλιες οικογένειες, από τη μία στιγμή στην άλλη βρέθηκαν τότε “επί ξύλου κρεμάμενες”. Καταλήψεις, ωστόσο, δεν έγιναν. Μόνον κροκοδείλια δάκρυα άφθονα χύθηκαν “στην ποδιά της οδού Ακαδημίας”…
Παρά ταύτα, ουδείς σήμερα επιχαίρει.
Οσο, όμως, οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο να αγωνίζονται με θεμιτά μέσα να διατηρήσουν τις δουλειές τους, άλλο τόσο έχουν άδικο να προχωρούν καταπατώντας τους νόμους στην κατάληψη δημόσιας περιουσίας και να χρησιμοποιούν τα μέσα που τους εμπιστεύτηκε η δημόσια διοίκηση για την ενημέρωση του λαού, για την προβολή των όποιων αιτημάτων τους.
Είναι λυπηρό που η αξιωματική αντιπολίτευση έσπευσε να οικειοποιηθεί τον αγώνα των εργαζομένων προς ίδιον πολιτικό όφελος. Είναι νοσηρό να υπερασπίζεται πρακτικές και μεθόδους που αντιστρατεύονται τους νόμους.
Οπως είναι και υποκριτικό να θεωρείς ότι αυτοί που αυθαιρέτησαν μπορούν να δίνουν και μαθήματα δημοσιογραφίας, δημοκρατικότητας και πλουραλισμού!
Οι ώρες είναι κρίσιμες. Όχι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση μομφής, αλλά γιατί ανέλαβε το βάρος να νομιμοποιήσει την κραυγαλέα παρανομία μιας ομάδας εργαζομένων οι οποίοι θέλησαν επί πέντε μήνες να αποδείξουν ότι είναι ισχυρότεροι των νόμων, ότι είναι “πιο ίσοι” ανάμεσα σε ίσους εργαζόμενους και ότι στο τέλος η αυθαιρεσία επικρατεί σε τούτο τον τόπο.
Μπορεί κανείς να μεμφθεί για πολλά την παρούσα Κυβέρνηση. Και για ορισμένα από αυτά που έπραξε, αλλά, κυρίως, για όσα εν όψει του λεγόμενου πολιτικού κόστους απέφυγε μέχρι σήμερα να πράξει.
Κυρίως όμως, για το ότι άφησε επί πέντε μήνες, περίπου, να συνεχίζεται η ανωμαλία στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Η κατάσταση αυτή, της καταστρατήγησης των νόμων, έπρεπε να τερματισθεί.
Σχόλια Facebook