ΚΥΡΙΑΚΗ: Ωδή σ΄ένα Ευχαριστώ XVII

201 Καὶ στάθηκα δίπλα στὸν ἀδελφό μου,

μὰ ἐπισκέφθηκα τὴν ἀπουσία τῆς συγγένειάς μας.

Καὶ στάθηκα δίπλα σου, Κύριε,

γιατί ἐσὺ ἤσουν ἡ πραγματικὴ ἔννοια τῆς ἀδελφοσύνης.

202 καὶ ἔδωσες τὴν σημασία τῆς ἀγάπης στὴν ἀγάπη τῶν γονιῶν,

μὰ δὲν πίστεψαν σ’αὐτὴν τὰ παιδιά τους, Κύριε.

203 Καὶ ἔδωσες πιότερη ἀγάπη στὴν ἀγάπη τῶν παιδιῶν,

γιατί αὐτὸ σημαίνει παιδί, νὰ μὴν προσπαθεῖ κανεὶς πολὺ

οἱ ἄλλοι γιὰ νὰ τὸν ἀγαποῦν, μὰ κανένας δὲν ἤθελε κανέναν ν’ἀγαπᾶ.

204 καὶ λύτρωση πάλι ζήτησε ἡ ἀγάπη στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων,

καὶ μὲ τὴν καλοσύνη, οἰκογένεια θέλησε νὰ δημιουργήσει μέσα σ’αὐτές.

205 Ἡ ντροπή μου ἂς σκεπάζει, τὶς πορεῖες τῆς σκέψης μου,

καὶ ἡ εὐσέβειά μου ἂς ὑπομένει τὴν ἄγνοια τῶν ἔργων σου.

206 Γιατί μόνον ἐσὺ γνώστης

καὶ τιμωρὸς τῶν συνεργιῶν τῆς ἀνομίας, Κύριε.

207 Γιατί ὁ Θεὸς δὲν ἐπιθυμεῖ, ὁ ἄνθρωπος πιὸ πάνω

ἀπὸ τὴν Θεϊκὴ παραβολὴ τῆς ἀγάπης, μὲ σύμβουλο

τοὺς παραλογισμούς του, νὰ σταθεῖ ἐπεθύμησε.

Γιατί ὁ Θεὸς δὲν μισεῖ, ὁ ἄνθρωπος

δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ ὅτι ἡ λογική του μόνο δὲν ἀγάπησε.

ΙΩΑΝΝΗΣ Η.Μ.ΒΑΣΣΟΣ