Τα ελληνικά σαν μια δεύτερη ξένη γλώσσα;

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το έλλειμμα ηγεσίας που από μακρού παρατηρείται στην ομογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, με τις όποιες παρενέργειες επισύρει, διαπίστωσε, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες της Panhellenic post και ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά την τελευταία επίσκεψή του στις ΗΠΑ. Ο κ. Σαμαράς, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στην Νέα Υόρκη, αλλά και της συνάντησης που είχε με τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο κ. Μπάιντεν, στην Ουάσιγκτον, είχε την ευκαιρία, για πρώτη φορά, να έλθει σε επαφή με τόσους πολλούς επώνυμους Ομογενείς και να συζητήσει μαζί τους.

“Εκείνο που έγινε περισσότερο αισθητό στον Πρωθυπουργό, στις επαφές που είχε είναι πως λείπει ο ηγετικός παράγοντας, που θα μπορούσε να συντονίσει, να εμπνεύσει  και να κατευθύνει την ομογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής  και όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με την γενέτειρα, αλλά και σε τοπικό επίπεδο στην αντιμετώπιση των διαφόρων εργασιακών κλπ. προβλημάτων που την απασχολούν”.  Αυτό έλεγε στην ΡΗΡ έγκυρη κυβερνητική πηγή.

Χαρακτηριστικές του προβλήματος,  είναι οι αποσπασματικές -και ως εκ τούτου- αναποτελεσματικές κινήσεις που εδώ και κει εκδηλώνονται για τη δημιουργία “ταμείων” είτε για την ενίσχυση της γενέτειρας, είτε για την προώθηση της ελληνόγλωσσης Παιδείας στις ΗΠΑ κλπ.

Στην ειδική ημερίδα που οργανώθηκε από την Ομοσπονδία Ελλήνων Εκπαιδευτικών σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς συλλόγους και την Ομοσπονδία Νέας Υόρκης, το απόγευμα της Κυριακής 27 Οκτωβρίου 2013, στο Σταθάκειο Κέντρο στην Αστόρια, φάνηκε καθαρά η έλλειψη συντονισμού και κατευθυντήριας γραμμής. Βέβαια και εισηγήσεις έγιναν και προτάσεις κατατέθηκαν -κάποιες από αυτές αξιόλογες-  για το μέλλον της Ελληνικής Παιδείας.  Η ολομέλεια ενέκρινε κατ’ αρχήν την πρόταση για τη δημιουργία ενιαίου Ταμείου για την Ελληνική Παιδεία και εξουσιοδότησε την ηγεσία της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών να μελετήσει το θέμα.  Απουσίασε, όμως, και από την εν λόγω ημερίδα,  η “συγκροτημένη στρατηγική” για το μεγάλο αυτό ζήτημα. Αντίθετα, ακούστηκαν μεμψιμοιρίες για το ρόλο και το έργο της Αρχιεπισκοπής, ζητήθηκε να επιμορφώνονται οι εκπαιδευτικοί σε ομογενειακά ιδρύματα και προτάθηκε να συγκεντρωθούν χρήματα.

Ωστόσο:

1. Δεν μπορεί ο ομογενής δάσκαλος, όσο καλά καταρτισμένος και εάν είναι, και όσο καλά αμοιβόμενος και εάν καταστεί, να “αποπνεύσει” την πατριωτική αύρα του Έλληνα δασκάλου. Χρειάζεται η ομογένεια τους δασκάλους από την Ελλάδα, που έχουν ελληνική Παιδεία,  που θα μεταφέρουν στα παιδιά της εκτός από γραμματικές γνώσεις, εικόνες της ελληνικής πραγματικότητας,του πολιτισμού και της κουλτούρας, που θα τους εισάγουν την επιθυμία, θα τονίσουν το συναίσθημα και τους τονώσουν την αξία των δεσμών με την πατρίδα των γονέων τους. Δασκάλους που θα αποτελέσουν τον “ζωντανό” σύνδεσμο με αυτά που θα διδάσκονται οι μαθητές. Κι αυτά μόνον ο αποσπασμένος από την Ελλάδα δάσκαλος μπορεί να προσφέρει. Βέβαια και ο ομογενής εκπαιδευτικός θα συνδράμει από την πλευρά του.

2. Τα ελληνικά βιβλία τυπώνονται στην Ελλάδα. Όχι στην Αμερική ή όπου αλλού. Και τα βιβλία αυτά, τα κατάλληλα, τα προωθεί το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας. Επομένως, όσα χρήματα και εάν συγκεντρώσει το “ταμείο”, βιβλία κατάλληλα για την διδαχή των ελληνικών γραμμάτων δεν μπορούν να εκδοθούν στην Αμερική ή αλλού.

3. Τα προβλήματα της Ελληνομάθειας πρέπει να λυθούν σε όλο τον κόσμο από την Ελληνική Πολιτεία. Με βάση την Ελλάδα και όχι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Διαφορετικά, ακόμη και εάν μάθουν ελληνικά οι ομογενείς μαθητές, δεν θα είναι ελληνόψυχοι. Αλλά σ΄αυτήν την περίπτωση δεν θα διατηρηθεί ο Ελληνισμός. Απλώς κάποια παιδιά θα μιλάνε και ελληνικά σαν μια δεύτερη ξένη γλώσσα. Αυτό θέλουμε;

Θα είναι αστείο να καταλήξουμε κάποτε στο να έχουμε, ελληνικά Αμερικής, Αυστραλίας, Γερμανίας και κάθε άλλης χώρας που θα μπορούσε να συγκεντρώσει χρήματα, να εκπονήσει δικά της συγγράμματα και προγράμματα, να διδάξει με δικούς της δασκάλους που, εκτός των άλλων, η προφορά τους θα είναι και “ξενική”.

Ούτε η Αρχιεπισκοπή Αμερικής και κάθε άλλης χώρας μπορεί από μόνη της να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο. Ας είναι, επομένως, το επόμενο μεγάλο στρατηγικό βήμα ένα Πανομογενειακό Συνέδριο στην Αθήνα με την συμμετοχή ειδικών από την ομογένεια παντού, Ελλήνων δασκάλων και του Υπουργείου Παιδείας, με την  συντονιστική και κατευθυντική παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού. Να χαραχθεί εκεί μία εθνική μακροπρόθεσμη στρατηγική για την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα ελληνόπουλα του εξωτερικού.

Τότε θα έχουμε σωστό και αποδοτικό αποτέλεσμα.

Η οικονομική κρίση, ας γίνει το εφαλτήριο, μαζί με τη Γλώσσα, να ανυψωθούν ο Ελληνισμός, η Ελλάδα και η Ομογένεια.