Στην Κοιλάδα του Αχελώου στέκεις περίεργος, κοιτάζεις, θαμπώνεσαι και περνάς…

Της Μαριάννας Αποστόλου, καθηγήτριας Γαλλικών

Για την ΡΗΡ

Όταν κοιτάζεις το ποτάμι συλλογιέσαι πως χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια το νερό αυτό πέφτει με αδιάκοπο παφλασμό, σκεπασμένο με τα διάφανα, απείραχτα λουλούδια του κάτασπρου αφρού του, χωρίς να βασανίζεται, χωρίς να κουράζεται. Απέναντί του δεν είσαι τίποτε περισσότερο από ένα μικρό, πολύ μικρό ανθρωπάκι. Στέκεις περίεργος, κοιτάζεις, θαμπώνεσαι και περνάς. “Ελληνικοί Ορίζοντες”, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, (1993).

Ένα τόσο μικρό ανθρωπάκι ένοιωσα, όταν από ψηλά κοίταξα, θαμπωμένη την ομορφιά του τοπίου, τα καταγάλανα νερά του Αχελώου στην «κοιλάδα του Αχελώου» λίγο πριν τα Βραγκιανά, το Καταφύλλι και το Αργύρι. Στην περιοχή της Αργιθέας διαβαίνοντας μέσα από στριφογυριστούς κακοτράχαλους δρόμους ανακαλύπτεις πλούσια βλάστηση, απέραντα αλπικά λιβάδια, άφθονα νερά, διάσπαρτα ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία, περίτεχνα πέτρινα γεφύρια, πετρόχτιστα σπίτια, βρυσούλες πετροκάγκελες και μπορείς να γλεντήσεις σε αμέτρητα παραδοσιακά πανηγύρια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και όχι μόνο. Αλλά και άλλες εποχές όπως κατά το Φθινόπωρο στις 26 Οκτώβρη του Αγίου Δημητρίου στο Καταφύλλι ακούγονται βιολιά και κλαρίνα. Όμως με ποιον και γιατί βρέθηκα στην κοιλάδα του Αχελώου…ας ξετυλίξουμε το νήμα από την αρχή.

5 Οκτώβρη 2013, ημέρα Σάββατο, ανεβήκαμε στην Αργιθέα για να εγκαινιάσουμε την τρίτη πέτρινη βρύση του Συλλόγου Αργιθεατών Ν. Τρικάλων στη θέση «Καρφί» στο δρόμο προς τα Βραγκιανά. Η ημέρα παρά την πυκνή ομίχλη και την πρωινή φθινοπωρινή βροχή εξελίχθηκε υπέροχη, ηλιόλουστη και μας χάρισε χρώματα κι αρώματα. Πολλά αρώματα αυτά που η φύση απλόχερα χαρίζει όπως του βρεγμένου χώματος, που μετά την ανελέητη κάψα του Καλοκαιριού μυρίζει τόσο υπέροχα, μυρωδιές του βασιλικού, της ρίγανης που κανένα χέρι δεν έκοψε, της αρμπαρόριζας, του άγριου δυόσμου, του θυμαριού, της λεβάντας, της μέντας, του μάραθου, του μελισσόχορτου, της μαντζουράνας κ.ά. και χρώματα όλων των αποχρώσεων καθώς τα φυλλοβόλα δέντρα αυτή την εποχή είναι στολισμένα με φύλλα που μοιάζουν με λουλούδια σε αποχρώσεις από πολύ ανοιχτές μέχρι πολύ σκούρες του κόκκινου, λαδί, κίτρινου και καφετί. Στις μεγάλες πόλεις αυτές οι μυρωδιές και τα φθινοπωρινά χρώματα έχουν ξεχαστεί καθώς ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από τη φύση.

Η κοιλάδα του Αχελώου βρίσκεται στα σύνορα της Θεσσαλίας με την Ήπειρο αποτελεί πραγματικά μια από τις ωραιότερες περιοχές της Ελλάδας, με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης. Τa βίντεο που ακολουθούν για την περιοχή αυτή a) http://www.youtube.com/watch?v=vg2d9_FKmTY  και β) http://www.youtube.com/watch?v=qQ9R7DdOnI4 θα σας βοηθήσουν να την γνωρίσετε καλύτερα…αλλά κανένας τόπος δεν μαθαίνεται μέσα από βίντεο, εγκυκλοπαίδειες και χάρτες, χρειάζονται ανάσες, μυρωδιές, ήχοι, χρώματα… Το περιβάλλον (μνημεία, γεφύρια, έντομα, πουλιά, ζώα, ψάρια, ποτάμια, λίμνες) ζωγραφίζεται μέσα στις καρδιές μας. Και οι πίνακες αυτοί είναι ανεξίτηλοι στο χρόνο.

Πρόκειται για την Αργιθέα μια περιοχή που προσφέρεται για εναλλακτικές ή ήπιες μορφές τουρισμού και τρόπους αναψυχής που συνδυάζουν τον τουρισμό υψηλής αισθητικής με την υπέροχη  φύση όπως μας δείχνει το βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=vGYzLmuUs2U .

Νωρίς – νωρίς στις 8:30 π.μ. το ραντεβού μας στα γραφεία του Συλλόγου Αργιθεατών Ν. Τρικάλων. Παρόντες όλοι: η πρόεδρος του Συλλόγου κα Έλλη Τσιρογιάννη, τα μέλη του Δ.Σ., Καλομπάτσος Νίκος, Χάτου Νίτσα, Κωτή Παναγιώτα, Κίσσα Σταυρούλα και φυσικά ο πατέρας Νιώρας Χαράλαμπος που με τη δωρεά του χτίστηκε η πέτρινη βρύση που εγκαινιάσαμε. Όλοι έτοιμοι για την ανάβαση στην Αργιθέα και συγκεκριμένα στη θέση «Καρφί» όπου μας περίμενε η βρύση και θα περιμένει εκεί ες αεί να ξεδιψάσει τον ταξιδιώτη τον κυνηγό, τον τουρίστα, κάθε «Αργιθεάτη» που δηλώνει αφέντης αλλά συνάμα υπηρέτης, άνθρωπος και αυτός των αντιθέσεων όπως το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει και συμπορεύεται.

Η περιοχή της Αργιθέας με τις εναλλαγές παρέχει ένα απολαυστικό θέαμα και τούτο βοηθά ώστε η ανάβαση να γίνει ευκολότερα. Σκαρφαλώσαμε τον δρόμο για τον τύμπανο σαν αγριοκάτσικα, αφήσαμε πίσω μας το Μουζάκι, που θεωρείται η «πύλη» της Αργιθέας, μετά τη  διασταύρωση, στα 3 χιλιόμετρα περίπου, ακολουθήσαμε τον δεξιό δρόμο. Είδαμε στα δεξιά μας τη Δρακότρυπα, ένα όμορφο χωριό όπου πολλοί από τους πετράδες που έμειναν εκεί ήρθαν από τα χωριά της Ηπείρου και γνωρίζουν ακόμα και σήμερα τη μαστορική διάλεκτο, μια διάλεκτο των μαστόρων με πολλούς ιδιωματισμούς. Κατά την τουρκοκρατία λειτουργούσε στη Δρακότρυπα βιοτεχνία κατασκευής σπαθιών. Στο χωριό υπάρχει Λαογραφική Συλλογή του Δήμου Μουζακίου με σπάνια εκθέματα του 18ου – 19ου αι., η οποία λειτουργεί όλο τον χρόνο.

Λίγο παραπάνω η Οξιά, ένα πανέμορφο χωριό με θέα στην κοιλάδα του Πάμισου. Όσο ανεβαίναμε ήταν οι πλαγιές των βουνών γίνονταν βραχώδεις και γυμνές. Στην Οξιά βρίσκεται η μονή Σιάμου, ένα από τα σημαντικά μνημεία της ευρύτερης περιοχής Μουζακίου. Συνεχίσαμε την ανάβαση, φτάσαμε στο διάσελο Αέρας, σε υψόμετρο 1.500 μ., όπου κατά το χειμώνα ο πάγος και το χιόνι εμποδίζουν το πέρασμα ανάμεσα στις κορυφές Τύμπανο και Καράβα. Πολλοί Αργιθεάτες έχασαν τη ζωή τους εδώ καθώς ο χιονιάς είναι ανελέητος και ο δρόμος δύσβατος με πολλές στροφές. Για να τους θυμούνται οι συμπατριώτες τους έστησαν μνημείο υπέρ των πεσόντων. Στη συνέχεια περάσαμε ανάμεσα από οργιώδη βλάστηση και με θέα τις επιβλητικές πλαγιές των βουνών νομίσαμε ότι φθάσαμε κοντά στο θεό και η ψυχή μας γαλήνεψε παρά την αγριάδα του τοπίου.

Συνεχίσαμε ευθεία στον κεντρικό δρόμο. Το τοπίο άλλαζε όψη και ο δρόμος περνούσε τώρα ανάμεσα από ελατοσκέπαστες πλαγιές.  Αφού διανύσαμε μερικά χιλιόμετρα φτάσαμε στη συμβολή των παραπόταμων του Αχελώου Αργιθεάτη και του Πλατανιά, όπου βρίσκεται το χωριό Αργιθέα, παλιά ονομασία  Κνίσοβο, ένα πανέμορφο καταπράσινο χωριό με άφθονα νερά και οργιώδη βλάστηση. Το Κνίσοβο ήταν πρωτεύουσα της αρχαίας Αθαμανίας. Στην είσοδο του χωριού σταματήσαμε και ήπιαμε νερό στην πέτρινη βρύση δωρεά και αυτή του Συλλόγου Αργιθεατών Ν. Τρικάλων. Πολύ κοντά από κει συναντήσαμε το εκκλησάκι του Αγ. Μηνά, τη διασταύρωση για Μεσοβούνι και Θερινό. Πίσω από το εκκλησάκι βρίσκεται η μονότοξη γέφυρα του Θερινού. Στην έξοδο του χωριού περάσαμε από τον αρχαιολογικό χώρο Ελληνικά, όπου υπάρχουν τάφοι που χρονολογούνται από τον 4ο μέχρι τον 1ο αι. π.Χ..

Αμέσως μετά σταματήσαμε στην Αγορασιά. Εκεί μας περίμενε ο Δήμαρχος που μας σκλάβωσε με την ευγένειά του. Μας καλωσόρισε και μας ευχήθηκε να περάσουμε καλά και να απολαύσουμε τη μέρα μας. Πρώτα μας κέρασε καφέ στο καφενεδάκι της κας Χασιώτη, εκεί οι κυρίες του Συλλόγου δεν έχασαν την ευκαιρία να μας περιποιηθούν , όπως πάντα άλλωστε και μας κέρασαν πεντανόστιμες πίτες, δείγμα της Αργιθεάτικης φιλοξενίας που κάθε επισκέπτης απολαμβάνει από την πρώτη του επίσκεψη στην Αργιθέα. Ο Χρήστος Καναβός, είναι δήμαρχος της Αργιθέας επί σειρά ετών, είναι μόνιμος κάτοικος Ανθηρού, υπεραγαπά τον τόπο του και αγωνιά να δει τα έργα να ολοκληρώνονται. Όνειρο ζωής όχι μόνο του Δημάρχου αλλά και όλων των Αργιθεατών είναι να ολοκληρωθούν τα έργα του δρόμου προς την Άρτα με τις μισοτελειωμένες γαλαρίες και του φράγματος στη Συκιά. Το νερό τόνισε επανειλημμένα ο Δήμαρχος που θα δεσμευτεί δεν θα δημιουργήσει πρόβλημα γιατί μόνο μέρος νερού θα δεσμευτεί, κάτι που δεν θα επηρεάσει αρνητικά καμμία περιοχή.

Η Αγορασιά υπήρξε σημαντικός εμπορικός σταθμός για τα χωριά της Αργιθέας. Από την Αγορασιά μπορεί κάποιος να πάρει τρεις κατευθύνσεις.

Πρώτη διαδρομή προς το Ανθηρό, έδρα του δήμου Αργιθέας, όπου υπάρχει ξενώνας και ταβέρνες ανοιχτές όλο το χρόνο, το Ιστορικό- Εκκλησιαστικό- Βυζαντινό Μουσείο και η πανέμορφη βρύση του Ανθηρού σε ένα ειδυλλιακό τοπίο. Μπορεί κάποιος να επισκεφθεί τη Μονή της  Κοιμήσεως της Θεοτόκου και τη Μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, αλλιώς Παναγία Κατουσιώτισσα. Στο Ανθηρό λειτουργεί Πεστροφογεννητικός

Σταθμός υπό την επίβλεψη του Δασαρχείου Μουζακίου για την αναπαραγωγή γόνου ντόπιας ποταμίσιας πέστροφας για να εμπλουτίζονται τα ποτάμια και οι λίμνες στην Ελλάδα.

Δεύτερη διαδρομή προς την Καρυά απ’ όπου μπορεί κάποιος να επισκεφτεί τα χωριά της Ανατολικής Αργιθέας, Κουμπουριανά, Λεοντίτο, Πετρίλο, Βλάσι, Παναγία Σπηλιώτισσα, Λίμνη Στεφανιάδα κ.ά.. Όμως χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί από την Καρυά και μετά ο δρόμος είναι χωματόδρομος, στενός και κακοφτιαγμένος και μόνο με 4χ4 μπορεί κάποιος να προχωρήσει. Ο δρόμος αυτός αν ολοκληρωθεί θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της περιοχής καθώς όλοι όσοι επισκέπτονται το μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιάς θα επισκέπτονται τη Λίμνη Στεφανιάδα, μια λίμνη που σχηματίστηκε 1963-64 από κατολίσθηση με χαρακτηριστικά αυτά μιας τεχνητής λίμνης, την Ι.Μ. Κωστή, αφιερωμένη στη Γέννηση της Θεοτόκου, τα  Κουμπουριανά, που είναι ο παλαιότερος οικισμός και έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος, εξαιτίας ερειπίων και αρχαίων τάφων που βρέθηκαν εκεί.

Η τρίτη πορεία είναι η πορεία προς Άρτα και αν κάποιος στρίψει αριστερά μπορεί να επισκεφτεί την Κοιλάδα Αχελώου (Βραγκιανά, Καταφύλλι, Αργύρι, Μάραθο, Αετοχώρι κ.ά.). Εμείς ακολουθήσαμε το δρόμο προς Άρτα για να φθάσουμε στη θέση «Καρφί». Από την Αγορασιά επίσης μπορεί κάποιος με τα πόδια να περπατήσει κάτω από τα μεγάλα πλατάνια δίπλα στο ποτάμι,  μέχρι να συναντήσει το γεφύρι Τριζόλου, την «Καμάρα», που κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα και  έχει ύψος 15,5 μ., άνοιγμα τόξου 30 μέτρα, μπορεί να ψαρέψει πέστροφες, ασπρίτσες και μπριάνες. Εμείς είδαμε το γεφύρι από ψηλά διότι ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, κάναμε μια στάση στο δρόμο το φωτογραφίσαμε και προχωρήσαμε. Στον πρώτο δρόμο δεξιά στρίψαμε για το χωριό Πετρωτό – Λιάσκοβο.

Μια στάση με θέα στο φράγμα Συκιάς μας έδωσε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τη γύρω περιοχή να μάθουμε από το δήμαρχο Χρήστο Καναβό για το φράγμα Συκιάς, ένα φράγμα που έγινε για την εκτροπή του Αχελώου. Μια εικόνα διαφορετική καθώς το έργο έχει σταματήσει και έτσι μισοτελειωμένο μόνο αλλοίωση έχει προκαλέσει στη γύρω περιοχή, παρά ανάπτυξη. Αν ολοκληρωθεί και τεθεί σε λειτουργία το φράγμα θα δημιουργηθεί η Λίμνη και η γύρω περιοχή θα έχει άλλη εικόνα όπως αυτή την εικόνα που κάθε τεχνητή λίμνη δίνει στην περιοχή.

Ανεβήκαμε στο χωριό Πετρωτό όπου η κα Κοντογιάννη στο καφενεδάκι μας σέρβιρε τσιπουράκι ζεστό ζυμωτό ψωμί, γαύρο μαρινάτο, κεφαλοτύρι και ελιές, μεζέ για το τσιπουράκι για να ξεγελάσουμε την πείνα μας, αλλά  οι λιχουδιές αυτές μας άνοιξαν την όρεξή παρά μας χόρτασαν μέσα στον καθαρό αέρα και το υπέροχο φθινοπωρινό τοπίο με τα πανέμορφα χρώματα. Στο τραπέζι μας βρήκε ο σύζυγός της, δάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου αλλά και δάσκαλος στο κυνήγι, αφού κατέφθασε με ένα λαγό στα χέρια. Ο δρόμος

από το Πετρωτό συνεχίζει για Καλή Κώμη, Ελληνικά, Βαλκάνιο, Τρίκαλα και Άρτα. Ευχαριστήσαμε τον πρόεδρο Πετρωτού κ. Πούπη Γεώργιο για το κέρασμα, την φιλοξενία και για την υπόσχεσή του να μου χαρίσει ένα οικόπεδο στο Πετρωτό με θέα τη λίμνη στο φράγμα Συκιάς. Μπορεί να είναι όνειρο μα όταν κάποιος πιστεύει στα όνειρα τότε αυτά γίνονται πραγματικότητα.

Συνεχίσαμε δίπλα στον Κουμπουριανίτη που έχει λίγο νερό αυτή την εποχή και κυλά αργά, νωχελικά περιμένοντας τα πρωτοβρόχια του Φθινοπώρου να τον ξυπνήσουν. Το τοπίο στην περιοχή αυτή είναι υπέροχο καθώς ο κεντρικός δρόμος περνάει ανάμεσα από πλατάνια που αυτή την εποχή άλλαξαν χρώμα και δίνουν μια υπέροχη φθινοπωρινή εικόνα. Φθάσαμε στη σιδερένια γέφυρα και σταματήσαμε να δούμε την περίτεχνη μονότοξη πέτρινη γέφυρα Πετρωτού που μπορείτε να απολαύσετε στα παρακάτω βίντεο που αποτελούν  http://www.youtube.com/watch?v=rMpfFoJLV8Y http://www.youtube.com/watch?v=gJ58BMGKbQE χειροπιαστή απόδειξη του εξαιρετικού κάλλους φυσικού τοπίου.

Η διαδρομή αυτή συνεχίζει για τα χωριά του δήμου Αχελώου (Μάραθο, Βραγκιανά, Καταφύλλι και Αργύρι) και προς την Άρτα. Τα χωριά αυτά έχουν ζωή και το χειμώνα κατοικούνται από αρκετούς κατοίκους, έχουν χαμηλότερο υψόμετρο και το κλίμα είναι πιο ζεστό. Στα Βραγκιανά βρίσκεται η Παναγία Επισκοπή και η Ι. Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρος. Αν περάσετε από τα μέρη αυτά καλό είναι να σταματήσετε να βγάλετε φωτογραφίες το πετρογέφυρο Καταφυλλίου με τα πολλά ανοίγματα, που αποτελεί διατηρητέο μνημείο. Στον Αχελώο υπάρχουν οι “περαταριές”, οι οποίες είναι μεταλλικά καλάθια χωρητικότητας τεσσάρων ατόμων κρεμασμένα σε τεντωμένα συρματόσχοινα, που στηρίζονται σε δύο πυλώνες. Οι “περαταριές” κατασκευάστηκαν στη δεκαετία του ’50 προκειμένου οι κάτοικοι ν’ αποφεύγουν διαδρομή αρκετών χιλιομέτρων, όταν υπήρχε ανάγκη να περάσουν στην απέναντι όχθη και βοηθούσαν στην επικοινωνία με τα χωριά της Άρτας. Το βίντεο που ακολουθεί http://www.youtube.com/watch?v=z9lZVXsKFqc δείχνει την περαταριά στη θέση Καταφυλλίου.

Η ώρα πέρασε και φθάσαμε μέσα από το όμορφο αυτό ταξίδι στον προορισμό μας στη Πέτρινη Βρύση που με τη βοήθεια του Πατέρα Νιώρα Χαράλαμπου έχτισε ο Σύλλογος Αργιθεατών Ν. Τρικάλων. Σκύψαμε να πιούμε νερό παγωμένο κι από το βουνό φερμένο. Εκεί συναντήσαμε τον Αντιδήμαρχο Τσιάκαλο Γιάννη που είχε αναλάβει την επίβλεψη της βρύσης. Ο πάτερ Χαράλαμπος Νιώρας αφού έκανε τον αγιασμό προσπάθησε να μας πει δυο λόγια και βαθιά συγκινημένος αναφέρθηκε στη σχέση του με την Αργιθέα, για τη ζεστασιά που βρήκε στο Σύλλογο Αργιθεατών Ν. Τρικάλων, για το  πόσο αγαπάει την Αργιθέα και τους Αργιθεάτες.  Είναι ξεχωριστοί μας είπε οι Αργιθεάτες και αυτή τη βρύση την σκέφτηκε πριν δυο χρόνια όταν επισκέφτηκε το Αργύρι και είδε μια παλιότερη πηγή να τρέχει μέσα από το

χώμα. …και έτσι σήμερα το όνειρό μου γίνεται πραγματικότητα … ήταν τα λόγια του πάτερ Νιώρα Χαράλαμπου.

Από το σημείο αυτό άρχισε η αντίθετη πορεία αφήσαμε τα Βραγκιανά, το Καταφύλλι και το Αργύρι για μια επόμενη εξόρμηση και μαζί αφήσαμε πολλά ακόμα όπως τη γνωριμία με το φυσικό περιβάλλον και τη γνώση της πολιτιστικής παράδοσης μιας υπέροχης περιοχής από τα Βραγκιανά μέχρι το Καταφύλλι και το Αργύρι. Όπως μας διηγήθηκαν τα μέλη της συντροφιάς μας που επισκέφτηκαν τα μέρη αυτά καθώς και ο Δήμαρχος που γνωρίζει καλά την περιοχή τόνισαν ότι η επίσκεψη στην Κοιλάδα Αχελώου είναι μια διαφορετική εμπειρία, παρέχει τουρισμό υψηλής αισθητικής, χαρίζει εμπειρίες διαφορετικές, ανανέωση και αναζωογόνηση μέσα από ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία, επαφή με το φυσικό περιβάλλον και τη γνωριμία  με την πολιτιστική παράδοση.

Στην περιοχή αυτή μια επίσκεψη στο αισθητικό δάσος της Μερμιτζάλας, που αποτελεί ένα ανεπανάληπτο φυσικό τοπίο, από τα ωραιότερα της πατρίδας μας βοηθά στην τόνωση τόσο της σωματικής όσο και της ψυχικής υγείας. Το δάσος της Μερμιτζάλας είναι ένα δάσος με υπέροχες βελανιδιές, αιωνόβια πλατάνια, φουντωτές καστανιές που αυτή την εποχή γίνεται ένα από τα καλύτερα δειγματολόγια με τα ζεστά φθινοπωρινά χρώματα μας διαβεβαίωσαν οι ντόπιοι. Σε μεγαλύτερο υψόμετρο στέκονται αγέρωχα πανύψηλα έλατα. Επίσης το δάσος έχει άγρια βλάστηση όπως: αγράμπελη, αγριοτριανταφυλλιές, μελισσόχορτο, φτέρη και πολλά από τα αμέτρητα είδη της πλούσιας ελληνικής χλωρίδας. Κι αν είστε τυχεροί μπορεί να συναντήσετε ζαρκάδια και αγριόχοιρους που υπάρχουν αρκετά στην περιοχή αυτή.

Μια στάση για φαγητό στην ταβέρνα του Βασίλη Παπαϊωάννου, όπου οι κόρες του Μαρία και Αντιγόνη μας περιποιήθηκαν έτσι όπως οι Αργιθεάτες ξέρουν να περιποιούνται τους επισκέπτες. Ποικιλία φαγητών με πρώτο στη λίστα τη γίδα βραστή μια ωραιότατη και πεντανόστιμη χορτόσουπα με γίδα βραστή. Η μέρα μας έκλεισε με τον «κλειστό» της Αργιθέας που  αποτελεί ξεχωριστό χορό και χορεύουν πάντα οι Αργιθεάτες από την πολύ μικρή ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα. Πρώτα το Αργιθεατόπουλο μαθαίνει «κλειστό» και ύστερα μαθαίνει να περπατάει !!!

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Χαιρετήσαμε το Δήμαρχο και τον αφήσαμε στην Αγορασιά να βασανίζεται από τις τόσες έννοιες που κουβαλάει καθώς έχει να ασχοληθεί με ποικίλα προβλήματα από το να νοιαστεί για τους απόμαχους της ζωής, τα άτομα τρίτης ηλικία που δεν έχουν κάποιον να τους φροντίζει καθώς τα παιδιά τους λείπουν μακριά, να φέρει αγροτικό γιατρό σε μια δύσβατη περιοχή, όπου λίγα παιδιά έχουν το κουράγιο να πάνε, λόγω του χαμηλού μισθού αλλά και λόγω του δύσβατου της περιοχής. Αλλά και να τρέξει για το άνοιγμα των δρόμων καθώς με τις πρώτες βροχές οι κατολισθήσεις είναι ατέλειωτες. Του δώσαμε συγχαρητήρια για την υπερβολική αγάπη προς τον τόπο του, τα άτομα της τρίτης ηλικίας και τα παιδιά. Αναχωρήσαμε και σταματήσαμε για καφέ στο ταβερνάκι «Το ποτάμι της Αργιθέας» όπου ακούσαμε παράπονα από τον Δημήτρη Κωφό γιατί δεν τιμήσαμε την πρόσκλησή του να πάμε να φάμε πέστροφα που αποτελεί για την ταβέρνα του σπεσιαλιτέ. Ανανέωσε την πρόσκληση και μας περιμένει να ανέβουμε όποτε μπορέσουμε. Τον ευχαριστήσαμε και γεμάτοι από την καταπληκτική αυτή μέρα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Φεύγοντας με λίγη θλίψη που μια όμορφη μέρα κύλισε τόσο γρήγορα κοιτάζοντας το ποτάμι που περνάει μπροστά από την ταβέρνα «Το ποτάμι της Αργιθέας» σκέφτηκα τα λόγια του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου…Αύριο θάρθει άλλο ανθρωπάκι να σταθεί στη θέση του και μεθαύριο άλλο, κι έτσι θα γίνεται πάντα και πάντα χρόνια ατελεύτητα. Και τ’ ανθρωπάκια θα περάσουν, θα ταλαιπωρηθούν, θα κουραστούν, θα διψάσουν το θάνατο και θα σβήσουν. Μόνο το νερό πάντα δροσερό, πάντα ζωντανό, πάντα ευκίνητο, θα εξακολουθεί να χαίρεται την περήφανη μοναξιά του, να πέφτει στους βράχους του με παφλασμό, ν’ αφρίζει και να τραγουδεί, κι ύστερα να γίνεται ειρηνικό και πράο ποτάμι και να πηγαίνει να ποτίσει το λουλούδι και το φυτό, που θα τρέφει την υλική ύπαρξη και θα ευωδιάζει τον πόνο και τη χαρά και ευφραίνει την όραση του ενός και του άλλου ανθρώπου, όλων των ανθρώπων, αυτών που περνούν κι αυτών που θάρθουν και θα περάσουν με την αράδα τους.