ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Μου μίλησε ο Μέγας Αλέξανδρος στο τηλέφωνο!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Το τηλέφωνο χτύπαγε δαιμονισμένα. Σκόνταψα πάνω σε παντόφλες, πεταμένες στο πάτωμα πυτζάμες, σε ένα ποδοσφαιράκι και σε μία μπάλα ποδοσφαίρου, του μικρού μου γιού, καθώς προσπαθούσα να φθάσω το τηλέφωνο, στην άλλη άκρη ενός μεγάλου, λέει, διαδρόμου…

Επιτέλους τό έπιασα!..

-Εμπρός…

Έλα, εδώ Αλέξανδρος…

Ποιός;

-Αλέξανδρος…

– Ο …Μέγας;

-Ο Μέγας και κατά δήλωση Φαινάνσιαλ Τάιμς, ο ” ‘Ελληνας Μακεδόνας”…

–  Μακεδόνας ο τραγουδοποιός της Κρήτης;

-Τι λες παιδί μου; ο Μακεδόνας ο Αλέξανδρος, ο Έλληνας, που λάβαινα μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τότε… Που κατέκτησα τον κόσμο, μα μπητ’ αδιάβαστος είσαι;

-Α, ναι, κατάλαβα.  Μάλλον λάθος κάνετε. Ίσως θέλατε να τηλεφωνήσετε στον πατέρα σας το Φίλιππο…

-Λάθος εγώ; ο Μέγας Αλέξανδρος; Είσαι καλά; Λοιπόν, άκου για να τελειώνουμε: Είμαι πολύ θυμωμένος…

-Γιατί;

-Μα είσαστε με τα καλά σας εσείς οι σύγχρονοι άνθρωποι; Περιμένατε μια εφημερίδα να σας πει ποιός ήμουνα και πόσο Έλληνας υπήρξα; Βρε, αν δεν είμαι Έλληνας εγώ, ποιός είναι; ο Γιούτσος;

-Που τον θύμηθηκες τώρα αυτόν;

-Όλα τα θυμάμαι εγώ. 11888 δεν είχαμε τότε, για να είναι το μόνο που θυμάμαι!  Εκείνους που δεν θυμάμαι με τίποτα είναι τους Σλάβους! Από που ξεφύτρωσαν αυτοί;  1000 χρόνια μετά από μένα και όσους συνάντησα εδώ επάνω και τους ρώτησα, κανείς δεν τους θυμότανε! Πώς λένε ότι είμαι δικός τους;

-Δε βαρυέσαι Μεγάλε, έτσι είναι η ζωή εδώ κάτω. Ό,τι δηλώσεις είσαι.

-Και μ΄έστησαν και στην πλατεία πάνω στο άλογό μου και με λένε, έμαθα: “ο μεγάλος καβαλάρης”! Ντροπή τους! Επειδή καβάλαγα καλά τον βουκεφάλα έμεινα στην Ιστορία; Όχι επειδή κατέκτησα και εκπολίτισα τον κόσμο;

-Μην  θυμώνεις Αλέξανδρε, ου γαρ οίδασι τι, ποιούσι… Φοβήθηκαν ίσως την αντίδραση των Ελλήνων…

-Κουραφέξαλα …

-Ίσως εκεί πάνω που βρίσκεσαι…. Να, θέλω να πω, κάνε κάτι και συ, κατέβα από το άλογο και φύγε…

-Καλά, τι νομίζεις, κομπιγιανίτης θαυματοποιός είμαι; Ορίστε μας … Ας είναι. Λοιπόν, να πεις σ΄αυτούς τους ανεπρόκοπους τους απογόνους μου, τους Έλληνες, να ξυπνήσουν και να διεκδικήσουν την κληρονομιά μου! Άντε μην τα πάρω στο κρανίο και κατεβώ κάτω και τότε θα γίνει της “Μακεδονίας ξακουστής του Αλεξάνδρου η χώρα”…

-Α, το ξέρεις κι αυτό;

-Όλα τα ξέρω εγώ…  Τα Σκόπια μου διαφεύγουν… Πού στο καλό βρίσκονταν στα χρόνια μου; Πώς και δεν τα κατέκτησα, αν υπήρχαν; Αλλά πως να υπήρχαν που ούτε καν τα είχα ακούσει ποτέ  απ΄τον Αριστοτέλη,  το δάσκαλό μου;

-Θα τους το πω, Στραηλάτη μου, θα τους πω ότι θύμωσες…

-Το καλό που σου θέλω, αγρίεψε…

Και τότε …ξύπνησα από τις φωνές του!..