Kι όμως, η Αθήνα είναι ποιητικά όμορφη όταν βρέχει

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΗΡ
Με τη βροχή σήμερα, εκτός του ότι ζητήθηκε από τη Βουλή η άρση ασυλίας της συζύγου του Μιχαλολιάκου, κας Ζαρούλια, για τη σφαίρα που προσπάθησε να περάσει στο σύζυγό της που βρίσκεται στον Κορυδαλό, καθάρισαν κάπως και οι δρόμοι της πρωτεύουσας και του Πειραιά. Οι πολύχρωμες ομπρέλες, σε αντίθεση με το μουντό του ουρανού, συνέθεταν μία όμορφη εικόνα. Τα λιγοστά, έστω, πάρκα της πόλης, τα ταλαιπωρημένα από το καυσαέριο στις άκρες των πεζοδρομίων δένδρα, όλα έπαιρναν μία διαφορετική πιό χαρούμενη μορφή.

Οι σταλαγματιές της βροχής, που κρέμμονταν από τις άκρες των φύλλων των δένδρων, θαρρείς και χόρευαν καθώς έπεφταν στην βρεμμένη άσφαλτο.

Οι κοπέλες, με τα πολύχρωμα ρούχα τους, λικνιστές και χαρούμενες συνέβαλαν στο όμορφο  αθηναϊκό τοπίο.

Τα περιστέρια, κάτω από τα γείσα των πολυκατοικιών στο Σύνταγμα, αλλά και στο αλσύλιο του Άγνωστου Στρατιώτη, ή κουρνιασμένα πάνω στα αιωρούμενα ηλεκτροφόρα σύρματα, συνέθεταν μία μαγική εικόνα.

Οι καφετέριες με τα μπιστρό, μπορεί να μας νευριάζουν καθώς έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος των παζοδρομίων, με τη βροχή, όμως, αποκτούν ένα ιδιαίτερο χρώμα συμβάλλοντας στην καλαισθησία της πόλης.

Δυστυχώς, η μουντή ατμόσφαιρα δεν επέτρεπε στο μάτι να δει καθαρά στο βάθος του ορίζοντα την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα. Ούτε από την άλλη μεριά τον Λυκαβηττό και τον Αή Γιώργη. Μα ακόμη και οι μουντές φιγούρες τους ήταν εξαίσιες.

Αναρωτιέται κανείς πως θα ήταν η Αθήνα εάν τα δύο κυρίως ποτάμια της ο Ηλισσός και ο Κηφισσός είχαν αξιοποιηθεί. Δυστυχώς ο πρώτος “θάφτηκε” για να γίνει η Καλιρρόης και ο δεύτερος μεταβλήθηκε σε οχετό βιομηχανιών και βιοτεχνιών…

Ναι, έχει και η Αθήνα τις ομορφιές της. Μπορεί η οικονομική κρίση να μας κρατάει με το κεφάλι χαμηλωμένο, πλην, όμως, εάν το σηκώσουμε ψηλά, εκτός από αισιοδοξία θα γεμίσουμε την όρασή μας και με ωραίες σκηνές μιας πόλης, που κρατάει κάτι από τη γοητεία του παρελθόντος της.