ΚΥΡΙΑΚΗ :Ωδή σ΄ένα Ευχαριστώ XVIII

208 Καὶ μετέφερα τὴν καρδιά, στὸν ἔμπιστο στὴν ἀστάθεια νοῦ μου,

καὶ ὅσο καὶ ἂν σὲ ἀναζητοῦσα, δὲν σὲ βρῆκα πουθενά, Κύριε.

209 Καὶ ἐπισκέφθηκα, μέσα ἀπὸ τὶς ὑποδείξεις τῆς ζωῆς μου,

κάποιο κομμάτι, ἀπὸ τὴν μακρόζωη ψυχή μου,

καὶ κείνη μου ἔδειξε ὁλοκάθαρα

πῶς ἁμάρτησε ἡ ἀπερισκεψία τοῦ νοῦ μου.

210 Καὶ ὁ γέλωτας Θεός, ποὺ πρόθυμα ἀνασταίνεται ἀπὸ τὶς ἱκεσίες

τῆς εἰρωνείας, γοργὰ κατοίκησε στὶς μέρες τῆς ζωῆς μου,

καὶ ξέχασα τὸ χρέος μου πρὸς ἐσέ, Κύριε.

211 Ὁ Κύριός μου, εἶναι ὁ παντοτινὸς ποιμὴν

τῆς φιλοτιμίας τῶν εὐχῶν μου.

212 Γιατί ἐπικράθηκα

καὶ ἔδειξα περιφρόνηση στὰ ὄνειρα τῆς ζωῆς μου,

καὶ ἦταν ἡ ψυχή μου ὄνειρο,

ποῦ τῆς στέρησα τὴν πραγματικὴ ἀλήθεια,

ποῦ ζοῦνε μονάχα οἱ καινοτομίες τῶν ὀνείρων, Κύριε.

213 Τὴν ὠφέλεια ποὺ θὰ’χοῦν τὰ χείλη, ἀπὸ τὸν λόγο, μόνο

ἐσὺ κατέχεις, παντογνώστη, ποὺ μὲ δίδαξες τὴν ὑπομονὴ

τῆς μόνης ἀρετῆς, ποὺ γνωρίζει νὰ ξοδεύει σωστὰ

τὴν σοφία, στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς,

τὴν ἀρετὴ τῆς ἀπαράμιλλης σιωπῆς, Κύριε.

ΙΩΑΝΝΗΣ Η.Μ.ΒΑΣΣΟΣ